photos by Φαίδρα Φις-Βατσιανά Γαύδος-Καλοκαίρι 9
Τα δέντρα του νου είναι μαύρα.Το φως κυανό.
Το χορτάρι αποθέτει τη θλίψη του στα πόδια μου σαν να
ήμουν ο Θεός,
Αγκυλώνοντας τους αστραγάλους μου και μουρμουρίζοντας για την
ταπεινότητά του.
Αιθαλώδης,αλκοολούχος ομίχλη κατοικεί σ'αυτόν τον τόπο
Που χωρίζεται από το σπίτι μου με μια σειρά επιτύμβιες στήλες.
Από εδώ ο δρόμος δεν σε βγάζει πουθενά.
Η σελήνη δεν είναι πόρτα.Είναι ένα πρόσωπο αυτοτελές,
Λευκό σαν άρθρωση και φοβερά ταραγμένο.
Σέρνει πίσω της τη θάλασσα σαν σκοτεινό έγκλημα.Είναι σιωπηλή
Με τη χαίνουσα έκφραση της απόλυτης απελπισίας.Εδώ μένω.
Δυο φορές την Κυριακή,οι καμπάνες αιφνιδιάζουν τον ουρανό-
Οχτώ μεγαλοπρεπείς γλώσσες επιβεβαιώνουν την Ανάσταση.
Στο τέλος,νηφάλια σημαίνουν τ'όνομά τους.
Το κυπαρίσσι τείνει προς τα πάνω.Έχει σχήμα γοτθικό.
Τα μάτια υψώνονται ακολουθώντας το και βρίσκουν τη σελήνη.
Η σελήνη είναι η μητέρα μου.Δεν είναι γλυκιά σαν την Παναγία.
Τα γαλάζια της ενδύματα ελευθερώνουν τις μικρές νυχτερίδες και
κουκουβάγιες.
Πώς θα ήθελα να πιστέψω στην τρυφερότητα-
Το πρόσωπο του ειδώλου,μαλακωμένο από το φως των κεριών,
Γέρνει ειδικά επάνω μου τα αγαθά του μάτια.
Έχω πέσει από πολύ ψηλά.Σύννεφα ανθίζουν
Γαλάζια και μυστηριώδη πάνω από το πρόσωπο των αστεριών.
Μες στην εκκλησία,οι άγιοι θα είναι όλοι γαλανοί,
Αιωρούμενοι με τα εύθραυστα πόδια τους πάνω στα κρύα
στασίδια,
Τα πρόσωπα και τα χέρια τους άκαμπτα από την αγιοσύνη.
Η σελήνη δεν βλέπει τίποτα απ'αυτά.Είναι φαλακρή και άγρια.
Και το μήνυμα του κυπαρισσιού είναι η σκοτεινιά-η σκοτεινιά
και η σιωπή.
Σύλβια Πλαθ
Ποιήματα
Κέδρος
Μτφρ:Κατερίνα Ηλιοπούλου-
Ελένη Ηλιοπούλου