μέρες ωχρές


Οι βεβαιότητές μου τρώνε για πρωινό αμφιβολίες.Υπάρχουν μέρες που νιώθω ξένος,είτε στο Μοντεβίδεο είτε οπουδήποτε αλλού.Εκείνες τις ημέρες,ημέρες ανήλιες,νύχτες αφέγγαρες,κανένας τόπος δεν είναι ο τόπος μου και δεν καταφέρνω ν'αναγνωρίσω τον εαυτό μου σε τίποτα και σε κανέναν.Οι λέξεις δε μοιάζουν με ό,τι κατονομάζουν και δεν αντιστοιχούν ούτε στον ίδιο τους τον ήχο.Τότε δεν βρίσκομαι εκεί που βρίσκομαι.Αφήνω το σώμα μου και αποχωρώ,μακριά.Πουθενά.Δεν θέλω να είμαι με κανέναν,ούτε καν με τον εαυτό μου,και δεν έχω,ούτε θέλω να έχω,όνομα:και τότε,μου φεύγει κάθε διάθεση να με φωνάξω ή να με φωνάξουν.

Εδουάρδο Γκαλεάνο


4 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Μ' αρέσει αυτή η ανάρτησή σου,
Φαίδρα...

Ταιριάζει στη σκοτεινιά που έχει πέσει στην ψυχή μου...

Καλησπέρα

Φαίδρα Φις είπε...

Λίτσα μου τι σου συμβαίνει?
το μέιλ μου στη διάθεσή σου

σε φιλώ

tsaousa είπε...

Μόλις πέρασα έναν τέτοιο χειμώνα-ποίημα...

Φαίδρα Φις είπε...

tsaousa χαίρομαι που ήρθες

ωραία εμπειρία θα πρέπει να ήταν...