νανούρισμα


δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι πια
δεν υπάρχει τίποτα να μάθεις
ένα ξεχασμένο νησί
στη μέση του πελάγους
το χτυπάει μ'όλα τα σκοτεινά του κύματα
και τι μ'αυτό?
δεν υπάρχει τίποτα να μάθεις

ένα άσπρο μικρό ζωάκι τρέμει
άυπνο και πεινασμένο
κι από πάνω του
σκιά και σύννεφο τ'αρπακτικά
με μάτια που τρυπάνε
και τι μ'αυτό?
δεν υπάρχει τίποτα να μάθεις


πέρα απ'τους κόκκινους λόφους
στο σκιερό και βουερό ποτάμι
μέσα στ'ανάρια δέντρα
μια μωρουδίσια κούνια ξεχασμένη
και τι μ'αυτό?
δεν υπάρχει τίποτα να μάθεις


σου λέω ησύχασε
και πάψε να ρωτάς
είν'όλα στον κόσμο μοιρασμένα
δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι πια


μια χούφτα άνεμος,μια χούφτα χώμα
μια χούφτα χιόνι,μια χούφτα χλόη


Πέννυ Μηλιά


29 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Πώς να κρατήσει το κορμί απόψε η νύχτα;
τώρα ο κόσμος έχει πάρει μια στροφή
εγώ δεν μίλησα για θαύματα δεν είπα
δεν σου στάθηκε κανένας πιό πολύ"

"Πώς γίνανε τα λόγια μας
παράς που δεν περνάει
κι όταν με παίρνεις αγκαλία
αυτά που λές με τα φιλιά
ο νους μου τα χωράει"

"Αν ήξερες τις νύχτες μου πιο ρεύμα τις χτυπάει
θα με έπαιρνες στα χέρια σου
σαν κάτι που σκορπάει"

Σου αφιερώνω τις αγκαλιές μου απόψε
και όλα τα νανουρίσματα που ξέρω, -αν και δεν είναι και πολλά-

Συχνά θελουμε κάποιος απλά να μας πάρει στα χέρια του σαν κάτι εύθραυστο, που φτάνει και μόνο μια δυνατή ανάσα για να το γκρεμίσει να το λιώσει,
και να μας πει λόγια απλά, ήρεμα, να μας ησυχάσει..

Αυτό θα ευχηθώ απόψε για σένα καλή, γλυκιά μου φίλη, σαν παιδί..

Σ ευχαριστώ πολύ για τα δώρα της σκέψης σου

Σμακ!
Πέννυ

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι πια...
πουλιά πετούν στο ουρανό,
ποιός μίλησε για φάντομ;
Μη διαβάζεις παραμύθια μωρό μου,
είσαι μεγάλο παιδί πίστεψέ το...

Είναι ήσυχα στον κόσμο,
δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι...
Φωτοβολίδες πετούν για τη γιορτή που έρχεται...
Νάτη στο δρόμο!...Δεν τη βλέπεις;...
Κοιμήσου, μωρό μου...Κοιμήσου βαθιά...

Μπράβο Πέννυ!!!

Τα ποιήματά σου μ' αρέσουν πολύ!

Σας φιλώ...Φαίδρα, Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

Πεννάκι μου καλημέρα
σ'ευχαριστώ και για τα νανουρίσματα και για τις αγκαλιές

θα μου έφτανε και ένα από το καθένα
γι'αυτό δεν έχει σημασία
που δεν γνωρίζεις πολλά...

και σήμερα να μου ευχηθείς τις μη ψευδαισθήσεις

όπως και σ'αυτόν τον καινούριο κύκλο που διανύω,να μου ευχηθείς την κίνηση προς τα εμπρός...

το όριο του συναισθηματισμού θα πρέπει να ξεκινήσει κάποτε να στενεύει

σ'ευχαριστώ πολύ
σου δίνω μια μεγάλη αγκαλιά
πρωινή ή για όποτε ξυπνήσεις

και φιλάκι

Φαίδρα Φις είπε...

Λίτσα μου καλημέρα
το νανούρισμα και αναφορικά με τα παιδιά
είναι ένα τρυφερό κομμάτι της καθημερινότητάς τους
πιστεύω πως τους το έχουμε στερήσει

δεν ξέρω πολλούς γονείς που
να νανουρίζουν τα παιδιά τους

αντίθετα ξέρω πολλούς ενήλικες
που νανουρίζουν ο ένας τον άλλον
με την έννοια προφανώς της νάρκης
ή αυτονανουρίζονται...

αυτό όμως επιδεινώνει τα αδιέξοδα

σε φιλώ πολύ πολύ
και καλημέρα

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Εγώ πάντα νανούριζα το γιο μου...

Και κατά κάποιο τρόπο, ακόμη και τώρα, που είναι άντρας πια...

Και την επόμενη στιγμή του έδειχνα τον κόσμο και του μάθαινα ότι πρέπει ν' αγωνίζεται για να κερδίζει και εγώ πάντα δίπλα του θα είμαι...Ακόμη κι αν είμαι μακριά...
Και ξέρεις...πράγματι είναι όμορφο το νανούρισμα...

Φιλή Καλημέρας

EVISSA είπε...

το κενό μέσα μου τείνει να με καταλάβει .οι φωνές στοίχειωσαν,οι εικόνες γίναν ανπαραστάσεις θεατρικές,κοχύλια, θάλασσες, μπλε ,καράβια, ψάρια ,ενυδρεία γάτες ,όλα άμορφη μάζα.
επανατοποθέτηση ωσ μόνη διαφυγή.καλημέρα
σε φιλώ και σε σκέφτομαι

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Υ.Γ.Φιλί ήθελα να γράψω, από βιασύνη όμως...

Φαίδρα Φις είπε...

Λίτσα μου δεν αμφέβαλα
ποτέ για την ευαισθησία σου
την ωριμότητα
και την ευσυνειδησία σου

αυτό το φίλτρο το μητρικό
που πολλοί το έχουν παραμελήσει
κι συνεπώς ατρόφησε

δεν μπορεί να μεγαλώσει ακέραια παιδιά

εσύ σωστά ένιωσες και έπραξες
γι'αυτό είμαι σίγουρη ότι ο γιος σου θα σου μοιάζει
στην ευαισθησία και στη ζεστασιά,στην καλοσύνη,στην ανθρωπιά...

να είσαι καλά κοριτσάκι
σε φιλώ πολύ

Φαίδρα Φις είπε...

evissaki

αναμφίβολα θα καταλάβουμε κάποια στιγμή
τα σκηνικά,τη σκηνοθεσία,το σκηνοθέτη...
του παρασκηνιακού θιάσου...

ας είναι η διαφυγή ώριμη και λύση
που θα κρατήσουμε με συνέπεια

χωρίς να επαναλαμβάνουμε έμμονα
μαγικές επωδούς

η εκλογίκευση είναι πάντα μια ατραπός
έτσι δε χάνεται τελείως το ουσιώδες
το προλαβαίνουμε
έστω και στο πάρα πέντε

όσο για τα λάθη αρχίζουν πάντα πριν από την ώρα τους και τελειώνουν
θρηνώντας

θα σου έγραφα με μέιλ
από χθες-και σ'ευχαριστώ πολύ που μου το άφησες-
αλλά εδώ και μία εβδομάδα
έχω πρόβλημα με το μέιλ μποξ
κάτι δε λειτουργεί
ή υπολειτουργεί

άλλοτε ανοίγουν άλλοτε όχι
μπορώ να στείλω και δεν μπορώ

όταν θα το φτιάξω θα μιλήσουμε και από κει

σε φιλώ κι εγώ
και σε σκέφτομαι

Βασίλης είπε...

Μη φοβάσαι λοιπόν
«δεν υπάρχει τίποτα να μάθεις»

Μια βαθιά ματιά και μια υπέρβαση
Μια ένωση φιλί
Μια αγκαλιά τρεμάμενη
Μια στιγμιαία ένωση ομοίων
Μια μικρή ιστορία
Μια ανάσα άνεμος
Μια χούφτα στάχτη και
Μια μεγάλη επιστροφή,…
Αέρας αίμα χώμα ,…

Ίσως
Ένα μικρό ζωάκι
Μια παραπεταμένη κούνια,
Μια ψυχή πληγωμένη…

ένα τέτοιο νανούρισμα,…
………………………………………
Πολύ τρυφερό και πολύ αληθινό
Νανούρισμα για μεγάλα παιδιά
Που σε κλουβιά έχουν την κούνια τους πετάξει

Πολύ όμορφο Πέννυ με τη γλυκιά Μηλιά

Καλημέρα Σας

Καλημέρα Φαίδρα
Καλημέρα Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

Βασίλη μου καλημέρα

το νανούρισμα τελικά είναι πάντα
και θα είναι μια αναφορά
και ένας εξιλασμός για τα μηχανικά
κερματισμένα της ζωής μας

ίσως για να αισθανόμαστε κάπως
ευρύτερη την παιδικότητά μας
που με τον καιρό στενεύει επικίνδυνα

ίσως γιατί θέλουμε ν'ακούμε
και ως ενήλικες παραμύθια γλυκά

ίσως γιατί έχουμε απωλέσει τον
ανθρωπινότερο χαρακτήρα μας

παραμένει όμως-και επιμένω-και
ως παγίδα

κάποτε θα πρέπει ν'αναδιπλωθούμε
και ν'αντικρύσουμε κατάματα την αλήθεια
τη δική μας πρωτίστως και μετά των άλλων

και να μην αναλωνόμαστε χαϊδεύοντας τους εαυτούς μας
σε τραγικούς ρόλους

και η αλήθεια βιώνεται δεν λέγεται

όταν διαφοροποιείσαι από ρόλο σε ρόλο αλλάζοντας κοστούμια με κεκτημένη και τυποποιημένη ευκολία
δεν είσαι άνθρωπος
αλλά ηθοποιός

πολλές φορές η αφέλειά μας
κάνει εύπεπτα και τα παραμύθια και
τα νανουρίσματα
γι'αυτό όσο είναι καιρός
ας απαγκιστρωθούμε της εξάρτησής
μας από τον άκρατο συναισθηματισμό

σ'ευχαριστώ που είσαι εδώ καλέ μου

σε φιλώ
καλημέρα

Βασίλης είπε...

πονεμένη σ’ ακούω
και θυμωμένη,…
οπότε επέρχεται λύση στον ορίζοντα,…
καλό είναι αυτό…

κρατώ όλα όσα έγραψες με ένα περίεργο αίσθημα,…
εγώ βέβαια αμετανόητος
δεν πρόκειται να απαγκιστρωθώ από αυτό που ονόμασες
άκρατο συναισθηματισμό
αυτή η εξάρτηση με κράτησε όρθιο ως τώρα
αυτή οδήγησε τα βήματα μου
μ’ αυτήν έφτιαξα οτιδήποτε μικρό κι ασήμαντο κατάφερα
έσπασα πολλές φορές τα μούτρα μου,…αλλά
δεν είμαι αφελής
ούτε ονειροπόλος να ζω με «νανουρίσματα»
άλλωστε και το παραπάνω νανούρισμα, ήταν άγριο νανούρισμα για μεγάλα παιδιά,…
την αλήθεια μπορείς κατάματα να την αντικρίζεις
μόνο αν τη ζείς
αν την πληρώνεις
αν ματώνεις για κάθε λέξη σου,…
κι έπειτα όσα λες είναι
για να απαλύνεις όσο γίνεται
την αλήθεια

ξέρω ότι τα παραπάνω φωτογραφίζουν κάποιον ή κάποιους

ας πούμε εμένα
για να μη παρεξηγηθεί κανένας άλλος

οι τραγικοί ρόλοι είναι αυτοί που ζούμε
όχι αυτοί που γράφουμε
ούτε αυτοί που διαβάζουμε,…
τα άλλα είναι υποκατάστατα
-στο θέατρο ή στα βιβλία ή στα τραγούδια
_όχι όμως στα ποιήματα_
υπάρχει πάντα ένα τέλος
όμορφο ή άσχημο δεν έχει σημασία
όποτε ο ηθοποιός και ο θεατής και ο αναγνώστης
επιστρέφουν στα κανονική τους ζωή,…


«…όταν διαφοροποιείσαι από ρόλο σε ρόλο αλλάζοντας κοστούμια με κεκτημένη και τυποποιημένη ευκολία
δεν είσαι άνθρωπος
αλλά ηθοποιός…»
ηθοποιός στην ίδιας σου τη ζωή
που στο μεταξύ περνάει αμείλικτη;

μου άρεσε πολύ!!
το κρατώ σαν ένα ακόμα ακριβό ενθύμιο
σαν μέτρο ειλικρίνειας στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους,..
Καλημέρα Καλή μου Φαίδρα
Σου εύχομαι
Να συναντάς ολοένα και λιγότερους ηθοποιούς
Και ολοένα και περισσότερους αληθινούς ανθρώπους

Φαίδρα Φις είπε...

Βασίλη μου ούτε μια στιγμή μην
πιστέψεις πως σκέφτηκα εσένα λέγοντας τα παραπάνω
ούτε το ελάχιστο από σένα
στ'ορκίζομαι
άλλωστε αν είχα κάτι να σου πω
θα σου το έλεγα κοιτώντας σε στα μάτια
και ευθέως με λόγια καθαρά και ίσια

και για κανέναν άλλον εδώ που τα λέμε
μόνο στον εαυτό μου απευθυνόμουν
και στον τρόπο που διαλέγει να
ξεγελιέται μερικές φορές
όπως το είπες
για να απαλύνει την αλήθεια

αλλά η αλήθεια δεν εξωραίζεται
αλλιώς τι στο διάβολο αλήθεια είναι

η αλήθεια είναι αλήθεια
και ο πόνος πόνος
και τίποτα λιγότερο ή περισσότερο

και ή τα ζεις ή τ'αφήνεις
να σε προσπεράσουν
και "ζεις" μακάριος και ευδαίμων
μέσα στην άγνοια που σου εξασφαλίζει η μη βίωσή τους

όλα καλά κι όλα ωραία
η λύση ήρθε
από εμένα βέβαια

και λέγεται οριστική διαγραφή
των ψευδαισθήσεων

αν καταλαβαίνεις

καταλαβαίνεις και το ξέρω

αναφορικά με σένα τώρα
μην αλλάξεις τίποτα από σένα

τίποτα

σε φιλώ πολύ
και σ'ευχαριστώ για όλα

Φαίδρα Φις είπε...

ευχαριστώ και για την πολύτιμη ευχή
και για την ξεχωριστή φιλία σου

κι εγώ τα κρατώ
φυλαγμένα

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο, αλλά γιατί μου φάνηκε σαν μοιρολόι;

Φαίδρα Φις είπε...

μήπως γιατί είναι και λίγο?
ίσως...
το είδα κι εγώ κάπως έτσι
αλλά πριν αυθαιρετήσουμε ξανά
ως προς τα πορίσματα
ας περιμένουμε και την Πέννυ να μας πει

φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Τώρα ,να πω τετοια ώρα καλημέρα θα ήταν προκληση..

Λιτσάκι
πόσο δίκιο έχεις..έπιασες την πίκρα και τον σαρκασμό..Πως αλλιώς να νανουρίσεις, να ησυχάσεις όμως κάποιον;Κάποιον εύθραυστο σαν μωρό;Μονάχα με παραβολές να τον ταίσεις κομματάκια αλήθειας..Δεν είναι κι εύκολο πράγμα η αλήθεια.Θέλει ρέγουλα..Τι τέλειο που έχεις νανουρίσει το μωρό σου..πράγματι αξίζει τον κόπο

Σ ευχαριστώ
Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

μη μου πεις ότι ξύπνησες τώρα?

Ανώνυμος είπε...

Φαίδρα μου γλυκιά
εσύ θες μια αλλά εγώ στέλνω πολλές!
Τι την έχουμε την ταμπέλα της υπερβολής;Για πλάκα;

Κίνηση προς τα μπρος, μη ψευδαισθήσεις,στένεμα συναισθηματισμού..δύσκολες ευχές μωρό μου.Θα μαι εδώ, στα δύσκολα και στα..στενά!

Ναι,το πιο τραγικό πρόσωπο είναι αυτό που ξέρει την αλήθεια και πρέπει να υποδυθεί άγνοια για να κερδίσει τη νέα ελπίδα, την αθωότητα,την ευαισθησία σε μωρουδένια ψυχή.Αξιοθαύμαστοι γονείς και "γονείς ελπίδων".

Και όσο πιο συνειδητά και χωρίς αυτονανουρίσματα γίνεται αυτό τόσο πιο αληθινο και δυνατό και αξιοθαύμαστο είναι.Μόνο να έχουν και αυτοί κάποιον να τους ησυχάσει, να αντλήσουν αθωότητα για να την μεταγγίσουν..Μεγάλος ρόλος και δύσκολος..Μεγάλη δύναμη θέλει..Στην εύχομαι!

Αλλη μια αγκαλιά!
Πέννυ

Ανώνυμος είπε...

Καλά ντε,μην με ξεφωνίζεις!
Είμαι άρρωστη με πυρετό και κοιμάμαι και ξυπνάω από χθες στις 5, κάθε 2-3 ώρες.Τώρα σηκώθηκα από το κρεββάτι και πρέπι να πάω στο φροντιστήριο να κάνω 3 ώρες μάθημα..Θα χαπακωθώ και θα φαρμακωθώ..Δεν μπορώ άλλη γρίππη!Θέλω να γίνω Αγριππίνα!

Πέννυ

Ανώνυμος είπε...

Βασίλη
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια
για την σωστή ανάγνωση και τις σκέψεις που αφορμωνται από τους στίχους μου..Είναι αλήθεια οτι πολλές φορές πρέπει να παίξουμε διάφορους ρόλους και πρέπει να βρούμε την δύναμη και την αγάπη για να το κάνουμε αυτό κι εσύ το χω δει την έχεις κι είναι αυτό πολύ..παρηγορο!

"την αλήθεια μπορείς κατάματα να την αντικρίζεις
μόνο αν τη ζείς
αν την πληρώνεις
αν ματώνεις για κάθε λέξη σου,…
κι έπειτα όσα λες είναι
για να απαλύνεις όσο γίνεται
την αλήθεια"

Ευχαριστώ για την αλήθεια που μοιράζεσαι
Πέννυ

Ανώνυμος είπε...

Σόλο (και Φαίδρα)
έχετε δίκιο.Είναι νανούρισμα για τη νέα ελπίδα και μοιρολόι για την δική μου χαμένη αθωότητα..
Τώρα ξέρω.Και δεν είναι καθόλου αστείο ή παρήγορο..
Προσπαθώ βέβαια να βρω αλλού δύναμη ίσως σ αυτό που νανουρίζω..

Φιλιά
Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

Πέννυ μη μ'αφήσεις ποτέ χωρίς αυτό το χιούμορ σου!
μην τολμήσεις...
είναι απαραίτητο να πας στο φροντιστήριο?

θα χαπακωθώ!!πάλι Χέλμη?
έχει πολυπαιχτεί κι εδώ και στη θάλασσα
θα μας στοιχειώσει στο τέλος!

μείνε να μιλάμε
αφού έχεις πυρετό

περαστικά
"στο'πα να μη σεριανίζεις σαν φυσούν τα ρεύματα
μα εσύ ανάστροφα βαδίζεις και ζητάς μπερδέματα"

Ανώνυμος είπε...

Ντορή
μην μου το ζητάς αυτό!Ξέρεις πως δεν μπορώ να το κάνω Να αφήσω τα παιδιά μου..Σκέψου πόσο θα στεναχωρηθούν αν δεν κάνουν μάθημα..Θα κλαίνε, θα σπαράξουν..Οχι,"θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό"."Αμάρτησα για τα παιδιά μου",συγχώρεσε με..Να ξέρεις πως σ αγαπώ και σύντομα θα ξανασυνατηθούμε..Ατιμη φυματίωση,έφτυσα αίμα να σ αποκτήσω..

Φιλούρες
Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

ώστε το χαπάκωμα ευθύνεται για το δηλητηριώδες?

καλάαα...
έλα μετά τουλάχιστον!
τι ώρα θα τελειώσεις?

κι εγώ χαπακώθηκα λόγω ημικρανίας...
της γνωστής
χώρια από αυτά που παίρνω για την πλάτη

δεν έχω μάθημα σήμερα
καθόλου
έλεγα να πάμε Τήνο αν ήθελες

Ανώνυμος είπε...

μια χούφτα άνεμος,μια χούφτα χώμα
μια χούφτα χιόνι,μια χούφτα χλόη

Εξαίσιο το νανούρισμα σου Πέννυ...
Εξαίσιο...

Φαίδρα Φις είπε...

οδοιπόρε μου καλέ
σ'ευχαριστώ εκ μέρους της Πέννυς

φιλάκι

quartier libre είπε...

@
... δε σου στάθηκε κανένας πιό πολύ...

...Αν ήξερες τις νύχτες μου πιο ρεύμα τις χτυπάει
θα με έπαιρνες στα χέρια σου
σαν κάτι που σκορπάει...

τι όμορφοι ελληνικοί στίχοι !



δεν ξέρω, αν το έχουν παραμελήσει το μητρικό φίλτρο...
και το νανούρισμα θέλει κι αυτό την ηρεμία του και την καλή του διάθεση.
τρελαμένες είμαστε οι μάνες, εδώ και πολλά χρόνια.
σα λάστιχα τραβιόμαστε μιά εδώ, μιά εκεί, η δουλειά, οι αποστάσεις, το άγχος, το αφεντικό, οι υποχρεώσεις, η κούραση, η ανέχεια, ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΗΡΕΜΙΑ ΓΙΑ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ;!

τώρα που μεγαλώνουμε συνειδητοποιούμε την αξία πολλών πραγμάτων...


σου εύχομαι, την κίνηση προς τα εμπρός !

Φαίδρα Φις είπε...

quartier καλή μου φίλη,

έχεις δίκιο και απόλυτο

η δύναμή μας είναι εκεί που παραμερίζουμε όλα τα άλλα
μπροστά στην αξία του νανουρίσματος
αυτό για τα παιδιά

αναφορικά με τα υπόλοιπα
νανουρίσματα για μεγάλους
έχω την εντύπωση ότι
παραδινόμαστε κάποτε άνευ όρων
στα αγγελοκρούσματα
αναπαυόμαστε με επίπλαστη ηρεμία στα παραμύθια

αφηνόμαστε σε γραφικές φιγούρες
και γλυκές λέξεις
δραματοποιώντας ή εξωραίζοντας μια αθωότητα που έχουμε χάσει εδώ και καιρό

κρατώντας μια απόσταση έτσι από τις δύσκολες λύσεις

μάλλον κακό μας κάνει...
δεν ξέρω κι εγώ
υποθέσεις κάνω

σε φιλώ πολύ
και σου λέω καλημέρα