φθινοπωρινό



Ερειπωμένες οι ζωές
ανακαινίζουν τις προσόψεις
ψηφιακά φαντάσματα
στοιχειώνουν τις υπάρξεις

Ο φθινοπωρινός αέρας παρέσερνε
τα ποιήματα από τα δέντρα
κάτι σκουρόχρωμο αποκρίθηκες
στον πικρόχολο σχολιασμό τους

Φύσηξε απότομα ξανά
και μπλέχτηκαν οι στίχοι στα μαλλιά σου
φύσηξε απότομα ξανά
και άνοιξες πανί στη λευτεριά σου

Κορίτσι σε μπαλόνι



Το κορίτσι και το μπαλόνι.
Το μπαλόνι.
Το κορίτσι στο μπαλκόνι.
Μέσα στο μπαλόνι.


Προσπαθώ.
Να σου περάσω
την καρφίτσα.
Δεν μπορώ εγώ.
Εσύ πρέπει.


Δική σου πλέον η καρφίτσα,
δικό σου το μπαλόνι.
Μέσα στο μπαλόνι.
Και το μπαλκόνι.

Για πάντα Ρέω




περί ωριμότητας:


θα ξεκαρδίζομαι στα γέλια
καθώς θα υποκλίνομαι στον εαυτό μου
και αφού ευλογήσω τα γένια μου
θα ξυριστώ
και θα αφήσω το γάργαρο νερό της βρύσης
να παρασύρει τις τρίχες
στους τέσσερις γωνιακούς σωλήνες
της αποχέτευσης.
Ευχαριστώ!

Νύχτες Εξορίας




ΗΜΕΡΑ-σαν όλες τις άλλες:

το πρωί Σίσσυφος από ανάγκη,
το απόγευμα Σπάρτακος από συνείδηση,
και από έρωτα το βράδυ Προμηθέας

φαν ζην
Γιάννη σ'ευχαριστώ.

4 σχόλια:

Rosa Del Foc είπε...

Η μεγαλύτερη ευχαρίστηση και ανταμοιβή είναι η ανταλλαγή κουλτούρας..! Και ’γώ με την σειρά μου σ’ ευχαριστώ επίσης..!

Βασίλης είπε...

Μέσα στο μπαλόνι οι γωνίες λειψές
Δε φτάνουν
Έξω περισσεύουν

Στο επίπεδο μπαλόνι
Το άθροισμα κανονικό
Όμως ξεφούσκωτο
Κι ότι υπήρχε μέσα του νεκρό

Ίσως αυτή είναι η δικαίωση της καρφίτσας,…

Συγχωρέστε μου
Τη μαθηματική ανάγνωση,…

Όπως κι αν τρέχουν οι λέξεις…
στο ληξιαρχείο καταγράφονται
σαν μηδέν ή ένα
κι ύστερα πρωί απόγευμα βράδυ
ρέω στη γνώση της ερωτικής αναγκαιότητας της επιπεδομετρίας,…

και τα τρία ξεχωριστά
το τελευταίο δυνατά αληθινό
το κορίτσι στο μπαλόνι δυναμικά(;)ελεύθερο,…

Φαίδρα ανοίγεις δρόμους,…

Ευχαριστούμε

Φαίδρα Φις είπε...

Γιάννη συμφωνώ,
θα μιλήσουμε με μέιλ

καλημέρα

Φαίδρα Φις είπε...

Βασίλη μου
ωραίοι στίχοι...
θαυμάζω πάντα σε σένα
τη μαθηματική έμπνευση
και ανάγνωση!

καλημέρα
φιλιά