το δάσος των ψευδαισθήσεων

Τον θαύμαζα από μικρή χωρίς να τον ζηλεύω.Έβλεπα από τότε να γίνονται ολόκληρες ιστορίες αυτά ακριβώς που δεν λέγαμε,και που δεν ήταν απαραίτητο να έχουν σχέση μόνο μ'εμένα και μ'εκείνον και τίποτ'άλλο.Νοιώθω μια πίκρα,αλλά και κάτι απ'τη σιωπή μας να με σαγηνεύει παράξενα.Νομίζω πως,κατά βάθος,ξέρουμε καλά τι σκεφτόμαστε ο ένας για τον άλλον,και γενικά για τα πράγματα που μας δένουν ή μας χωρίζουν.Είναι από τις σπάνιες κι ενδιαφέρουσες περιπτώσεις που δύο άνθρωποι φέρονται σαν εντελώς διαφορετικοί,μα φέρουν έναν ομοούσιο πυρήνα,μια μυστική πάλη,ένα σημείο μοναξιάς,αποφασισμένοι να τον διαφυλάξουν,ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να μην το συζητήσουν ούτε μεταξύ τους ποτέ,να μην το θίξουν καν,κάτι που ίσως συμβάλλει στην αυτάρκεια,αφήνει όμως διψασμένη την ανθρώπινη καρδιά.
Τα χρώματά μου τον απέλπιζαν-τα ίδια χρώματα που θαύμαζε στα πουλιά ή στα λουλούδια,στην ανατολή και στη δύση του ηλίου.Παρ'όλα αυτά,αυτός είναι που μου έκανε την ωραιότερη φιλοφρόνηση.
"Ντύσου σαν γυναίκα",μου είπε μια μέρα,πριν λίγα χρόνια.
Έπεσα απ'τα σύννεφα.Οπωσδήποτε δεν ντυνόμουν σαν άντρας,ούτε πάλι με κραυγαλέα θηλυκότητα.Είχα ένα ονειρικό προηγούμενο με τα ρούχα,όπως και με τις λέξεις,με τα πράγματα,με την ζωή.
"Γιατί,πώς ντύνομαι;"τον ρώτησα αγαθά.
"Σαν μυθιστόρημα",μου είπε-και με ξανάστειλε στα σύννεφα.



απόσπασμα από το
Στην Ερημιά με Χάρι
Ζυράννα Ζατέλη
εκδ.Καστανιώτη





6 σχόλια:

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Γεια χαρά Φαίδρα.
Δεν είναι κρίμα 2 άνθρωποι να είναι ερωτευμένοι και να τους χωρίζει η σιωπή και από φόβο να εκφράσουν τα συναισθήματα τους δεν μιλούν? Αρκεί μόνο να μιλούν τα μάτια ? Όχι δεν πρέπει να σιωπούν! Όχι δεν πρέπει να μιλούν μόνο τα μάτια. Σε τσακίζει αυτό! Σαν σαράκι σου τρώει την καρδιά ο καημός και καίγεται το μυαλό σου...
Όμορφο αλλά και μελαγχολικό νομίζω το κείμενο...
Καλό απόγευμα
Υ.Γ. Άν από τη φώτο σου στο C - Minor και συγκρίνοντας την με αυτή στην Thalassa θα δυσκολευόμουν πολύ να σε αναγνωρίσω αν σε συναντούσα.

Φαίδρα Φις είπε...

γεια σου Νίκο μου!

ζητώ συγνώμη αν άθελά μου
με το απόσπασμα που επέλεξα
ν'αναρτήσω σε παραπλάνησα

μιλάει για δύο αδέρφια!

αναφορικά με τις θέσεις σου
περί ερωτευμένων,
με βρίσκεις απολύτως σύμφωνη

ζητώ κι άλλη μία συγνώμη
αν σε παραπλάνησα και με τις φωτό μου

είδες?
λίγο ν'αλλάξεις το χρώμα των μαλλιών
και δεν σ'αναγνωρίζουν
-έχουν περάσει και κάποια χρόνια βέβαια από τη φωτό της θάλασσας-

δεν είχα πρόθεση να σε μπερδέψω πάντως

σε φιλώ

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Ωχ, έκανα μεγάλη γκάφα ε; ή άν θέλεις ο σχολιασμός μου άσχετος..
Τα λόγια που είπα, είναι λόγια καρδιάς πάντως σχετικά με την ανάρτηση.
Η αλήθεια είναι ότι όταν κάνουν αλλαγές οι κυρίες στην εμφάνιση τους μπερδεύεσαι εύκολα. Γιατί συγνώμη; μια χαρά είναι και οι δύο. Δίνουν διαφορετικό ύφος και στυλ.

Φαίδρα Φις είπε...

καμιά γκάφα και καθόλου άσχετο

σκοπίμως απέκρυψα αυτό που
αποκάλυψα σήμερα

κάλλιστα θα μπορούσε να μιλάει
για ερωτευμένους

άλλωστε η Ζατέλη παίζει
και η ίδια στα κείμενά της
με αποσιωπήσεις,αποκρύψεις
και στο τέλος η αποκάλυψη!

είναι μια ιδιαιτερότητα
της γραφής της που αγαπώ

σ'ευχαριστώ!

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

εντάξει τότε. Μετριάστηκε κάπως αυτό που είπα.
Θα σου εξομολογηθώ κάτι. Όταν αφήνω σχόλια στις αναρτήσεις σου πάντα έχω ένα φόβο, που οφείλεται στον θαυμασμό που τρέφω για σένα από τα κείμενα που έχεις στις αναρτήσεις σου, είτε είναι δικά σου είτε όχι. Δηλαδή θεωρώ ότι, μάλλον δεν είμαι σε θέση να αφήνω σχόλια και να κρίνω τα λόγια που γράφουν άνθρωποι φωτισμένοι, επειδή το δικό μου επίπεδο έκφρασης δεν είναι τόσο υψηλό ή για την ακρίβεια είναι αρκετά χαμηλό. Το ξεπερνώ πάντως σιγά σιγά επειδή μου δίνεις το θάρρος εσύ που απαντάς σε αυτά που λεώ. Συνεπώς και εγώ σε ευχαριστώ με τη σειρά μου.
Σε χαιρετώ και σε φιλώ

Φαίδρα Φις είπε...

Νίκο,

ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σου
τα άλλα να μη σε απασχολούν

αυτό το σπάνιο που έχεις
και λέγεται ευαισθησία
εδώ υπολογίζεται σοβαρά.

να περάσεις όμορφα απόψε!

φιλιά!