η πλατεία













με λίγα λόγια
φτιάχνουμε κάτι που να χωρά,
αυτό που κάθε μέρα προσπερνάς,
εσένα.
μην μας αφήνεις μόνους.
έλα..
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ΤΩΡΑ

5 σχόλια:

pandiony είπε...

εχθές είδα στον ύπνο μου οτι τσακωνόμουν με την αδερφή μου και φίλους μου χωρίς να υπήρχε λόγος. μετά άκουσα τις σειρίνες και έγινε πόλεμος. οι δρόμοι άδιασαν και πέρναγαν πάνω μου κάτι διαστημικά αεροπλάνα που σταματούσαν και πετούσαν τιμπανισμένα πτώματα και φοβήθηκα περισότερο απο το να πετούσαν βόμβες. ήθελα να ξεφύγω αλλα ήμουν στην πόλη και τα τετράγωνα ήταν όλα με στρατιώτες που φορούσαν αντιτοξικά λευκά ρούχα. έτρεχα ασταμάτητα με καμένα πνευμόνια να βγώ απ' την πόλη, να πάω στο βουνό, να πάω να χοθώ στα λαγούμια.. κι όλα αυτά στα λέω γιατι μου φάνηκαν τελίως αλληγορικά σε σχέση με την κατάσταση που βιώνουμε.
Πέννυ, φίλη μου, θυμήθηκα αυτό που μου έλεγε ένας φίλος. άσε δυό ερωτευμένους χωρίς νερό και φαγητό, στο τέλος ο ένας θα σκοτώσει τον άλλο. προς τα κει βαδίζουμε, γιατι επιτρέψαμε να μας κατακερματίσουν κι έπητα να μας πουλούν τα ίδια τα κομμάτια μας στην "υπεραγορά" που συγκλονιστικά έγραψε εδω και χρόοονια η Λένα Πλάτωνος. καταλαβαίνεις τι λέω. όταν ψυχή μας είναι ότι τρώμε, ότι ανασαίνουμε, μυρίζουμε, βλέπουμε, αισθανόμαστε..κάθε στιγμή.
όσοι ξέρουν ιστορία ξέρουν και την απαιτούμενη πορία-παιδεία προς την άμεση δημοκρατία. αλλά μακάρι να χωράν ρομαντισμοί στην εποχή μας.
θέλει πέταμα όλο, κατάλυση, κι αυτό ο καθένας-κανένας μπορεί να το κάνει σιγά σιγά όσο είναι καιρός..
πες μου όμως, τι αφουγκράστικες εκεί στην πλατεία?

Penny είπε...

Διάκι μου
ονειρεμένη μου,
λες κάποτε να βλέπουμε καλύτερα όνειρα;
ξέρεις ο ύπνος είναι ο διαχειριστής και ο γιατρός της ψυχής μας. δεν έχουν βρεί καμία άλλη λειτουργία του πέρα από την με μειωμένες αναστολές "τακτο-ποίηση" των γεγονότων όπως αποθηκεύονται στην ψυχή..την ψυχούλα μας.
η πλατεία, που πάντα προσπέρνούσα τρέχοντας, ως δημόσιο χώρο που δεν με αφορά, σα να μην είναι δικός μου, για να τρέξω στις "ιδιωτικές" ασχολίες μου, να σπαταλήσω τα ευρώ μου σε μαγαζάκια ιδιωτών, να καταναλώσω ουσίες και υποκατάστατα, να διεκδικήσω πράγματα ξένα που ούτε καν τα θέλω,μου είπε και μου ψιθυρισε πράγματα όμορφα μα και σκληρά.

μου είπε οτι έχω ξεχάσει οτι είναι δική μου! ότι είναι πάντα εκεί και περιμένει να ξαπλώσω πάνω της και να θυμηθώ πως ότι θέλω πρέπει να το φτιάξω μόνη μου, οτι κανείς δεν θα μου το χαρίσει, οτι τον χώρο και την χαρά μου την πουλάνε σε μένα το κορόιδο και εγώ το ίδιο το κορόιδο την αγοράζω σε τραπεζοκαθίσματα και παροχές ενώ την έχω πληρώσει ήδη πολλαπλάσια, και εγώ και οι παππούδες μου, αιώνες τώρα με αίμα και "ξεβόλεμα" και θυσίες σε χρόνο χρήμα και ζωή..

χθες της απάντησα.με χτύπησαν, με έδιωξαν, μα εγώ την πήρα πάλι αγκαλιά.τώρα ξέρω.δεν την αφήνω!και με χωράει.

Άγανα κτισμένος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=_59kPfMPvqk

Penny είπε...

εμείς..και αυτοί

σήμερα στις 7.30

Penny είπε...

το «θέατρο του ήλιου» μαζί με τους αποφασισμένους!

το βράδυ «υπόγεια ρεύματα» και άλλοι μουσικοί!