αυτή η νύχτα μένει

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω

σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο

κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ

πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου

κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό

τα χρόνια μου σεντόνια μου

τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει αιώνες παγωμένη

που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο

κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι

να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα και γω κάποια βραδιά

πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη

πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουριά

μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι

μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά

το λάδι εδώ πώς καίγεται και ζήσε το ταξίδι