φθινοπωρινό

Ερειπωμένες οι ζωές

ανακαινίζουν τις προσόψεις

ψηφιακά φαντάσματα

στοιχειώνουν τις υπάρξεις

Ο φθινοπωρινός αέρας παρέσερνε

τα ποιήματα από τα δέντρα

κάτι σκουρόχρωμο αποκρίθηκες

στον πικρόχολο σχολιασμό τους

Φύσηξε απότομα ξανά

και μπλέχτηκαν οι στίχοι στα μαλλιά σου

φύσηξε απότομα ξανά

και άνοιξες πανί στη λευτεριά σου

Κορίτσι σε μπαλόνι

Το κορίτσι και το μπαλόνι.

Το μπαλόνι.

Το κορίτσι στο μπαλκόνι.

Μέσα στο μπαλόνι.

Προσπαθώ.

Να σου περάσω

την καρφίτσα.

Δεν μπορώ εγώ.

Εσύ πρέπει.

Δική σου πλέον η καρφίτσα,

δικό σου το μπαλόνι.

Μέσα στο μπαλόνι.

Και το μπαλκόνι.

Για πάντα Ρέω

περί ωριμότητας:

θα ξεκαρδίζομαι στα γέλια

καθώς θα υποκλίνομαι στον εαυτό μου

και αφού ευλογήσω τα γένια μου

θα ξυριστώ

και θα αφήσω το γάργαρο νερό της βρύσης

να παρασύρει τις τρίχες

στους τέσσερις γωνιακούς σωλήνες

της αποχέτευσης.

Ευχαριστώ!

Νύχτες Εξορίας

ΗΜΕΡΑ-σαν όλες τις άλλες:

το πρωί Σίσσυφος από ανάγκη,

το απόγευμα Σπάρτακος από συνείδηση,

και από έρωτα το βράδυ Προμηθέας

φαν ζην
Γιάννη σ'ευχαριστώ.