η αθωότητα του πένθους
αθωώνει τους πενθούντες?
(ένα τραγούδι παρακαλώ,
δίχως λέξεις,δίχως δάκρυα)
VIII
η βουτιά
που σκοτώνει και σώζει
αναδύεται στον αφρό
των ορίων μας?
IX
θα μπορέσει
η εξέγερση της απουσίας
να χορέψει
χωρίς να ξεπέσει
στη μνήμη,
σε μνημείο πεσόντων?
X
τα παιδιά που δεν παίζουν
και πέφτουν
κοιμούνται
με μάτια ανοιχτά
στα παραμύθια?
(ένας ύπνος λοξός
να μας νανουρίζει)
XI
τελευταίο φιλί.
κάτι σαν όρκος
στο μηδέν και στο άγαν.
σαν αγανάκτηση.
Παναγιώτης Κερασίδης
"Λείπουμε"
εκδ.Γαβριηλίδης
2008
11 σχόλια:
Αγαπημένη συνταξιδιώτισσα
μου αρέσουν πολύ τα αποσπάσματα που ταίριαξες με το τραγούδι και το υπέροχο video που το συνοδεύει..
"-ένα τραγούδι παρακαλώ,
δίχως λέξεις,δίχως δάκρυα-"
κι εγώ αυτό ονειρευόμαι, το πιο ταιριαστό..
Να μπορούσα μαζί τους να γυρίσω, να χορέψω σ αυτό τον κύκλο, σ΄αυτά τα όρια, μέχρι να εκμηδενίσω την απουσία, μέχρι το τέλος της αγανάκτησης, στα τελευταία ξέφτια της θλίψης, εκεί που ξεκινά η χαρά, η γνώση, της συνάντησης. Ως αυτό που για πάντα ενώνει, το μόνο που μπορείς να μοιραστείς,το αξεδιάλυτο.
Dance me to the end of love.
Dead can dance..
so, let's dance!
Πέννυ
γειά..
Πεννάκι είναι τραγικό
το πώς αλλάζουν όλα από τη μια στιγμή στην άλλη
ας πούμε από χθες έως απόψε
τίποτα δεν είναι ίδιο
γεια σου Δία
στο 12
χι και δύο γιώτα
tovenito
πού το είδες το 12?
το επόμενο δεν είναι;
αυτό που δεν υπάρχει, αυτό που θα έρθει;
το 12 για μένα είναι
αυτό από τα μικρά του Γκανά
"θέλει κι η νύχτα μια γουλιά
απ'το αίμα σου για να σαλπίσει τ'άστρα της"
το 12 για μένα είναι
αυτό από τα μικρά του Γκανά
"θέλει κι η νύχτα μια γουλιά
απ'το αίμα σου για να σαλπίσει τ'άστρα της"
Εξαιρετικό!
Και η μουσική επένδυση της Lisa...απολύτως κατάλληλη!
γεια σου fegia
χαίρομαι που σου αρέσει
Δημοσίευση σχολίου