Νοσταλγία*


Όντα παράξενα στου νου τη λογική
συναντηθήκανε στην ερημιά της πόλης
πάνω σε γέφυρα που ορίζει χωρισμούς
και έχει σβήσει ο φανοστάτης μόλις.

Δεν έχουν λόγο να βρίσκονται εκεί
τα βλέμματα τους αναζητούν το πέρας
της αποχής ενός αλλόκοτου βυθού
αυτού που έκρυψε περίτεχνα το τέρας.

Τι θέλει άραγε ετούτο το λιοντάρι
δίπλα σε άντρα με φτερούγες διπλωμένες
ίσως να έχασε το δρόμο του για πάντα
και τώρα γνέφει σε στιγμές καταραμένες.

Μα άμα κοιτάξεις με μια ματιά καλή
το ρόλο τους ευθύς θ’ αναγνωρίσεις
πώς ενσαρκώνουν τη μελαγχολία δηλαδή
όλων αυτών που δεν μπορείς να αγνοήσεις.

Όλων εκείνων που γνωρίζουνε καλά
χωρίς να έχουν τη φωνή για να το πούνε
πως η ζωή η πραγματική είναι αλλού
μα τώρα είναι αργά για να σωθούνε.


*εμπνευσμένο από τον ομώνυμο πίνακα του Ρενέ Μαγκρίτ


Χρήστος Μαυρίκιος


25 σχόλια:

Δημήτρης είπε...

"Όλων εκείνων που γνωρίζουνε καλά
χωρίς να έχουν τη φωνή για να το πούνε
πως η ζωή η πραγματική είναι αλλού
μα τώρα είναι αργά για να σωθούνε."

σίγουρα είναι αργά?
Μια σκέψη δεν αρκεί αλλά μπορεί να γίνει ο δρόμος, τώρα αν πλέον δεν μπορείς ούτε καν να περπατήσεις... τότε μάλλον δεν μπορείς και να σωθείς...
αλλά ξαναθέτω το ερώτημα σίγουρα είναι αργά?

Εκπληκτικοί στίχοι με αφορμή εναν εκπληκτικό πίνακα, εκπληκτικό για μένα κυρίως με βάση τα μηνύματα που στέλνει...

Φιλιά απογευματινά (δεν ξέρω έχουν καμιά ιδιαιτερότητα αυτά... χαχα)!

Φαίδρα Φις είπε...

ε,πως jimmy
ιδιαιτέρως ιδιαίτερα...


συμφωνώ,όμορφοι στίχοι
κάποια στιγμή ο Χρίστος
που έχει γράψει το ποίημα
μου είπε την ιστορία τους...

πάντως,ήταν μοιραίο να
τους γράψει,
μετά από μια συζήτηση που
είχαμε χθες το βράδυ

κάτι θα είχε στο μυαλό
του για να εκφράσει
τη βεβαιότητα του "αργά"...

ίσως και να πάψαμε πια
να πιστεύουμε
στο "ποτέ δεν είναι αργά"

μες στις αντιφάσεις μας
και στις αντιφάσεις του κόσμου
ζούμε...

αν το συνηθίσουμε
θα ζούμε ρομποτικά

σ'ευχαριστώ πολύ
ειλικρινά

φιλιά

Δημήτρης είπε...

Μάλλον το νεαρό της ηλικίας μου και η σκέψη ότι δεν πρέπει να πεθάνει η ελπίδα για κάτι καλύτερο και σίγουρα λιγότερο ρομποτικό με κάνει να πιστεύω ότι δεν είναι αργά, δεν ξέρω και εγώ μετά από 30 ή 40 χρόνια πως θα νοιώθω εκεί θα είμαστε και τότε θα σου πώ!

Πιστεύω πως φταίνε οι εποχές... Το χειρότερο είναι ότι διαβρώνεται η φύση μας, και δεν το αντέχω αυτό!

Ωραίο να μιλάς με ποιητές...

ιδιαίτερα ε;

ειλικρινά...
σε φιλώ!

Φαίδρα Φις είπε...

με διέλυσες!
δεν είμαι τόσο μεγάλη!!!

θα ασκηθείς να αντέχεις
πολύ χειρότερα απ'αυτό...
να με πιστεύεις

ωραίο αλήθεια

ναι,ιδιαίτερα

κι εγώ ειλικρινά

Δημήτρης είπε...

xaxaxa

Mα επειδή δεν είσαι μεγάλη θα τα λέμε και τότε...

Ε πόση διαφορά να έχουμε 10-15 χρόνια το πολύ σου λέω...
μπορεί και λιγότερα...
Μη μου πείς, δεν με νοιάζουν οι ηλικίες... την έχουμε ξανακάνει τη συζήτηση περί ηλικιών...

Σε φιλώ, καλό βράδυ!
Να προσέχεις αυτούς και αυτά που αγαπάς και σ'αγαπάνε!

Φαίδρα Φις είπε...

ας είναι...
θα το κάνω μια μικρή γαργάρα...


θα τους αγαπάω
και θα με προσέχουν

πάω να ταϊσω τα ψαράκια μου

σε φιλώ πολύ
σε βλέπω γαύρο και σένα...

πώς εξαφανίζεστε έτσι όταν
παίζει ο Ολυμπιακός!

Δημήτρης είπε...

Γαύρος και γώ αλλά στα χαρτιά, τον τελευταίο καιρό δεν με ενδιαφέρει καθόλου...
Παλιότερα ασχολιόμουν πολύ τώρα έχω τους φίλους μου να με πρίζουν περιγράφοντάς μου τις φάσεις και το πόσο κακή ήταν η διαιτησία... Πραγματικά βαριέμαι!

Σήμερα νομίζω παίζει, τώρα για την ακρίβεια αλλά λίγο με νοιάζει...

Το ότι θα σε προσέχουν μη το δένεις κιόλας... Εξαρτάται από τους ανθρώπους...
Δεν ξερω εγώ είμαι και λίγο εώς πολύ ιδεαλιστής σε κάποια θέματα, την θέλω άδολη την αγάπη, όταν αγαπώ δεν ζητάω τίποτα, αν έρθει το δέχομαι σαφώς, αλλά δεν το θέτω όρο για την αγάπη μου και ας με πονάει καμιά φορά γιατί όλοι με΄σα μας θέλουμε την ανταπόδωση...

Φιλιά και στα ψαράκια σου!

Φαίδρα Φις είπε...

έχεις ομορφιά μέσα σου...

Δημήτρης είπε...

...

Γλυκιά καληνύχτα και καλό ταξίδι αύριο!!!

Αποχωρώ πάω να κάνω παρέα σε αυτά που μου δίνουν ελευθερία...

Σε φιλώ!

Φαίδρα Φις είπε...

ευχαριστώ

βγες μια βόλτα

μη διαβάζεις συνεχώς

φιλάκι

Ανώνυμος είπε...

ωραίο...

Φαίδρα Φις είπε...

ανώνυμε...
πολύ ωραίο!

Τάσος είπε...

Αργά Π Ο Τ Έ να μη δεχτείς να ξεστομίσεις πως είναι τάχα για να ζήσεις.. Κι ότι βγει..
Ίσως μετά, κάποια φορά, να μου θυμίσεις αυτό που τώρα σου λέω σαν προσταγή..

Ανώνυμος είπε...

To τραγούδι λατρεμένο...

Η ανάλυση έξυπνη...

Φιλί σου στέλνω

quartier libre είπε...

@
la nost algie
του Ρώσσου
"ποιητή του κινηματογράφου"
Α. Τ.

:)

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο,πάρα πολυ όμορφο το ποίημα..
και πολύ εύστοχο σαν σκέψη πάνω στον πίνακα, ο οποίος όντως γεννά μια παράξενη αίσθηση απώλειας, θλίψης.. κάτι σαν να σταμάτησε ο χρόνος από λύπη..
Όμως,όντως, ο χρόνος δεν στάματά κι ούτε γυρίζει πίσω..όσα έγιναν, έγιναν και όσο κι αν το ευχηθείς τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει..
Όταν νιώθεις οτι κάτι που έγινε ή δεν έγινε ήταν τόσο λάθος, ο πόνος που σου γεννά αυτό το "μη αναστρέψιμο" του χρόνου μοιάζει ανυπέρβλητος..
Κάποιοι πάλι λένε πως ποτέ δεν είναι αργά να "διορθώσεις" τον χρόνο, το αντίκτυπο των πράξεων ή των μή πράξεων σου και οτι πάντα σου δίνονται ευκαιρίες αρκεί να είσαι έτοιμος για την υπέρβαση..
Όταν όμως πονάς για κάτι που χάθηκε ανεπιστρεπτί, τέτοιες παρηγοριές φαντάζουν μόνο κούφια λόγια..

quartier
η "νοσταλγία" του Ταρκόφσκι είναι το καλύτερο φάρμακο για τέτοιες στιγμές..

Πέννυ

quartier libre είπε...

@
Πέννυ,

ο πόνος, ευλογημένος κι αυτός στη ζωή, όταν προκύπτει...
δεν ξέρω...
θαρρώ δε θα άντεχα ζωή - γραμμή ολόϊσια κι ακύμαντη, όπως αυτή που εμφανίζει το σβήσιμο της καρδιάς, στην ιατρική οθόνη ...


καλησπερίζω :)

Διάττων είπε...

Πολλά, εδώ, έχουν ήδη ειπωθεί, εγώ να ευχηθώ καλό μήνα με ευχάριστες ανοιξιάτικες εικόνες...

Φαίδρα Φις είπε...

Αετέ μου καλημέρα
κι ό,τι βγει... λες

το κάνω ήδη...

σε φιλώ

Φαίδρα Φις είπε...

καλημέρα οδοιπόρε μου

ευχαριστούμε

φιλί σου στέλνω κι εγώ

Φαίδρα Φις είπε...

quartier φίλη μου καλή,
Ταρκόφσκι για πάντα...

σε φιλώ
εύχομαι τη μέρα όμορφη

Φαίδρα Φις είπε...

Πεννάκι μου συμφωνώ μαζί σου
και το ξέρεις

ευχαριστώ για τη ματιά σου
στο ποίημα του Χρίστου

σε φιλώ
θα μιλήσουμε στο τηλέφωνο

Φαίδρα Φις είπε...

διάττοντα
ευχαριστώ που είσαι εδώ
και για τις ευχές

καλό Μάρτη

φιλιά

Βασίλης είπε...

Αχνά η πόλη φαίνεται
Από τη μία όχθη
Κι όλο απαξίωση
Τα καλοχτενισμένα του μαλλιά
Μας χαιρετούν εμάς
αλλά και την άγρια ζωή
Με ελάχιστη σκιά
Με διπλωμένα τα φτερά
Από έπαρση ή υπομονή;
Δεν είναι νύχτα ούτε μέρα
Όλα δανεικά φως και
Με περισυλλογή
Θα αφεθεί;
ή στην άγρια πραγματικότητα
ξανά θα υποταχτεί;
…………………………………………

Όμορφη Άνοιξη και Μεγάλη

Φαίδρα Φις είπε...

Bασίλη μου,
μου αρέσει η απορία σου...

όμως γιατί να είναι από έπαρση
τα κλεισμένα φτερά
και όχι από μια σφοδρή επιθυμία
να νιώσει κάποιος
φτερωτός
πώς είναι να πατάς στο χώμα?

ή να κοιτάς από κάτω προς τα πάνω?
ή ή ή...

έχω κι άλλα διαζευκτικά

σε φιλώ πολύ
σε πεθύμησα