Γκλουγκλιχ


Όταν αποφασίζω να δω τηλεόραση ποτέ δεν παίζει τις ταινίες που θέλω, όπως και στη ζωή.
Ζω σε ένα υπόγειο οπου όταν φυσάει, εφημερίδες θάβουν την είσοδο.
Ζω σε ένα υπόγειο, Χριστούγεννα, χωρίς στολίδια.
Ζω σε ένα υπόγειο, με όλα τα βιβλία πάνω στο κεφάλι μου.


Τίποτα δεν περνά, μην ξεγελιέσαι.
Τον χειμώνα όλα προσποιούνται ότι κοιμούνται.
Προσποιείσαι κι εσύ τις εποχές, αυτή είναι η συμφωνία.
Το καλοκαίρι διακοπές, το φθινόπωρο δουλειά, τον χειμώνα χριστούγεννα, την άνοιξη πάσχα.
Προσποιείσαι τη νέα χρονιά, τη νέα ζωή ή απλώς τη νέα.
Αρκεί. Τους αρκεί. Έτσι το’χουν φτιάξει. Ελέγχουν τη σωστή δοσολογία προσποίησης και επιθυμίας.
Πολλές φορές είμαι στο όριο. Κάποιες φορές το περνάω, αλλά τώρα είμαι εντάξει- μάλλον-.
Αρκεί. Μου αρκεί. Επιβιώνω, έτσι φαίνεται.


Δεν σπάμε όταν δεν πάει άλλο. Σπάμε όταν κάποιος χρειάζεται να σπάσουμε. Καταλαβαίνεις, έτσι; Εσύ καταλαβαίνεις τι λέω.
Λοιπόν, έχω να εξομολογηθώ κάτι φόνους, τρεις γενιές πίσω. Πιάνεται;


Πώς λέγεται αυτός που σακατεύτηκε προσπαθώντας;
Κι αυτός που δεν άντεξε να προσπαθεί άλλο;
Κι ο άλλος με τη μισή καρδιά, που ήθελε κιόλας να την προστατεύσει;
-εδώ γεμίζουμε την σειρά με γέλια αληθινά, βροντερά-
Αυτός με τα θηρία λυτά στα μάτια, πώς τον λέγαν;
Εκείνος που τρόμαξε τόσο, που πήγαινε πίσω,πίσω, πίσω μέχρι που μπήκε ξανά στην κοιλιά της μάνας του;
Γιατί ο άλλος ο αμίλητος, που δεν πρόλαβε να δέσει τη γλώσσα του και δάγκωνε όποια λέξη κι αν τον πλησίαζε, ο βουβός;
Ο ξένος, που πάταγε και πάταγε και πάταγε τα κουμπιά και αριθμούσε μάρμαρα;
Τα τραγούδια που έλεγε, τα μπου, τα μπι, τα μπα;
Οι αμνοί και τα ερίφια;

Πώς να κοιμηθώ όταν η νύχτα με ξυπνά σαν ήλιος;
Πώς να σε βρω να σου χαρίσω κάτι που θέλω τώρα που πέθανες;
Αρκεί να το αφήνω στα πεζοδρόμια;
Τα αυτιά των περαστικών ακούνε τα τραγούδια;
Ή πρέπει να τα ουρλιάζω από πόνο-ως συνήθως;
Όταν βάζω τα λουλούδια στο μαρμάρινο βάζο ,θες να βγάζω το περιτύλιγμα και την κορδέλα ή όχι; Έλα, τώρα! Ξύπνα! Πρέπει να μου πεις.
Έχω μια ακατανίκητη επιθυμία να καλέσω το νούμερό σου με την ηλίθια ελπίδα ότι Θα απαντήσεις. Μην απαντήσεις-Αν απαντήσεις μπορεί να ξετρομάξω και να έρθω Να σε βρώ.


Πέννυ Μηλιά










25 σχόλια:

Ένας εκ των Δυο! είπε...

"Εκείνος που τρόμαξε τόσο, που πήγαινε πίσω, πίσω, πίσω μέχρι που μπήκε ξανά στην κοιλιά της μάνας του..."
Κι η μάνα του ξαναφούσκωσε και μάλιστα διπλά γιατί ποιός ξέρει πόσους ανθρώπους κουβάλησε μαζί του, πίσω, μέσα της ο εκείνος.
Κι ύστερα βγήκε ένας με κολάν και μούσια κι έψελνε: "μάνα μητέρα μανούλα μαμά/στου κόλπου σου τη ζέστη χωμένος βαθιά/εσύ κοιλοπονάς μα εγώ δεν βγαίνω/να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω..."

Penny είπε...

Θανάση
κι εμένα αυτό μ αρέσει στο ποίημα.
Δεν θα ήταν τέλειο αν μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό όποτε θέλουμε..
αντί να πρέπει να κυνηγάμε τον Πανούση;
Πως την πάθαμε έτσι;
(Σε έχω πρήξει στις ερωτήσεις σήμερα..δάσκαλε, έχω το σύνδρομο του μαθητευόμενου μάγου)

Penny είπε...

Φαίδρα
στην υγειά μας!

Φαίδρα Φις είπε...

γεια σου Θανάση!
σε πάω πολύ
στο'χω πει ε?

Φαίδρα Φις είπε...

Πεννούλα λατρεύω αυτόματα
ό,τι γράφεις και το ξέρεις
αλλά αυτό εδώ είναι εσύ ακριβώς

ego είπε...

καταπληκτικό!!!

pandiony είπε...

Πέννυ, ξεροκατάπια.. και πνίγηκα.
πολύ δυνατό

pandiony είπε...

..

Φαίδρα Φις είπε...

solo χαθήκαμε

Φαίδρα Φις είπε...

Δία εδώ θα είμαι
όλα καλά?

issallos είπε...

εγω πειραζει που ακουσα Floyd και ισσαλλωσα τελειως???
Την καλημερα μου επειδη η νυχτα σου φεγγει σαν μερα....!!!

Φαίδρα Φις είπε...

γεια σου ίσαλε!
δεν είναι εκπληκτικό κομμάτι?
έκανες πολύ καλά λοιπόν!

φιλιά

Ανώνυμος είπε...

όντως υπέροχα δυνατό.

Φαίδρα Φις είπε...

Kίχλη καλημέρα καλώς ήρθες

ευχαριστίες!

aniaris είπε...

μου άρεσε πολύ. αλλά δεν είδα κανέναν πραγματικά χαρούμενο σ'ευτό το ποστ. παραπλανητικός τίτλος.

Φαίδρα Φις είπε...

οι τίτλοι ως επί το πλείστον παραπλανούν aniaris
ίσως κάποτε είναι αυτοί που ως μέσον καθαγιάζουν το σκοπό...

Penny είπε...

Φαίδρα
Σόλο
Δια
Ισσαλος
Κίχλη
Ανιαρις
τιμή μου που με διαβάζετε.

Εχουμε κι άλλα, πιο χαρούμενα να γράψουμε αλλά τα κρατάμε για την άλλη ζωή που θα είμαστε πραγματικά χάλια και ίσως τα χρειαστούμε)

pandiony είπε...

Φαίδρα κ Πέννυ αυτό το προφιτερόλ.. είναι μούρλια!
τα άλλα απο κοντά

Ένας εκ των Δυο! είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ένας εκ των Δυο! είπε...

Και το πε'ι'νερλί -λα'ι'κιστί: πε'ι'νιρλί- γαμάει...

Φαίδρα Φις είπε...

"τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
δεν μου δίνεις σημασία..."

Ένας εκ των Δυο! είπε...

ριξ' της στάμνα πριν προσπεράσει..!

Y. K. είπε...

κι εμενα μου αρεσε.
πολυ βαθυ κι αληθινο.
σαν να σε εβλεπα Πενυ, κι ας μη σε ξερω

Φαίδρα Φις είπε...

το πεϊν ερ λι
γιαπωνέζικο αέρινο και λαβ-ωμένο Θανάση Θανάση!

φιλιά

Φαίδρα Φις είπε...

άλις πολύ τρυφερό σχόλιο...