Ημερολόγιο 1836-2011


27 Ιουνίου 2000

Σαμψών ξενοδόχου,Ανέκτου μάρτυρος

Ανατολή:06.04'-Δύση:20.52'

Σελήνη 25 ημερών



Θαμπό φθαρμένο μάλαμα...

------------------------------------------

Όταν έχεις φτάσει στην άκρη του δρόμου,ο δρόμος δεν σου χρειάζεται πια.

4 Φεβρουαρίου 2009
---------------------------------------------

Τοπίο αμμοληψίας και τα κόκαλά μου γυμνά και
ξασπρισμένα δίπλα στα βούρλα της ήβης της.

Ιούνιος 1973
---------------------------------------------

Οι Βάκχες έγιναν μυροφόρες.Είναι η τελευταία τραγωδία που γράφεται.
Με αυτές επέρχεται ο θάνατός της.Ω γλυκύ μου έαρ,είναι της Αγαύης.
Οι Πατέρες ήξεραν την τραγωδία.Δόμησαν τη λειτουργία πάνω στο
τυπικό της και απαγόρευσαν το θέατρο.Το θέατρο άλλωστε είναι μιαρό
γιατί αγγίζει το θάνατο.Άλλωστε δούλοι το έπαιζαν.Εγώ ήθελα να υποδυθώ
τη Μήδεια.Με προέτρεψε σ'αυτό ο Ρ.Είχα μεγάλη λαχτάρα να δουλέψω μαζί σου
αλλά δεν ήθελα να κάνουμε τίποτα άλλο.Ήθελα να είσαι ο Αιγέας,εσύ όμως
προτιμούσες τον Ιάσονα.
4.12.1979
--------------------------------------------------
Έπηλυς,Επηλύτης,Επηλύτης άνεμος.
Βήσσα:δασώδης χαράδρα,κοιλάδα.
Ήτρον:υπογάστριο.
28.1.1951
---------------------------------------------------
Το πρωί αγόρασα ένα βιβλίο για σένα:Τα τσιγάρα είναι θαυμάσια.
Αντιγράφω από τις ευχαριστίες του συγγραφέα:
Χρωστάω τη ζωή μου στη Μύριελ-τη ζωή μου και όχι ένα πούρο.
Και αυτό το βιβλίο στη Μαρία-Άννα.
Και της το αφιερώνει.
Το χιούμορ απαλύνει πάντα την αίσθηση της ματαίωσης.
Εγώ σε ποιον θα χρωστάω το βιβλίο που θέλω να σου αφιερώσω?

22.12.1995
---------------------------------------------------
Πόσο ελέγχουμε τη μνήμη μας?
Όταν η Α. ήταν ανήσυχη και αβέβαιη κρατούσε ένα
μαντίλι-το έσφιγγε πάντα στη χούφτα της.Ακόμα και
όταν κάναμε έρωτα.Αυτή η νηπιακή παρηγοριά μου
σπάραζε την καρδιά.
Νοέμβριος 2008
---------------------------------------------------
Πόσο όμορφα έλαμπες το τελευταίο πρωί που με
έβγαλες από το σπίτι σου.
19.4.1926
---------------------------------------------------
Καίγονται άστρα κάθε φορά.Κάθε φορά που ζευγαρώνουν
οι άνθρωποι.Αλλά εσύ δεν έχεις μάθει να κάνεις έρωτα.
Δεν μου έκανες ποτέ.Και θέλεις να σου είμαι πιστή.
Θα σου είμαι.Γιατί σε αγαπάω και γιατί είσαι γέρος
και γιατί δίνεις σημασία σ'αυτά.
24.6.1963
---------------------------------------------------
Κράταγε έναν τρομαγμένο σκαντζόχοιρο στα
χέρια της.
Είναι ο Αύγουστος,είπε.Κόβω το φως του.
Αυτή η σφαγή.Σαν να σταύρωνε τα τέσσερα
σημεία του ορίζοντα.
12.8.1971
---------------------------------------------------
[...]Τα στοιχεία προέρχονται από τα λαϊκά άσματα
που τον έχουν υμνήσει.Τα καψούρικα.Τα φορτηγατζίδικα.
Τα "απόλυτα" άσματα.Πρόκειται γι'αυτόν τον σκληρό,βίαιο
άντρα-κατά τα εξωτερικά του μόνο γνωρίσματα.Γιατί η
καρδιά του,δοκιμασμένη στη βιοπάλη και παρ'όλα αυτά
αμετανόητη,τον οδηγεί από ήττα σε ήττα.Μια μακριά σειρά
από ήττες ερωτικές που τον έχουν μετατρέψει σε περιφερόμενη
πληγή πάθους[...]
Θαυμάζω απεριόριστα τις γενναία παρουσιασμένες αντρικές
αδυναμίες.
[...]
Στη δεκαετία του '30 ο Μιχάλης Γενίτσαρης για μια Σοφία,τα
έκανε λίμπα σε κάποιο μπορντέλο των Θηβών.Και λίγο αργότερα
αυτήν την ίδια Σοφία,που διακονούσε πλέον στα σπίτια των Βούρλων,
του Πειραιά,τη χάραξε αποφασιστικά με μαχαίρι στις παρειές.
"Γιατί ήταν εύκολη πολύ,μου'κανε πεισματάκια-πείραζε όλα τα παιδιά,
με σκέρτσα και ναζάκια".Εδώ φυσικά υπάρχει και χιούμορ και συνέπεια
ανάμεσα στο δηλούμενο και το αναμενόμενο.Αλλά πρόκειται για άλλες
εποχές.Την περιγραφή την απαιτεί ο κίβδηλος λόγος.Και το κίβδηλο αίσθημα
,φυσικά.Υπάρχουν διάφορα κλισέ:Στη δεκαετία του '60 και στα περιοδικά
της σειράς επικρατούσε το "θεληματικό πηγούνι" ως περίπου σήμα κατατεθέν
του άντρα."Και οι άντρες κλαίνε",θα μπορούσε να είναι το σύγχρονό του αντίστοιχο.
Αν δεν υπήρχαν οι νταβατζήδες,βεβαίως.

18.11.1994
-------------------------------------------------------------------------
Σε ήθελα χθες τη νύχτα.Τι κρίμα που δεν ορίζουμε τα όνειρα του
ύπνου μας.

18.1.1996
---------------------------------------------------------------------
Να κάνεις κοιλιακές εισπνοές.Και τα συναισθήματα να περνάν μέσα
απ'το κορμί.Όχι από το μυαλό.Θα γράφεις και γρηγορότερα και καλύτερα.
Αλλιώς το σώμα αχρηστεύεται.

Νοέμβριος 1959

-------------------------------------------------------------------------
[...]Αγνοεί τις διαμαρτυρίες μου και με παίρνει στην πλάτη του.Τις αρχικές
κραυγές και τα κλοτσήματά μου διαδέχεται η σιωπή.Έχει δέσει τα χέρια πίσω,
πάνω από την οσφύ του,για να συγκρατεί τους μηρούς μου που γλιστράν και
προχωράει σκυφτός μέσα στην καρδιά του μεσημεριού.Υπάρχει ένα στοιχείο
βιασμού στην επιμονή του,που με θέλγει.Με τα γονατά μου καταλαβαίνω τα πλευρά
του που φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν στο ρυθμό της ανάσας του και ο ρυθμός
αυτός περνάει και στο δικό μου κορμί,κεντρίζει επίμονα τη λαγνεία μου και με οδηγεί
σ'έναν βαθύ,παρατεταμένο ερεθισμό.
24.8.1971
------------------------------------------------------------------------

Κάθε περιγραφή αποτελεί πράξη πλαστογραφίας.Η σχέση μας με τον χώρο είναι κυρίως περιπέτεια ψυχής,μια κατάσταση ιδιωτική εν τέλει και η απόπειρα να μιλήσεις για μια πόλη μονάχα έκθετο μπορεί να σε αφήσει.Παρ'όλα αυτά υπάρχει μέσα μου μια μνήμη και θα ήθελα να την πω.Κείται μακριά,σε μιαν απόσταση δεκαέξι ετών και αφορά το χρώμα του ουρανού κατά την πορεία των ημερών προς το θερινό ηλιοστάσιο.Το σαπφείρινο χρώμα του βόρειου βραδινού ουρανού,αποκλειστικά σαπφείρινο και καθόλου μαβί,που,όσο κάτω χαμηλά διαρκεί η μετατροπή του λυκόφωτος σε σκοτάδι,τόσο εκείνο διαυγάζει ψηλά.

Αυτή η σαπφείρινη διαύγεια είναι το αντικειμενικό στοιχείο,αλλά τι γίνεται με τις αμυχές που μπορεί να προκαλέσει μέσα απ'το δέρμα?Λέγεται ότι οι ποιητές είναι κακοί πεζογράφοι και αντιστρόφως.Αυτό δηλαδή που μπορεί να τον εκθέσει κανέναν δεν είναι η τόλμη να μιλήσει γι'αυτές τις αμυχές,αλλά ο τρόπος που θα προκρίνει.Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται για ζήτημα τακτ.Οι στίχοι που ακολουθούν είναι αποτέλεσμα ενός γενετήσιου ερεθισμού που προκλήθηκε τότε,κάτω από κείνον ακριβώς τον ουρανό.Τους παραθέτω με την επίγνωση ότι είμαι μονάχα πεζογράφος.

Αργοπορημένες εσπέρες της kurfurstendamm
Μ'αυτό το βάναυσο άστρο
Στην καρδιά σας.
Άραγε οι μινωικές πόρνες των παρόδων
Καταλαβαίνουνε τη διαφορά
Ανάμεσα στο αρχαίο μελανοδοχείο της προθήκης
Και στην οσμή από τα τηγανητά καλαμαράκια
Των ελληνικών restaurant?
Νικήτα Ράντο,συμβαίνουν τέτοια πράγματα
στη Νέα Υόρκη?

αποσπάσματα
Θανάσης Βαλτινός


6 σχόλια:

tovenito είπε...

δεν σταματάς;νόμιζα ότι αποχαιρετούσες πέννυ.
καλό καλοκαίρι και από εδώ
βαγγέλης

Φαίδρα Φις είπε...

ναι,έτσι είχα πει-ενώ γνωρίζω το
"όποιος λέει και ξελέει τ'άλλο Σάββατο πεθαίνει"

αλλά δεν πέθανα.ακόμη.
άλλωστε είναι μόλις μεσημέρι

είμαι εδώ και είμαι καλά
και δεν είμαι η Πέννυ Μηλιά
-ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ._

απλώς κάποιος μου χάρισε λίγο
χρόνο-τίποτα σπουδαίο
λίγο χρόνο αναμονής

φεύγω σήμερα

καλό καλοκαίρι και σε σένα
Βαγγέλη!

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Γεια σου Φαίδρα.
Καλό καλοκαίρι και καλή ξεκούραση να έχεις.
Σε φιλώ
Υ.Γ. Το να γράφεις εδώ είναι μια εξάρτηση γιατί είναι ένας τρόπος εκτόνωσης των σκέψεων σου. Θα σου λείψει ο χώρος σου. θα μου λείψουν τα κείμενα σου και τα σχόλια σου

ekptwtos είπε...

TAKSIDEYEI.....

Y.G KATHE TELOS KAI MIA NEA ARXH!!
KALH POREIA!

La Fint' είπε...

....i'm very frustrated to be unable to read Greek!!! i like it though!! peace everybody!

Φαίδρα Φις είπε...

Nίκο,θα γράφω όταν μπορώ
σ'ευχαριστώ πολύ
καλό καλοκαίρι
σε φιλώ


έκπτωτε στη νέα αρχή λοιπόν
και στα ταξίδια

la Fint don't worry
learn somehow
peace definately

καλημέρα φιλιά