φθινόπωρο

Δεν ήξερε αν κάποιος νανούριζε μωρό



Αν έκλαιγε



Ή αν έκανε έρωτα



Η νύχτα τώρα θάλλει πάνω απ' την πόλη



Μακριά από το αρχικό σχέδιο



Οι άνθρωποι μαζεύονται γύρω από τις βιτρίνες σαν μέλισσες





Πέννυ Μηλιά

8 σχόλια:

ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ είπε...

"Η νύχτα τώρα θάλλει πάνω από την πόλη..."

ίσως ναναι και η βροχή που χορεύει πάνω στις νότες της μοναξιάς μας στους δρόμους της πόλης.

Πολύ ωραίο ποίημα Φαίδρα. Καλώς σας βρήκα και πάλι.

Φαίδρα Φις είπε...

ίσως να ήταν η βροχή
το είπα κι εγώ

το φθινόπωρο ταιριάζει
σε νυχτερινές πόλεις

ευχαριστώ πολύ
καλώς σας ξαναβρίσκω κι εγώ Σκορπιέ

Penny είπε...

Αγαπημένη μου
η βροχή δεν ενώνει
η βροχή δεν κρύβει
η βροχή δεν ξεπλένει.
Ελπίζω τουλάχιστον να καθαρίζει, να επουλώνει και να απαλύνει τα τραύματα.
Στέλνω για νανούρισμα μια ευχή και ένα φεγγάρι..
Σε φιλώ
Σε ευχαριστώ

Πέννυ Tua

Penny είπε...

Σκορπιέ (λίγο αστεία η κλητική)
Σ ευχαριστώ για το σχόλιο.
Σ ευχαριστώ για τον στίχο που διάλεξες.
Η νύχτα και η βροχή στην πόλη καμιά φορά είναι βάλσαμο.
Αλλες φορές πάλι..βάσανο)

Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

Πεννάκι καλημέρα
ανώφελη αυτή η εποχή
το ίδιο και η φύση ολόκληρη
όταν έχεις να τακτοποιήσεις
μέσα από ακολουθίες νύχτας
και βροχής μια ζωή

οι πολυάριθμες και συνειδητές
προθέσεις δαυλίζουν τις προδοσίες

σ'ευχαριστώ κι εγώ
σε φιλώ

Βασίλης είπε...

(το αρχικό σχέδιο μακραίνει
ναυαγισμένο,…

σαν αισιόδοξο ακούγεται αυτό
σα χάδι,…)

μωρό εφτάψυχο παρατημένο στο πεζούλι
κλαίει ή ξεκινάει;

χαμογελάει;

νέα μέρα ξημέρωσε

φυσάει,…

Σεπτέμβρης.

Γυρίζουν στα ζεστά
ξενιτεμένα της μοναξιάς πουλιά
της μοιρασιάς μαράζια
κρατούν στα χέρια
τ’ ακυρωμένα σχέδια
φυσούν κι ανοίγουν νέα,…

Καλημέρα.

Καλημέρες

……………………………
η θάλασσα βαθιά και πληγωμένη
πίκρα ξερνά

δεν ξέρω αλλά τραγούδια να της πω
όλα της τα’ χουν κάψει,…

ξέρω μόνο να ονειρεύομαι

Άνοιξη μέσα στις στάχτες,…
επίμονα

Κι ας είναι το Φθινόπωρο έρμο και μελαγχολικό,…

Φαίδρα Φις είπε...

Βασίλη το μωρό έτσι κι αλλιώς
κλαίγοντας ξεκινάει

εμείς εκεί
άνοιξη μέσα στις στάχτες

να ήταν λίγο διαφορετικά
τα πράγματα...

καλημέρα
μου έλειψες

Penny είπε...

Βασίλη
γράφεις πολύ όμορφα και αληθινά,μια σπάνια ποιότητα για την εποχή.
Είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη για κάθε σχολιό σου.

Κάποια πράγματα μένουν ακόμα σκοτεινά,
κάποια τώρα μόλις φωτίζονται.
Κι εμείς, ανάμεσα στο παιχνίδι τους προσπαθούμε να ξεδιαλύνουμε, με το φανάρι του Διογένη, τους όμοιούς μας.Δύσκολη δουλειά.
Μα όταν πετυχαίνει και φωτίζεται ένα πρόσωπο, πόσο βαθιά, θεόρατη χαρά κι ευγνωμοσύνη..

Σε φιλώ
Πέννυ