τελεία και παύλα



Για τον Γιαν.
Δεν ξέρει κανείς από πριν
τι θα γράψει.
Βιάσου να με σκεφτείς.

Για τον Γιαν τον εραστή μου της νύχτας
Υπογράφει:Μαργαρίτα,η ερωμένη του λατρευτού
αυτού εραστή,20 Νοεμβρίου 1994,
Παρίσι,οδός Σεν-Μπενουά.

21 Νοεμβρίου απόγευμα,οδός Σεν-Μπενουά.


Γ.Α.:Τι θα λέγατε για σας?
Μ.Ν.:Ντυράς.
Γ.Α.:Τι θα λέγατε για μένα?
Μ.Ν.:Ανεξιχνίαστος.

Αργότερα το ίδιο απόγευμα.

Καμιά φορά είμαι άδεια για πολύ καιρό.
Είμαι χωρίς ταυτότητα.
Φοβίζει αυτό στην αρχή.Και μετά μπαίνει
σ'ένα ρεύμα ευτυχίας.Κι έπειτα σταματά.
Ευτυχισμένη,δηλαδή λίγο πεθαμένη.
Λίγο απούσα απ'τον τόπο που μιλώ.

Αργότερα πάλι.

Είναι θέμα χρόνου.Θα κάνω ένα βιβλίο.
Θα το'θελα αλλά δεν είναι σίγουρο
πως θα γράψω αυτό το βιβλίο.
Τ'αφήνω στην τύχη.

22 Νοεμβρίου,απόγευμα,στην οδό Σεν-Μπενουά.

Γ.Α.:Φοβάστε το θάνατο?
Μ.Ν.:Δεν ξέρω.Δεν ξέρω ν'απαντήσω.
Δεν ξέρω πια τίποτα από τότε που
έφτασα στη θάλασσα.
Γ.Α.:Και με μένα?
Μ.Ν.:Και πριν και τώρα ανάμεσα σε σένα
και σε μένα υπάρχει ο έρωτας.
Ο θάνατος κι ο έρωτας.Ας υπάρχεις εσύ
κι ας γίνει το θέλημά σου.
Γ.Α.:Πώς προσδιορίζετε τον εαυτό σας?
Μ.Ν.:Δεν υπάρχω,όμως τούτη τη στιγμή δεν ξέρω τι να γράψω
Γ.Α.:Και το βιβλίο που προτιμάτε απόλυτα?
Μ.Ν.:Το Φράγμα,την παιδική ηλικία.
Γ.Α.:Και στον παράδεισο,θα πάτε?
Μ.Ν.:Όχι.Μου φέρνει γέλιο.
Γ.Α.:Γιατί?
Μ.Ν.:Δεν ξέρω.Δεν τον πιστεύω καθόλου.
Γ.Α.:Και μετά το θάνατο τι μένει?
Μ.Ν.:Τίποτε.Μόνο οι ζωντανοί που χαμογελούν ο ένας στον άλλον,που θυμούνται.
Γ.Α.:Ποιος θα σας θυμηθεί?
Μ.Ν.:Οι νεαροί αναγνώστες.Οι μικροί μαθητές.
Γ.Α.:Τι σας απασχολεί?
Μ.Ν.:Να γράφω.Μια απασχόληση τραγική,ανάλογη δηλαδή με το ρεύμα της ζωής.
Είμαι μέσα του χωρίς προσπάθεια.

Αργότερα το ίδιο απόγευμα.

Γ.Α.:Βρήκατε τίτλο για το επόμενο βιβλίο?
Μ.Ν.:Ναι.Βιβλίο προς εξαφάνιση.

22 Νοεμβρίου στο Παρίσι,ώρα 3 μ.μ.

Θέλω να μιλήσω για κάποιον.
Για έναν άντρα το πολύ είκοσι πέντε χρόνων.
Είναι ένας πολύ όμορφος άντρας που θέλει να πεθάνει
πριν τον πάρει χαμπάρι ο θάνατος.
Τον αγαπούσατε.Και κάτι περισσότερο.
Η ομορφιά των χεριών του,ναι,αυτό.
Τα χέρια του να προχωρούν με το λόφο
-που μόλις διακρίνεται,απαλός,τόσο φωτεινός
όσο η χάρη ενός παιδιού.
Σας αγκαλιάζω.
Σας περιμένω όπως περιμένω εκείνον
που θα αφανίσει αυτή τη ρημαγμένη χάρη,
την ακόμα γλυκιά και ζεστή.
Απ'όλο μου το σώμα,η χάρη αυτή ας σου δοθεί ολόκληρη.

Αργότερα το ίδιο απόγευμα.

Θέλησα να σας πω
πως σας αγαπούσα.
Να το φωνάξω.
Αυτό είναι όλο.

Οδός Σεν-Μπενουά,Κυριακή 27 Νοεμβρίου.

Να είσαι μαζί με κάποιον είναι ο έρωτας,
ο θάνατος,ο λόγος,ο ύπνος.

Αργότερα την ίδια Κυριακή.

Γ.Α.:Τι θα λέγατε για τον εαυτό σας?
Μ.Ν.:Δεν ξέρω πια καλά καλά ποια είμαι.
Υπάρχω με τον εραστή μου.
Το όνομα δεν το ξέρω.
Δεν είναι σημαντικό.
Να είμαι μαζί όπως μ'έναν εραστή.
Θα ήθελα να μου συνέβαινε.
Να είμαι μαζί μ'έναν εραστή.

Σιωπή,κι ύστερα.

Γ.Α.:Σε τι χρησιμεύει να γράφεις?
Μ.Ν.:Είναι συνάμα να σωπαίνεις και να μιλάς.Να γράφεις.Σημαίνει
επίσης καμιά φορά να τραγουδάς.
Γ.Α.:Να χορεύεις?
Μ.Ν.:Κι αυτό μετράει.Ο χορός είναι μια κατάσταση του ατόμου.
Μου αρέσει πολύ να χορεύω.
Γ.Α.:Γιατί?
Μ.Ν.:Ακόμη δεν το ξέρω.

Σιωπή...

Μαργκερίτ Ντυράς.

αφιερωμένο στην Αμαλία, στην Πέννυ και στην Ελένη-τζίντζερ...

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μου το έκανες πρωί πρωί αυτό...
με έλιωσες...Με διέλυσες!Το έστειλα κατευθείαν στον Αντρέ και κλαίγαμε μαζί από το τηλέφωνο.Είναι καλό τώρα αυτό?
Μωρό μου σ'ευχαριστώ που μας σκέφτεσαι τόσο πολύ και μέσα από την αγάπη σου υπάρχει τρόπος να συγχωρεθούν όλες οι "αμαρτίες" του κόσμου.Είσαι η φίλη μου.Η "ιέρειά" μου.Τα καλύτερα είναι πολύ κοντά και σου αξίζουν όλα!Μη συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο από το όλα!
Σ'αγαπάω!Σ'αγαπάω!
ΑμΑλίΑ

Φαίδρα Φις είπε...

Άντε Αμαλία άντε...
με συγκίνησες κι εσύ,
δεν είχα φανταστεί ότι θα κλαίγατε μαζί από το τηλέφωνο...
κι εσύ δεν μπορούσες να κρατηθείς λίγο?
ήταν ανάγκη να τον πάρεις και να τον αναστατώσεις?
τι να σου πω τώρα?

να είσαι καλά αγγελουδάκι!
κι εσύ κι εκείνος
και να ζείτε μαζί ευτυχισμένοι και κοντά ε?
κάνε υπομονή λίγος καιρός έμεινε ακόμα
θα περάσετε ολόκληρο καλοκαίρι μαζί
λίγο είναι αυτό?

κοριτσάκι μου σε φιλώ
και σ'αγαπώ πολύ

Ανώνυμος είπε...

Εγώ δεν θέλω να φεύγω από εδώ σήμερα.Όλη μέρα θα κάθομαι και θα το διαβάζω.Με μικρά διαλείμματα λόγω μαθημάτων.Είναι τόσο όμορφο κείμενο!Τώρα αντιλαμβάνομαι το κόλλημά σου με την Μαργκερίτ.
Ακατέργαστο συναίσθημα.Πολύ.Βαθύ.Αφοσιωμένο.Αληθινό.Και τόσο απλά ειπωμένο.Εκεί είναι όλο του το βάθος και η δύναμη.Ακόμα και η εκκεντρικότητά του στο απλό είναι.
ΑμΑλίΑ

Ανώνυμος είπε...

Πρώτα οι ναοί κάτω από το χθεσινό υπερκοσμο φεγγάρι, η Αγία Δύναμη-μαζί ξενυχτούσαμε χθες-
Μετά το "λυτό" σου
Έπειτα το ανυπέρβλητο βαλσάκι του 2046,η Αφιέρωση,η Μαργκερίτ με τον Γιάν της..
Η Αμαλία με τον Αντρέ της, η συγκίνηση..
Πόσα να αντέξει μια γυναίκα,μέσα σε 24 ώρες;
Ευχαριστώ που μου θύμισες πως είναι να διατελείς "η ερωμένη του λατρευτού"..
Κι εγώ, je ne regrette rien..
Μα πονάνε πολύ καιρό οι "ανεξιχνίαστοι" έρωτες

Τρυφερά φιλιά
Πέννυ

Ανώνυμος είπε...

Είναι όλο πολύ καλό αλλά ο τελευταίος διάλογος είναι εντελώς "μέσα",όσον με αφορά..
Από που είναι το απόσπασμα;
Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

Αμαλάκι και Πεννάκι έχω πρόβλημα με τον υπολογιστή ξανά,
τρέμει-το ίδιο που είχα και στο παρελθόν-
πάλι έκανα τα πάντα αλλά δεν πειθαρχεί,
γράφω και στις δύο εδώ και θα επανέλθω όποτε φτιάξει,
ελάτε στη θάλασσα,
είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα,
Αμαλία δεν έχω καλύτερο απ'αυτό που λες,μείνε εδώ και χάζευέ το όλη τη μέρα...
Πέννυ μου Πέννυ μου κι εσύ συγκινήθηκες?
γι'αυτό σας το αφιέρωσα,
για να συγκινηθείτε!
αλλά και για να με αγαπήσετε πιο πολύ...
σας πειράζω χαζούλες...

το απόσπασμα είναι από το τελεία και παύλα όπως έχω γράψει.

σας αγαπώ και τις δύο
ευχαριστώ που είστε εδώ.πολύ.πολύ.
αγκαλιά

Ανώνυμος είπε...

Κι εμένα το δίκτυο μου είναι άχρηστο σήμερα..
Αχ, πάλι πρέπει να πετάξω για μάθημα και μετά δωράκι αδερφούλη και μετά μάθημα και μετά χορό(στο τέλος το καλό))

Σας φιλώ both, ως το βραδάκι αργά..

"τελεία και παύλα",ε;
Μου επιτρέπεις τότε κι εγώ, για την σύμπτωση του ονόματος, να το αφιερώσω με την σειρά μου στον Π.,στον έναν από τους "ΔΥΟ"..
Κάτι τυχαία που συμβαίνουν τελευταία..
Φαίδρα κράτα γερά..
Πέννυ

Δια λόγου είπε...

Σ' ευχαριστώ μελένια μου, με νταντεύεις, είναι φανερό γλυκάθηκα. Ξέρω ακριβώς γιατί μου το χάρισες. Με τρελαίνει (με την καλή έννοια, χοχοχο) που δυο κουβέντες μου, τι κουβέντες, ψελλίσματα, και τις πας παρακάτω... Πέρα από και πέραν του...
Τα σέβη μου

Φαίδρα Φις είπε...

Tζιτζεράκι μου κι εσύ με κακομαθαίνεις...
εγώ σ'αυτχαριστώ για όλα
θα επανέλθω
ο υπολογιστής θα σπάσει σε λίγο
θα τον σπάσω εγώ
τώρα
σ'αγαπωπολύ
τα λάθη είναι από το τρέμισμα
και το ρίγος του υπολογιστή
ξετρελάθηκε κι αυτός με τη Μαργκερίτ

Ανώνυμος είπε...

Κομμάτια μας έκανες Φαίδρα.Κομμάτια...

Το πώς ταυτίζονται κι ενώνονται οι ζωές των ανθρώπων και όλες ακουμπούν

πάνω σε ένα κείμενο είναι κάτι που πάντα με ξάφνιαζε αλλά και αισθανόμουν δέος...

Τόσα κοινά έχουμε?Τόσα...

Σε φιλώ τρυφερά Φαίδρα...¨
"ο ίδιος"

Φαίδρα Φις είπε...

ιδιε,
ο υπολογιστής μου έχει τεράστιο πρόβλημα σήμερα και δεν μπορώ να γράψω ούτε ακριβως αυτά που θέλω ούτε όσα θα ήθελα να πω
ζητώ συγνωμη
κάποια στιγμή θα τον φτιάξω
κομμάτια έγινα κι εγώ
συμφωνώ στα περισσότερα απ'οσα λες

σε φιλώ