Δανείζομαι την πανσέληνο
Ισιώνω τα χαρτιά
Συνεχώς έρχομαι κι έρχομαι
Μέσα από τους καθρέφτες
Σεργιανίζω κάτι Τιτανικούς
Πήξαμε στο δάκρυ
Κι ό,τι απομένει
Μας ακολουθεί
Σαν σκυλί του παλιού εαυτού μας
Παρέδωσα
Έναν Οκτώβρη που ξημερώνει νύχτες
Τα πιο ωραία
Τελικά δεν λέγονται:
Η μητρική σιωπή που μας περιβάλλει
Το ποίημα του ύπνου σου
Ο παφλασμός του αίματος
από τη μια όχθη της φλέβας ως την άλλη
Αδέκαστος κόβεις κεφάλια ψεμμάτων
Έπειτα πυρσό θα σε πω
Εύχαρις εγώ δούλη του ναού σου
Πρώτη φορά ευγνωμονώ μνήμη
Δανείζομαι την πανσέληνο
Ένα όνειρο έχω
Να αντέχω
-στο όνομα της νέας χλόης
στη σιωπή των αστεριών.
Πέννυ Μηλιά
14 σχόλια:
Δανεικά ονόματα,χρεωμένες ανάγκες,πληρωμένες σκέψεις.......
Πήξαμε στο δάκρυ
κι ό,τι απομένει
αρχέγονα χαμόγελα
δανεικών ζωών
γιατί
οι δικές μας...
υπερβολικά σκιερές
σαν το πιο αληθινό ποίημα...
Υπέροχο Πέννυ!
Φαίδρα, Πέννυ, φιλιά πολλά!
fetus σωστά
σκεφτείτε όμως
λίγο και τους
αργόσχολους
του δικτύου...
καλώς ήρθατε
το πιο αληθινό ποίημα...
ευχαριστούμε Λίτσα!
καλημέρα και φιλιά
´´Το ποίημα του ύπνου σου
Ο παφλασμός του αίματος
από τη μια όχθη της φλέβας ως την άλλη´´
.......
Δανείζω σε αστέρια
Τσαλακώνω τις σκέψεις
για να τρομάζω τους δέκτες...
Άτακτοι ρυθμοί τα πιο ωραία...χωρίς περίοδο:
οι αναπνοές σου όταν ονειρεύεσαι
το ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων σου όταν κοιτάς τις θάλασσες
η πίεση των χειλιών σου όταν φιλάς
Να αντέχεις...
fetus
Ή αλλιώς life is fiction, death is reality
με καλύψατε.
Eπίσης υπάρχει και η έκφραση live on borrowed time..
Ε, I live on borrowed names, if you know what I mean.
Ευχαριστώ για το σχόλιο και ευχομαι γρήγορα η αποπληρωμή..
Πέννυ
Λίτσα
μου αρέσουν πολύ τα αρχέγονα χαμόγελα.Κράτα τα όλα εκεί!Ερχομαι!
Ευχαριστώ πολύ που μπαίνεις στον κόπο της αληθινής ανάγνωσης,της απάντησης,των αληθινών λόγων..
Σου στέλνω αληθινό αρχέγονο χαμόγελο και φιλιά..
Πέννυ
Φυσικό Αγόρι
αν η γραφή μου αντανακλά τόσο φυσικά και αβίαστα ένα ακόμα ποίημα σαν και την απάντησή σας, υπόσχομαι:θα αντέχω!
Ευχαριστώ.
Κι εσείς να αντέχετε.
Πέννυ
Φαίδρα
δεν με βαρέθηκες ακόμα;)
Αφού σου αρέσει το φεγγάρι απόψε,θα το δανειστώ και αυτό, για να στο χαρίσω!
Να, άπλωσε το χέρι σου, πάρτο.
Ομως κάνε μου την χάρη και πρόσεχε:δεν είναι πανσέληνος, γεμάτη αγκαλιά.
Κόβει, γλιστράει, χάνεται, λεπτή,μικρούτσικη χαραμάδα φωτός. Να το προσέχεις ε;
Λευτέρη,ξεχώρισα κι εγώ αυτούς τους στίχους
σύμπτωση?
Πεννούλα...
άκου αυτό
"μισό φεγγάρι σε φώτισε κάποια φορά τ'άλλο μισό το πήρε το σκοτάδι κι έτσι το βλέμμα σου στέλνεις μακριά σαν ουρλιαχτό και σαν ευχή και σαν σημάδι"
στο αφιερώνω
φιλάκι
φυσικά και πρέπει να αντέχεις, όλοι προσπαθούμε, ο καθένας μέσα από κάστρα με προωθητήρες την ελπίδα, και προορισμό τα αύριο, στη στροφή στου παλιόσπιτου τη πίσω αυλή με τα πρασινισμένα αγάλματα των προσδοκιών.
πρώτη φορά από το μπλογκ σου και μου άρεσε ο τρόπος σου, όπότε,,,,
θα το επισκέπτομαι
Alex
ευχαριστώ πολύ
θυμάμαι ότι έχεις περάσει άλλη μια
καλημέρα
Δημοσίευση σχολίου