είναι αλήθεια


Άι,με τι θλίψη πληρώνω
να σ'αγαπώ όπως σ'αγαπώ


Για την αγάπη σου ο αέρας
με βαραίνει
η καρδιά
το καπέλο


Ποιος την κορδέλα τούτη
που'χω θα μου αγοράσει
κι αυτή τη θλίψη
από άσπρο νήμα
μαντήλια θα την κάνει;


Άι με τι θλίψη πληρώνω
να σ'αγαπώ όπως σ'αγαπώ


Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

29 σχόλια:

quartier libre είπε...

@
και
δεν πά να πληρώνω...

Φαίδρα Φις είπε...

να χαρώ και λίγο όμως...!

γιατί αλλιώς μένουν όλα
μισά...

φιλί

lakis είπε...

Όμορφο ποίημα, υπέροχο τραγούδι. Όπως πάντα. Μέρα καλή

Φαίδρα Φις είπε...

Λάκη συμφωνώ
το ποίημα θα ήταν όμορφο
όπως και το τραγούδι

η γονιμοποίηση των δύο
γεννά ένα αίσθημα χαμένου

ευτυχώς όχι οριστικώς χαμένου

σε φιλώ

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Έχω την αίσθηση πως υπάρχει ένας νομοτελειακός κώδικας, πάντα η αγάπη με θλίψη να πληρώνεται.
Την αγάπη που χάθηκε συνήθως υμνούμε.
Την ανάμνηση όλων εκείνων των αισθημάτων που βιώθηκαν κάνοντας υπέρβαση του "Εγώ".
Καλό σου απόγευμα.

Τάσος είπε...

Θαρρείς πως σε κάθε ανάσα, χρωστάμε μια κραυγή... Θαρρείς, σε κάθε γέλιο, χρωστάμε κι ένα δάκρυ.. Κι άλλα πολλά, για την αγάπη.. Και στα χρωστούμενα, δεν βαρυγγομάμε, δε νοιαζόμαστε και να'χουμε άλλη μια ζώή να τα ξοφλούμε...

Φαίδρα Φις είπε...

Σοφία μου έχεις δίκιο
μοιάζει νομοτελειακό

στη δική μου περίπτωση
υμνώ την αγάπη που ακόμη
δεν ήρθε...
μεταφορικά πιθανολογώντας
πάντα...

δεν ξέρω τι συμβαίνει
σε μια τέτοια παράδοξη
περίπτωση

καθώς δεν υπάρχει και φως
για να με βοηθήσει

σ'ευχαριστώ πολύ
σε φιλώ

Φαίδρα Φις είπε...

αετέ μου,
αν αντί για ξοφλούμε έβαζες ξοφλάμε
θα είχες ολόκληρο
ομοιοκατάληκτο...

συνεχίζονται οι εμπνεύσεις σου
το παρατηρώ...
και χαμογελάω

σ'ευχαριστώ πολύ

σε φιλώ

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Σ' αυτή την "παραδοξότητα" υμνείς την ανάμνηση μιας αγάπης που έρχεται από το μέλλον για να σε κατακτήσει πρώτα κι ύστερα να αφεθείς κι όπου σε βγάλει...

Φαίδρα Φις είπε...

Σοφία μου,ο ποιητικός σου
λόγος θα μπορούσε
να τύχει κάποιας εφαρμογής
αν πρωτίστως είχε ευοδωθεί
και τελεσφορήσει
ένα στάδιο μάλλον αναγκαίο...

εκείνο της προσέγγισης
του πλησιάσματος

αφού αυτό δεν είναι βέβαιο
ότι θα συμβεί ακόμα και κάποτε

μένω με την παραδοξότητα
του κενού κι αβίωτου χρόνου

και οπωσδήποτε αυτόν υμνώ
όπως συντελέστηκε
στο ματαιόδοξο μυαλό μου...


το όπου με βγάλει
είναι το καλύτερο!

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει δόκιμος όρος, ως προς την εφαρμογή της αγάπης.
Η ακολουθία ή ανακολουθία μιας προσθετικής ή ακόμα και αφαιρετικής του αβίωτου χρόνου, μας φέρνει πιο κοντά στο αναμενώμενο προσδόκιμο.

Φαίδρα Φις είπε...

λέω να το πιστέψω αυτό
και να το κρατήσω

πολύ με συμφέρει

αν μιλάμε για την αγάπη
με την έννοια τη χριστιανική
τότε η "εφαρμοσμένη" αγάπη
είναι συντελεσμένη εκ του ενός
-εννοώ ότι έναν καλό Χριστιανό
δεν τον απασχολεί η ανταπόδοση της αγάπης-
του φτάνει που αγαπάει εκείνος

αν μιλάμε με την μπουκοφσκική
έννοια τότε είμαι
από χέρι χαμένη

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Καλή μου Φαίδρα μπορείς να κρατήσεις εκείνο που ταιριάζει τώρα στην ψυχοσύνθεσή σου.
Άλλωστε η ζωή μας ρέει από συναισθήματα που εμείς επιλέξαμε να κατοικήσουν μέσα μας.
Η επιλογή και οι δυνατότητες να διαχωρίζουμε την όποια μας στάση σε οποιαδήποτε έκφανση της ζωής, μας κάνει δυνατότερους.

Φαίδρα Φις είπε...

Σοφία μου,
συμφωνώ σε όλα!
τελείως!

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Καληνύχτα κορίτσι μου με όμορφες σκέψεις που το πρωί θα γίνουν όμορφες λέξεις, για να σε διαβάζουμε και ο κόσμος μας θα γίνεται ομορφότερος.

Φαίδρα Φις είπε...

Σοφία μου σ'ευχαριστώ πολύ
κι ανταποδίδω!

όμορφη βραδιά
να έχεις

σε φιλώ πολύ!

Τάσος είπε...

Μ' απλωμένα τα χέρια σε ψάχνω
ψηλαφίζοντας στον ουρανό!
Όλα τ' άστρα κρατώ κι ας ματώνω..
το φεγγάρι κρατώ κι ας πονώ!

Μ' αγκαλιά που χωράει τη νύχτα
και το πέλαγο το βαθύ
περιμένω τις πρώτες αχτίδες
κι ότι θέλει σε μένα να 'ρθει.

Πες μου πώς τα φτερά μου να κόψω
και το πέταγμα ν' απαρνηθώ..
Την καρδιά μου και να ξεριζώσω
στου μυαλού τη σιωπή θα χαθώ!

Πώς ζητάς τα όνειρά μου να δέσω
σ' ένα κόσμο που δε με κρατά;
Θέλω ότι με δάκρυ με διώχνει
και με δάκρυ με παίρνει κοντά.

Με δυο πόδια που δε με προδίδουν
τρέχω απ' άκρη σε άκρη να βρω
το λουλούδι π' ανθίζει να κόψω
τα χαμένα μου να μη μετρώ.
Τάσος

Τάσος είπε...

Καλή σου νύχτα

Φαίδρα Φις είπε...

Τάσο μ'εντυπωσιάζεις!

αυτό μου αρέσει πολύ!
Πώς ζητάς τα όνειρά μου να δέσω
σ' ένα κόσμο που δε με κρατά

Φαίδρα Φις είπε...

καληνύχτα
χίλια ευχαριστώ!

Τάσος είπε...

Είναι το πρώτο που "εμφανίζω" από μια μεγάλη συλλογή μου, πριν την κατοχυρώσω. Σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Και πάλι καλό βράδυ.

Φαίδρα Φις είπε...

σ'ευχαριστώ ξανά
για την προτίμηση
και την πρωτιά!

σε φιλώ
καληνύχτα

quartier libre είπε...

@
αλήθεια, όλοι οι άνθρωποι, με τα ίδια πράγματα χαίρονται;

:)

pandiony είπε...

σωστό!!
ναι??
όπ

pandiony είπε...

αίματα
Λόρκα /φάλενα
;οΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
πες
καλημέρα

Φαίδρα Φις είπε...

quartier μου,
κατά μία έννοια και μάλλον λογική
ναι,
όπως και με τα ίδια λυπούνται

αυτό που κυμαίνεται είναι το είδος
και το ύφος της χαράς ή της λύπης
ο τρόπος εκδήλωσης
η ένταση
οι διαβαθμίσεις...

και άλλες παράμετροι και
προσλαμβάνουσες λιγότερο λογικές

σε φιλώ
καλημέρα

Φαίδρα Φις είπε...

αν ήμουν φάλαινα θα σου έλεγα
καλημέρα
προς το παρόν διατελώ ως ελέφαντας...
που δεν είμαι αλλά ποιος να με
πιστέψει?

φιλάκι
καλημέρα ΔΊΑ

pandiony είπε...

καλημέρα..

Φαίδρα Φις είπε...

καλησπέρα