Kάθε νύχτα σε γυρεύω
την αγάπη μου παιδεύω
στης ζωής το πανηγύρι
σαν της Άρτας το γεφύρι
Ένα σου βλέμμα, για δες
όλα γίναν όπως χθές
αν τα γκρεμίσεις ξανά
θα πνιγούμε στη στεριά
Για δες πώς φεύγει ο καιρός
κι έχω γίνει σαν τρελλός
άνοιξη μπαίνει ξανά
άνοιξέ μου μια αγκαλιά
Mοιάζεις σύννεφο και μπόρα
στης ζωής την ανηφόρα
σαν το χώμα διψασμένος
σε ζητάω σα μεθυσμένος
το τραγούδι αφιερώνεται στη Δία
για τα γενέθλιά της
***photo by Φαίδρα Φις
στο δρόμο από Καλλιρρόη Ασπροποτάμου
προς το Μέτσοβο
Άνοιξη του 2008
αφιερωμένη κι αυτή στη Δία
2 σχόλια:
Φαίδρα, να την χαιρόμαστε τη μικρή!!!
Για εκείνη άφησα ευχές στο blog της.
Φαίδρα!...Ξέχασα να σου πω...
Είσαι υπέροχη και η Πέννυ μαζί!!!!!
Κι η ταινία σκίζει! Αν και οι κριτές του καθεστώτος είδα ότι την κακοχαρακτηρίζουν. Δεν ξέρουν οι βλάκες, πόσο βλάκες είναι...
Ας τους να λένε!...
Ας τους να κρίνουν...Εμάς δε μας νοιάζει!!!
Σε φιλώ πολύ πολύ!
γεια σου Λιτσάκι μου!
σ'ευχαριστώ πολύ που ήρθες στην ταινία
συμφωνώ με όλα όσα λες
κατάλαβες ότι για το μετά
δεν ευθύνομαι,ήταν το ποδήλατο
στη μέση...
και σε μένα άρεσε πολύ
ειδικά το πρώτο μέρος του πρώτου
μισού και όλο το δεύτερο,
μετά το διάλειμμα.
δε μας νοιάζει,εννοείται!
να χαιρόμαστε τη Δία!
να δώσεις φιλιά και στη Γκαλίνα.
σε φιλώ κι εγώ
και σου στέλνω αγκαλιά!
Δημοσίευση σχολίου