σμιλεύοντας το χρόνο


Ό,τι κι αν συμβεί,το νόημα της ταινίας,αυτό που έδωσε σε κάποιον την αρχική ιδέα να τη γυρίσει,δεν πρέπει να "χυθεί" στο δρόμο,στην πορεία της δουλειάς,κυρίως εφόσον η σύλληψη παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τον κινηματογράφο,δηλαδή χρησιμοποιώντας εικόνες της ίδιας της πραγματικότητας η σύλληψη πρέπει να ζωντανέψει στην ταινία μόνο μέσα από την άμεση επαφή με τον πραγματικό,απτό κόσμο...
Είναι σοβαρό λάθος,θα έλεγα μοιραίο,να ακολουθεί μια ταινία πιστά,ό,τι είναι γραμμένο στο χαρτί,να μεταφέρει κανείς στην οθόνη δομές που τις έχει μελετήσει από πριν με τρόπο εγκεφαλικό.Αυτό το απλό επιχείρημα μπορεί να το διεκπεραιώσει κάθε επαγγελματίας τεχνίτης.Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι ζωντανή διαδικασία και απαιτεί ικανότητες για άμεση παρατήρηση του συνεχώς μεταβαλλόμενου,αεικίνητου υλικού κόσμου.
Ο ζωγράφος με τα χρώματα,ο συγγραφέας με τις λέξεις και ο συνθέτης με τους ήχους αναλαμβάνουν έναν αδυσώπητο,φθοροποιό αγώνα,για να υποτάξουν το υλικό στο οποίο βασίζεται η δουλειά τους.
Ο κινηματογράφος εμφανίστηκε σαν μέσο καταγραφής της κίνησης της πραγματικότητας,μιας κίνησης υπαρκτής,συγκεκριμένης,χρονικά καθορισμένης και μοναδικής.

Αντρέι Ταρκόφσκι
Νεφέλη 1986
μτφρ:Σεραφείμ Βελέντζας