ο αυτόχειρας


Δε θα μείνει στη νύχτα ούτ’ ένα αστέρι.
Δε θα μείνει η νύχτα.
Θα πεθάνω και μαζί μου όλο
τ’ ανυπόφορο σύμπαν.
Θα σβήσω τις πυραμίδες, τα μετάλλια,
τις ηπείρους και τα πρόσωπα.
Θα σβήσω το θησαύρισμα του παρελθόντος.
Θα κάνω σκόνη την ιστορία, σκόνη τη σκόνη.
Κοιτάζω τώρα το στερνό ηλιοβασίλεμα.
Ακούω το στερνό πουλί.
Κληροδοτώ το τίποτα σε κανέναν.




Χόρχε Λουίς Μπόρχες
μετάφραση: Αργύρης Χιόνης


28 σχόλια:

EVISSA είπε...

όμορφα διάλεξες το σημαντικό προς αποφυγή να το ορίσεις ...όχι η καταστροφή των βιωμένον κι η ταφή του στο πυρ το εξώτερο δεν ήτανε ποτέ η λύση, μα η συμφιλίωση με το πένθος της απώλειάς τους.κι η μουσική να μας υποβάλλει .καλημέρα από μια δύσκολη θέση να μεταφράζω το θεωρητικό υπόβαθρο μιας θεραπευτικής τεχνικής την ώρα που θα θελα ν άτενίζω το ταβάνι όχι θάβοντας μα....

Ανώνυμος είπε...

.

Φαίδρα Φις είπε...

evissa μου,
όχι η ταφή
όχι το σκέπασμα
δεν τακτοποιούνται ποτέ
μέσα μας μ'αυτόν τον τρόπο
εσύ θα το ξέρεις καλύτερα

ν'ατενίζεις την έναστρη νύχτα
και τον πρωινό ήλιο

πάρε κι εσύ "κόκκινα γυαλιά"...

σε φιλώ
και σ'ευχαριστώ

Φαίδρα Φις είπε...

ανώνυμε
ωραία θέσατε την τελεία.
σημαίνουσα
αναμφισβήτητα

θα διαφωνούσα μόνο
στην περίπτωση
που πρόκειται για ενέχυρο...

καλημέρα

Διάττων είπε...

Πολύ σπουδαίο ποίημα και εγνωσμένης αξίας και τα δυο ονόματα που ανέβασες σήμερα...

Την καλημέρα μου...

Φαίδρα Φις είπε...

διάττοντα καλημέρα
κι ευχαριστώ

υποθέτω εννοείς
τον Μπόρχες και τον Χιόνη

συμφωνώ

μα, δεν αναρτώ βάσει
της εγνωσμένης αξίας
-αυτό πιστεύω το έχω αποδείξει
και όπως θέλει ας το εκλάβει κανείς-

αλλά και πάντα με κριτήριο
υποκειμενικό
-οπότε μη "κατοχυρωμένο"...-
τι μιλάει στην ψυχή μου
και της προσφέρει το ρίγος
το ιερό...

σε φιλώ
καλημέρα

Βασίλης είπε...

Όταν το διάβασα μου ήρθε στο μυαλό αμέσως αυτό:

ΣΤΡΟΦΕΣ

Του Κ.Γ.Καρυωτάκη

Είκοσι χρόνια παίζοντας
Αντί χαρτιά βιβλία ,
Είκοσι χρόνια παίζοντας ,
Έχασα τη ζωή.
Φτωχός τώρα ξαπλώνομαι,
Μιαν εύκολη σοφία
Ν’ ακούσω εδώ που πλάτανος
Γέρος μου τη θροεί.

Απ’ όλα θέλω ελεύτερος
να πλέω στα χάη του κόσμου.
Αν ένας φίλος μου μείνε,
να φύγει να περάσει.
Κι όταν ζητήσει ο θάνατος
τα πλούτη πόχω μάσει,
σένα, πικρία μου απέραντη,
μονάχο να’ χω βιός μου.

Ο Μπόρχες περισσότερο κυνικός κι αδιάφορος για το τι θα μείνει πίσω,… ο Καρυωτάκης πιο προκλητικός και εκδικητικός,…
Ο ένας κληροδοτεί το τίποτα σε κανέναν
Ο άλλος την πίκρα του σαν χαιρέκακο αντιστάθμισμα, και μάλιστα στο θάνατο…

Καλημέρα
Είναι όλα καλά;

Φαίδρα Φις είπε...

Βασίλη είναι όλα καλά
προσπάθησα να σου στείλω
μήνυμα αλλά δεν έφευγε
δεν ξέρω τι φταίει

μπορεί η κινητή τηλεφωνία
ή το χάος μου γενικώς...

ευχαριστώ ευχαριστώ
για τον Καρυωτάκη
το Μεγάλο μας Προάγγελο...

συμφωνώ απολύτως με την ανάλυση
που έκανες,συγκρίνοντας
τα δύο ποιήματα-εύστοχα!-
και συμφωνώ περισσότερο
με τον Καρυωτάκη
που αφήνει την πίκρα του
στο θάνατο

ναι,με το μέρος του είμαι!

σε φιλώ

Διάττων είπε...

Φαίδρα, το ξέρω ότι δεν ανεβάζεις βάση της εγνωσμένης αξίας. Έχω έρθει αρκετές φορές και το έχω διαπιστώσει αυτό. Και το θαυμάζω, επίσης. Απλά, εγώ την άποψή μου διατύπωσα... Συνεχισε ωραία, έτσι όπως το έχεις επιλέξει...

Φαίδρα Φις είπε...

διάττοντα
σ'ευχαριστώ πολύ
αλλά στο έχω πει
και στο παρελθόν

εδώ θα έρχεσαι
και θα λες πάντα την άποψή σου

είτε συμφωνούμε είτε όχι

αυτό θαυμάζω κι εγώ σε σένα!

σ'ευχαριστώ για τον καλό λόγο

σε φιλώ ξανά

Tonia είπε...

Φαίδρα, ζω με την αγωνία...
να δω πότε θα με αγριέψεις...
Οχι, δε το μπορείς ούτε εσυ,
ουτε οι επιλογές σου..
Και μη το προσπαθήσεις.

Σε φιλώ.

Φαίδρα Φις είπε...

ψιχάλα μου,
δεν θα το επιδιώξω
αλλά ίσως τυχαία
να σε βρω εξαγριωμένη
κάπου αλλού...

σ'ευχαριστώ για τα καλά λόγια

σε φιλώ πολύ

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

...Θα συντρίψω τον κόσμο
αφού με συνέτριψε
να πάρω μαζί μου
τα κομμάτια του
στην απέναντι όχθη...

Καλησπέρα Φαίδρα!

Φαίδρα Φις είπε...

γεια σου Λίτσα μου!

μακάρι να μπορούσαμε
να συντρίψουμε τον "κόσμο"
όπως μας συντρίβει

αλλά μας συντρίβει
ακριβώς γιατί δεν μπορούμε
να τον συντρίψουμε...

φαυλότητα οσφραίνομαι
κι εδώ...

σ'ευχαριστώ πολύ
για τις δυναμικές σκέψεις

σε φιλώ

quartier libre είπε...

@
Θα πεθάνω ένα πένθιμο
του φθινόπωρου δείλι
μεσ’ στην κρύα μου κάμαρα,
όπως έζησα μόνος
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν’ ακούω
και τον κούφιο τον θόρυβο
που ανεβάζει ο δρόμος

Θα πεθάνω ένα πένθιμο
του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ’επιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία,
θα με βρουν στο κρεββάτι μου.
Θε ναρθεί ο αστυνόμος
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.

Απ’ τους φίλους που παίζαμε
πότε-πότε χαρτιά
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: “-Τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Εχει μέρες που χάθηκε!…”
Θ’ απαντήσει άλλος παίζοντας:
“-Μ’ αυτός έχει πεθάνει”.

Μια στιγμή θα κοιτάξουνε ο καθένας τον άλλον,
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι,
θε να πουν: Τ’ ειν’ ο άνθρωπος!… Χτες ακόμα ζούσε!”
Και βουβά το παιγνίδι τους θ’ αρχινήσουνε πάλι.

Κάποιος θάναι συνάδελφος στα “ψιλά” που θα γράψει
πως “προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένη,
νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, πούχε κάποτ’ εκδώσει
συλλογήν
με ποιήματα πολλά υποσχομένην”.



από τον Κώστα Ουράνη :)

Φαίδρα Φις είπε...

quartier
φίλη μου,

σ'ευχαριστώ που έφερες
ένα εξαιρετικά αγαπημένο μου

άκου κι αυτό της αγαπημένης μου φίλης,Πέννυς Μηλιά,της Μηλίτσας μου...

Σπουδή

ω,ναι
θα ν'ένα όμορφο κίτρινο πρωινό
θα περπατάτε αργά,σέρνοντας τα βήματά σας
τάχα από την εξάντληση ή απ'τη στεναχώρια
μα θα΄ν αλήθεια απ'τα χθεσινά σας όργια

τα πρόσωπά σας σκυθρωπά,ηλίθια θλιμμένα
θα προσπαθείτε να μη σκάσετε στα γέλια
βλέποντας όλα τούτα τα γελοία:
μια τούφα απ'τα μαλλιά μου που πετά
ή ίσως μια ευτραφή κυρία

ω,ναι!
θα ν'ένα όμορφο,κίτρινο πρωινό
θα πείτε με ύφος θλιβερό:
"τι κρίμα,κι ήταν τόσο νέα"
κι όταν γυρίσετε στην παρέα
θα σχολιάζετε ηλίθιες αιτίων εκδοχές
και θα κατηγορήσετε όλους
εκτός από εμένα

ω,ναι
ήταν στ'αλήθεια,το μόνο έξυπνο
σχέδιό μου
κανείς δεν θα υποπτευθεί
το δολοφόνο εαυτό μου

βλέπω από δω τα μάτια σας
που'ναι τάχα κλαμένα
μα όμως κιόλας βιάζεστε
τα πλαδαρά κορμιά σας
να γεμίσετε ξανά
φαί,πιοτό κι ανούσιο έρωτα

κι όταν τη νύχτα θα γυρίσετε
στο σπίτι μεθυσμένοι
θα εκσπερματώσετε αργά,βαριεστημένα
στ'άσπρα σεντόνια
δίπλα στην ηλίθια ερωμένη
σαν ύστατο φόρο τιμής
σ'εμέ την πεθαμένη.

καλό βράδυ
σε φιλώ

Δημήτρης είπε...

Τέλος δεν ξέρω πως θα ‘ρθει δεν με νοιάζει
ξέρω όμως ότι υπάρχει και όμως δεν με τρομάζει.
Τίποτα εκεί πάμε επιστρέφοντας σε αυτό που μας γέννησε
στο τίποτα, αυτό έφερε τη ζωή που μας πήρε και μας μέθυσε.

Τέλος, τίτλοι τέλους
όταν η ζωή δεν αντιστέκεται στη ροπή του βέλους
όταν η φορά και η διεύθυνση είναι προκαθορισμένη
μόνο η αγάπη μένει πίσω στη ζωή να δίνει δύναμη σε μια καρδιά να ανασαίνει.




αυτοχειρία...
φυγή;;;

σε φιλώ γλυκά!

Φαίδρα Φις είπε...

jimmy

ευχαριστώ
για τις σκέψεις

δεν ξέρω τι να πω
αλήθεια

από πού ερχόμαστε
πού πάμε

σ'αυτήν την περίπτωση
προτιμώ να μην ξέρω
ίσως

φόβος
φυγή
φόβος
στασιμότητα
φόβος
αυτοχειρία
φυγή
φόβος
φυγή
ελευθερία

σε φιλώ κι εγώ γλυκά

Δημήτρης είπε...

από το μηδέν στο μηδέν, ενας μετασχηματισμός της ύλης είμαστε...

τώρα το πως γεννιέται η ζωή από το τίποτα καλύτερα να δούμε πρώτα το τι είανι η ζωή...

τυχαία είμαστε έτσι όπως είμαστε δεν πιστεύω πως υπάρχει σχέδιο από πίσω και μάλιστα θεϊκό...

Η μελέτη της βιολογάι δίνει πολλές απαντήσεις, ένα σύνολο κυττάρων είμαστε που συνεχίζουν να υπάρχουν αι μετά τον θανατο...

Κυνικός;
μπορεί...

συμφωνώ με την ελευθερία μετά την αυτοχειρία, αλλά για να την νοιώσεις κιόλας καλύτερα σκότωσε αυτό που σε κάνει να θές να φτάσεις στην αυτοχειρία...

Σε φιλώ! μην ζητάς ευχαριστώ συζητάμε...

Φαίδρα Φις είπε...

jimmy
καλημέρα
και συγνώμη που δεν σου
είπα καληνύχτα χτες
αλλά με πήρε ο ύπνος
λόγω κούρασης μεγάλης

όχι,δεν υπονόησα την ελευθερία
μετά την αυτοχειρία

παρενέβαλα άλλες λέξεις
πριν από αυτή-την ελευθερία και τη
σημασία τους-

ο καθένας ορίζει ή δεν ορίζει
τους φόβους του
και ό,τι αυτοί συν-επισύρουν

από την άλλη,πιστεύω
πως η αληθινή ζωή δεν είναι
θέμα βιολογίας
και γενικότερα επιστήμης,
οποιασδήποτε επιστήμης

αλλά τώρα βιάζομαι ξανά
έχω αρκετές εκκρεμότητες
σήμερα που πρέπει να διευθετηθούν
για να προλάβω κατόπιν
να φτιάξω τα πράγματά μου
και να φύγω ταξίδι αύριο

ωστόσο,κάποια στιγμή
θα την κάνουμε τη συζήτηση
όταν θα έχουμε περισσότερο
χρόνο στη διάθεσή μας

σ'ευχαριστώ
που είσαι εδώ

καλημέρα
σε φιλώ

Δημήτρης είπε...

καλημέρα!
και καλό ταξίδι!!!

Φιλιά!

Φαίδρα Φις είπε...

βιάζεσαι να φύγω βρε Τζίμη?
αφού αύριο είπα

τελείωσα τις βασικότερες
δουλειές που είχα

τώρα θα καθήσω να γράψω κάτι

αργότερα τα λέμε ξανά

φιλιά!

Δημήτρης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Δημήτρης είπε...

χαχαχα

μόνο γι' αυτό δεν βιάζομαι...

αχ παρανόησα...

Εγώ φταίω... Με συγχωρείς!

Την αλήθεια μου;;

Εδώ να μείνεις... ;) χαχα

Εννοείται, τα λέμε αργότερα!!

Φιλιά!

Φαίδρα Φις είπε...

jimmy

ωραία παρέα είσαι
μου φτιάχνεις το κέφι

γεια σου αγόρι
φιλιά

Δημήτρης είπε...

εσύ είσαι καλύτερη!
χαχα

Φιλί στο κορίτσι το θαλασσινό!

Φαίδρα Φις είπε...

ωραίες και οι αβροφροσύνες
ευχαριστώ
ευχαριστώ

σου χρωστάω και μια συζήτηση
το θυμάμαι

αλλά δεν ξέρω πότε θα γίνει

θα με συγχωρήσεις,το ξέρω
γιατί είσαι το καλύτερο παιδί

Δημήτρης είπε...

καλό παιδί δεν ξέρω αν είμαι...

Δεν μου χρωστάς τίποτα, με σκλαβώνεις!

Αλλά θα σε συγχωρούσα έτσι κι αλλιώς...


Φιλιά καλή μου Φαίδρα!