κατάλογοι13-14


Οι λέξεις μία μία να έχουν όλες όλο το βάρος του κόσμου ολόκληρου κι όλες τους να σημαίνουν εξαντλητικά κι αναπόδραστα ειδάλλως να μη λέγονται καθόλου να μη γράφονται αφού είν'άχρηστες ακόμα κι επιζήμιες μολύνουν την ζωή αντί αντί όπως θα έπρεπε να την αναβιώνουν


Δημήτρης Δημητριάδης

10 σχόλια:

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Καλησπέρα Φαίδρα.
Αυτό που σιχαίνομαι στους (συν)ανθρώπους είναι να (μας) λένε λέξεις που δεν πιστεύουν και δεν εννοούν. Αν είσαι και ρομαντικός και αρκετά αθώος την έχεις πατήσει άσχημα...Τους πιστεύεις και μετά πληγώνεσαι πολύ άσχημα...Πολλές φορές επενδύουμε ( νομίζω ) συναισθηματικά σε κάποιους, που όμως είναι συναισθηματικά ανώριμοι και μας κάνουν αλοιφή δαπέδου, χώμα τελείως όμως..
Μακάρι να ήταν πολλά πράγματα αλλιώς....
Νίκος
Υ.Γ.: Νομίζω ότι σαν πρώτο μάθημα σήμερα δεν υπήρχαν ιδιαίτερες δυσκολίες ( έτσι είπαν οι μαθητές μου)

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=gTcVdbOw8ss

Δενελάβας Τάσος είπε...

Πολύ σωστά Φαιδρα .

Οι λέξεις μπορούν να επιφέρουν ζημία και πολλά μα πολλά κακά όταν χρησιμοποιούνται για λάθος λόγους και σκοπούς .

HELIASTER είπε...

Οι λέξεις είναι μαγεία και σαν όλες τις μαγείες πρέπει να είσαι μάγος για να τις χειριστείς.Η ίδια λέξεη ειπωμένη από άλλο άνθρωπο σε διδάσκει,σε εξοργίζει,σε απογοητεύει κάνει τα πάντα.Το ίδιο ισχύει και στον γραπτό λόγο και έχει να κάνει με την δύναμη που την εμποτίζει ο δημιουργός της.Γιαυτό να μην τα βάζουμε με τις λέξεις γιατί απλώς είναι φορείς..

Φαίδρα Φις είπε...

καλημέρα Νίκο,

συμφωνώ μαζί σου
και αθροίζω την αποστροφή μου
στα περί υποκρισίας θέματα

όμως θα ήθελα να πω και το εξής
υπάρχει και η ευθύνη η δική μας
ως προς το πού απευθύνουμε
το ρομαντισμό και την αθωότητά μας

κάτι το οποίο θα μπορούσε
σε μια περίπτωση να σημαίνει
μια μικρή καμπή στην κρίση μας

δεν αποκλείεται η επιτηδειότητα
στην υπόδυση όσο και στην προσποίηση να μας μπερδεύει
κάποτε
και να μας παρασύρει στην επένδυση
που λες

και ξανά είναι δίκοπο το ζήτημα
γιατί από την πολλή προσοχή
καταντάς φιλύποπτος
-πιθανώς η φιλυποψία να υποτροπιάζει εν τέλει σε παθολογικό σύμπτωμα-


για το μάθημα τώρα,
ναι ήταν σχετικά απλό
το θέμα για μαθητές
προετοιμασμένους κατάλληλα

χαίρομαι που και οι δικοί σου μαθητές πήγαν καλά

σε φιλώ

Φαίδρα Φις είπε...

ανώνυμε ευχαριστώ για τη συνδρομή

πράγματι είναι ένα τραγούδι
που θα μπορούσε πολύ εύστοχα
να συνοδεύει τη δημοσίευση

να είσαι καλά
καλημέρα

Φαίδρα Φις είπε...

Τάσο μου καλημέρα

όλοι εκείνοι που "μεταχειρίζονται"
τις λέξεις
και αυτές κακοπαθαίνουν
στα στόματά τους
θα έπρεπε να βρίσκονται
σε ένα είδος "καταστολής"...

σ'ευχαριστώ για το σχόλιο

σε φιλώ

Φαίδρα Φις είπε...

heliaster καλημέρα
και καλώς ήρθες

έχω την πεποίθηση πως και ο Δημητριάδης εδώ γι'αυτό μιλάει
δεν ρίχνει το βάρος στις λέξεις/φορείς-όπως είπες-
αλλά σ'αυτόν που τις ξεστομίζει

είναι κάτι οφθαλμοφανές
κυρίως από την παθητική φωνή
που χρησιμοποιεί
τα ρήματα είναι "λέγονται"
"γράφονται"

αυτό είναι μια αυτόματη παραπομπή
στο υποκείμενο
δηλαδή στον λέγοντα και γράφοντα

νομίζω πως θα συμφωνήσω
ως προς τα υπόλοιπα
οι λέξεις δίχως τα φορτία
των "δημιουργών" τους
είναι αδύναμες...

σ'ευχαριστώ πολύ

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Καλημέρα Φαίδρα
Καλημέρα Φαίδρα
Θεωρητικά και τελικά πρακτικά ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για αυτά που λέει και αυτά που κάνει. Είναι όπως το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης ( το πιο απλό σου λέω), που ενώ το έχεις μπροστά σου και απέχεις μόνο ένα κλικ από το να αλλάξεις σταθμό, κάθεσαι και βλέπεις τηλεοπτικά σκουπίδια έστω και για λίγο, από περιέργεια. θέλω να πω δηλαδή ότι κάποια στιγμή καταλαβαίνεις το σφάλμα που έκανες όταν πίστευες αυτά που άκουγες και διάβαζες, αλλά μέχρι τότε έχεις υποστεί κάποια ζημιά. Στην πραγματικότητα οι λέξεις δεν μπορούν να σκοτώσουν. Οι λέξεις όμως προκαλούν συναισθήματα και από εκεί πηγάζουν όλα όσα έχουν σχέση με τη συμπεριφορά μας. Και όχι δεν μπορείς να είσαι πάντα μέσα στην φιλυποψία γιατί έτσι χάνεις τις στιγμές και η ζωή μας είναι η συνένωση αυτών των διαδοχικών στιγμών...
Σου εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο, ότι και να σημαίνει αυτό για σένα.

Φαίδρα Φις είπε...

Νίκο συμφωνώ,

υπάρχουν κάποιες στιγμές
αδυναμίας που είμαστε ευάλωτοι
εύπιστοι,αφελείς-όπως αρχικώς είπες-
μπορεί και να δοκιμάζουμε
τα όρια της ανοχής μας
τελικά
δηλαδή εν γνώσει μας αφηνόμαστε
στον παρασυρμό

όταν απογράφεται το σφάλμα
που διαπράττουμε
-εγκαίρως ή αργότερα,δεν έχει τόση σημασία-
ναι,έχουμε υποστεί και τη ζημία

γι'αυτό και οφείλουμε
να μετριάσουμε-με την έννοια του ελέγχου,πεζό και ψυχρό ακούγεται,αλλά είναι αλήθεια- την εμπιστοσύνη
μας στις λέξεις
ή καλύτερα στον εκάστοτε
που τις εκφέρει

είναι εξαιρετικά δύσκολο
και περίπλοκο το ζήτημα
της επιλογής
των συναναστροφών μας

αλλά εκεί
υπάρχουν αρμοδιότεροι
να μιλήσουν

το πρώτο πληθυντικό
το χρησιμοποίησα καταχρηστικά
αυτό το υπογραμμίζω διότι
δεν μου αρέσει να μιλώ
σ'αυτό το πρόσωπο

σου εύχομαι κι εγώ να χαρείς
το Σαββατοκύριακο

σε φιλώ