Τα Ψέματα


Ψέματα λέει το δέντρο
ψέματα η ζωή
ψέματα και το ποίημα.
Μας αρέσει.
Πώς αλλιώς;
Χτες είδα ένα παιδί-
ζωγράφιζε ένα δέντρο
ένα δικό και δέντρο
μενεξελί.
Δεν έμοιαζε με τίποτα.
Το παιδί και το δέντρο και
δεν μας είπαν ψέματα.
Ούτε κι εγώ.
Γιάννης Ρίτσος


13 σχόλια:

tovenito είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=tWFT154OE-M&feature=related

Φαίδρα Φις είπε...

tovenito ευχαριστώ
μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τ'αρχαία σου στολίδια...

Φαίδρα Φις είπε...

τοβενίτο δεν τους απηύθυνα σε σένα τους στίχους
απλά άκουγα το τραγούδι...
μη θυμώσεις

Ανώνυμος είπε...

Την καλημέρα μου

Υπέροχος ο Ρίτσος, πάλι καλά που υπήρξαν και αυτοί για να τους φέρνουμε στα χείλη κάτι τέτοιες στιγμές...

Λορελάη είπε...

ναι στο παιδί.
ναι στο δικό μας δέντρο, στο δικό μας ψέμα, στη δική μας αλήθεια.
φιλιά Φαίδρα μου

Φαίδρα Φις είπε...

Γεια σου οδοιπόρε μου,
κι όμως μόλις σήμερα άκουσα
ότι ο Ρίτσος λέει είναι από τους πιο
υπερτιμημένους ποιητές

ευχαριστώ που είσαι εδώ
σε φιλώ

Φαίδρα Φις είπε...

αγγελάκι μου...
το εννοώ
τι καλά που είσαι εδώ
μου δίνει χαρά η παρουσία σου

σε φιλώ κοριτσάκι

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Ένα χάρτινο φεγγαράκι
κι ένα δεντράκι ν' ανθίζει
σαν τι άλλο θάθελε η ψυχή.
Τόση θλίψη
και που να χωρέσει
σε τόσες φωτιές
δίψασε η καρδιά
ψεύτικη η ακρογιαλιά
και πως να ξεδιψάσει.
Καλησπέρα καλή μου.

Φαίδρα Φις είπε...

Γεια σου Σοφία μου
τρυφερό ό,τι έγραψες
έχουμε μέρες να τα πούμε
αλλά η αύρα σου είναι εδώ

δεν ξέρω πόσο απαλά με άγγιξε αυτό που άφησες εδώ
ίσως τα υποκοριστικά
ίσως η δίψα της καρδιάς

ευχαριστώ
σε φιλώ

Βασίλης είπε...

ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΦΤΗΚΕ

Μπορεί και να πεθάνει αυτή τη νύχτα
Ένα τσουρούφλισμα από σφαίρα στο σακκάκι του
Τράβηξε αυτή τη νύχτα για το θάνατο
Με τα ίδια του τα πόδια,…
……………………………………………………….
Μπορεί τώρα να κείτεται φαρδύς-πλατύς πάνου στο χώμα
μ’ ένα τσιγάρο που δεν τ’ άναψε στα χείλη του
με μια πληγή στο στήθος .

Έφυγε
Σημείον πολλαπλασιασμού.

Τέλειωσε….
ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ 1930
(μετάφραση ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ)

Φαίδρα Φις είπε...

Βασίλη άκου ένα ακόμη του Χρονά:

Τι κάνεις Αλέξαντρε
και δεν έρχεσαι στα μέρη μας
κι όλο κάτι περνάει από το νου μας
πώς σου συμβαίνει
τι έγινε και χάθηκες
κι ένα σημάδι σου δεν είδαμε

τι κάνεις Αλέξαντρε
και δε γράφεις ένα γράμμα
κι όλο λέμε πως φτάνει η μέρα που θα'ρθούμε κάτω να σε βρούμε
πώς τα περνάς
τι γίνεσαι

τι κάνεις Αλέξαντρε
και τα πατήματά σου δε χτυπούν πια τη σκάλα
κι ο ίσκιος σου δε μετράει τώρα τη μέρα
οι δρόμοι που περπάτησες
γέμισαν χαρτιά και πριονίδια...[...]

καλημέρα κι εδώ
καλέ μου

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα και εδώ!

Στο έκλεψα το σηματάκι γιατί λέει πολλά!

Φαίδρα Φις είπε...

οδοιπόρε μου καλημέρα
έκανες καλά που το έκλεψες...

σε φιλώ