πεθαίνοντας στην Παλαιστίνη
Η Απώλεια-Εδουάρδο Γκαλεάνο
Η Έλενα ονειρεύτηκε πως είχε ξαναγίνει παιδί και πως δεν έβλεπε τίποτα.Ψηλάφιζε στη σκοτεινιά φωνάζοντας βοήθεια,ζητώντας φως,αλλά κανένας δεν άναβε τα φώτα.Σ'εκείνη τη μαυρίλα δεν μπορούσε να εντοπίσει τα υπάρχοντά της που ήταν σκορπισμένα σ'όλο το σπίτι και σ'όλη την πόλη και αναζητούσε τα πράγματά της ψαύοντας στο σκοτάδι κι επίσης έψαχνε βαμβάκι,κουρέλια,οτιδήποτε,γιατί έχανε ποτάμια αίματος ανάμεσα από τα πόδια,πολύ αίμα,ολοένα περισσότερο αίμα,και παρότι δεν έβλεπε τίποτα,αισθανόταν εκείνο το πηχτό κόκκινο ποτάμι ν'αποχωρίζεται το σώμα της και να χάνεται στο έρεβος.
"Μόνο το μίσος κυκλοφορεί ελεύθερο...
κανένας άνθρωπος δεν θα κρυφτεί ξανά πίσω από ένα δέντρο...δεν υπάρχουν
κανένα πουλί δεν θα φτιάξει φωλιά"
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
24 σχόλια:
Συγκλονιστικό το video για όποιον το δει... αξίζει γιατί τοποθετεί τα πράγματα στον άξονα στης ιστορίας ... Φοβερός ο μονόλογος του παιδιού στο τέλος.
Μπράβο που το ανάρτησες...
Μεγάλη Καλημέρα
οδοιπόρε ευχαριστώ
"τα ρούχα τους μυρίζουν φωτιά..."
τα δικά μας?
είναι βαριές οι μέρες
Οι Ισραηλινοί, λέρωσαν την ειρήνη του κόσμου και με την βοήθεια των Αμερικανών θα συνεχίζουν να τη λερώνουν!
Πώς να εξηγήσεις, σ’ αυτό το κοριτσάκι του επιλόγου, ποιο είναι το πρόβλημα που οι Ισραηλινοί λερώνουν τα ρούχα της…
Επέτρεψε με, καλή μου φίλη, να κάνω μια ανάρτηση στον Τετραφάρμακο με το video αυτό, που μέρες τώρα θέλω…
Είμαι τόσο αγανακτισμένος και τόσο απογοητευμένος με αυτά που συμβαίνουν, που θαρρώ ότι, όποιος παθαίνει λυτρώνεται πραγματικά!
άθεε,
να το αναρτήσεις,όπου θες
σ'ευχαριστώ
φοβάμαι όμως πως ούτε περνώντας το κατώφλι του Άδη
θα λυτρωθούμε εμείς οι "δυτικοί"
από τις τύψεις
και καλύτερα
καλημέρα
Ακούω...
πολεμικές ιαχές,
αλόγων ποδοβολητά,
το αίμα,
που πέφτει στο χώμα,
το θάνατο...
που βουίζει
πάνω απ' τα κεφάλι μας
Τον άνθρωπο ακούω που...
μαστορεύουν. Τρομοκράτη
που φτιάχνουν
Ακούω το κλάμμα...
κάπου στο βάθος την οργή μου!
Λατρεία μου, οργή μου...
Όπως λέω - μωρό μου...
Πώς άφησα να σε κατασπαράξουν
...μωρό μου
Παντού μια παλαιστίνη...
Πώς τ' άφησα να γίνει ο βιασμός;...
Φαίδρα...Καλημέρα!
τις έχεις στο αίμα σου Λίτσα μου
τις άναρχες ρίμες που φλόγες βγάζουν...
σ'ευχαριστώ πολύ για την κατάθεση αυτή
σε φιλώ πολύ
και με αγάπη
@ μπορώ να το αναρτήσω κι εγώ;
αν όχι, ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ :)
Τώρα που το ανάρτησα, σου δίνω την άδεια εγώ!
Με το μπαρντόν Φαίδρα…
ανθρωπιστικοί λόγοι βλέπεις!
Φαίδρα...
μάλλον πρέπει να το αναρτήσουμε όλοι ...
συγκλονιστικό όχι άλλα λόγια.
καλή μου quartier
ευχαριστώ για την ευγένειά σου,
εννοώ να με ρωτήσεις
αλλά νομίζω πως
αυτό επιβάλλεται να το αναρτήσεις
σε φιλώ
ευχαριστώ πολύ άθεε
χαίρομαι για την ανθρωπιά σου
αγαπημένη μου και μοιραία φίλη
όχι άλλα λόγια
εδώ είναι το θέμα και η ουσία
φιλιά στη Θεσσαλονίκη που την αγαπώ
μεγάλη αγκαλιά
Το κοριτσάκι στο τέλος …..
Φοβάμαι..φοβάμαι μήπως έχουμε συνηθίσει τις εικόνες, φοβάμαι μήπως έχουμε πάθει ανοσία στην τηλεοπτική εικόνα…Φοβάμαι μια τραγωδία που είναι ίδια πολλά χρόνια και περνά στην αδιαφορία…
Αυτό το κοριτσάκι και το βίντεο δεν σε αφήνει να κοιμάσαι ήσυχος,
Είναι στη γειτονιά μας ..συγκλονίζει και εμάς , που τα ρούχα μας
ευωδιάζουν μαλακτικό και τα γυαλιά ηλίου κρύβουν τους μαύρους κύκλους μας
τι να πώ…στη γειτονιά μας είναι…
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα
ο μονόλογος της παιδικής ψυχής
έριξε νεκρή κάθε μου σκέψη…
Πώς να σχολιάσω την οδύνη του;
Πώς να σχολιάσω τη μελαγχολία της ματιάς του;
Πώς να σχολιάσω τον θάνατο που το περιμένει;
…
Παιδιά γεννήθηκαν στην κοιλιά του πολέμου
κυοφορία στη φλεγόμενη μήτρα του κόσμου
που βοή σφαίρας άκουσαν στης γέννας τους την ώρα
Παιδιά μεγάλωσαν σε ματωμένους τόπους,
μεγάλωμα κατακόρυφο
με λάσπη στα πόδια
αίμα και χώμα στο κεφάλι
Παιδιά που στον δρόμο τους
τον τρόμο του θανάτου συνάντησαν
Παιδιά… σε πόλεμο
και στα μάτια τους ένα αίτημα
να μην πεθάνουν παιδιά
_____
ευαίσθητέ μου και τρυφερέ animavox
πιστεύεις ειλικρινά πως αυτή η εικόνα συνηθίζεται από κάποιον που είναι άνθρωπος?
σ'αυτή την ακριβή εξομολόγηση του παιδιού
θα είμαι συμπαραστάτης με ό,τι μπορώ
λόγια και έργα
σε φιλώ
καλημέρα
αφού πάντα ο ήλιος ανατέλλει
Μανώλη-αν ήθελες κι εσύ,ας αφήσουμε τον πληθυντικό,δεν είναι ώρα για τύπους αλλά για ουσία-
είναι αλήθεια ό,τι έγραψες
και το έγραψες ποιητικά
χαίρομαι που διαπιστώνω και τη δική σου ευαισθησία
είναι συνταρακτικό
το πώς μπορεί ένα αθώο παιδί
να σε ξαναγεννήσει άνθρωπο...
έστω και σε κάποια γωνιά της ψυχής σου που έχει συντηρήσει
την ίδια παιδική αθωότητα
την ξεχασμένη
η εποχή μας θέλει ατρόμητους
ο καιρός μας θέλει ν'αυτοπυρπολούμε αυτή την αγνότητα
για να επιβιώσουμε
να καταργήσουμε κάθε αίσθημα
συγκίνησης,συμπόνοιας,δικαίου,
για να διαβιώσουμε
και να δούμε στο τέλος,
κάνοντας τον τραγικό απολογισμό
τη μεγάλη μαύρη μας τρύπα
και το διαμέτρημά της...
τότε πράγματι όμως
θα είναι αργά
τώρα είναι η στιγμή
τώρα ό,τι κάνουμε
με ουσία,συνέπεια,συνείδηση κι ευθύνη
σ'ευχαριστώ για τα λόγια
και την κατάθεση
σ'ευχαριστώ πολύ
καλημέρα
σε φιλώ
Καλημέρα Φαίδρα!
Δεν ήξερα την εξαιρετική σου ευαισθησία
(απ’ό,τι διαπιστώνω) για το συγκεκριμένο θέμα,
το οποίο το κρατώ στο κεντρικό ιστολόγιό μου
απ’την πρώτη του μέρα,
εκτός της σημερινής μου ανάρτησης.
Έχεις δίκιο, έργα χρειάζονται!
Η θωπεία των εικόνων,
ας μετατραπεί σε ηχηρό χαστούκι
________
Την καλημέρα μου!
ωραία Μανώλη!
"η θωπεία των εικόνων
ας μετατραπεί σε ηχηρό χαστούκι"
ναι,αυτό κρατώ
σ'ευχαριστώ πολύ
ξανά
σε φιλώ
panta o hlios tha vgainei xwris na ton noiazei an tha ta kataferw h an thartheis pote na me breis
Λόγια και εικόνες που "σκοτώνουν".
anwnyme,
έτσι είναι ο ήλιος
δεν τα λογαριάζει αυτά...
Νίκο καλημέρα
και καλώς όρισες
σ'ευχαριστώ
Είπες «καλημέρα
αφού πάντα ο ήλιος ανατέλλει»
Πόσοι μπορούν να λένε καλημέρα, όταν ο ήλιος δεν βγαίνει γι αυτούς παρά έρχεται απλά να επιβεβαιώσει ότι το σκοτάδι είναι παρόν!
κανείς
γι'αυτό και το είπα
έτσι
αναπόφευκτη κι επίπλαστη...
Δημοσίευση σχολίου