τόποι


τους τόπους που νοστάλγησα
ποτέ μου δεν τους είδα
απ’τη μελέτη του κρυφού
από τη ρέμβη του γλυφού
μού’μεινε η καταιγίδα

ο τόπος που νοστάλγησα
είναι πυρπολημένος
κίνδυνο κι όρκο πλάνεψε
μέσα μου αργά ορφάνεψε
ο νεκραναστημένος

πατρίδες ανελέητες,
με κυπαρίσσια, με μυρτιές
σκύβοντας στο πηγάδι τους
οργώνοντας τον Άδη τους

το άροτρο οδηγήθηκε
σε τύμβο από χαλίκια
κάτω απ’αυτόν γιορτάζανε
μέδουσες και σκουλήκια

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Τόποι...

Χρειαζόμαστε τις καταιδίδες για να θυμόμαστε τις ηλιόλουστες μέρες,
Χρειαζόμαστε τες Ιθάκες για να αξίζει το ταξίδι,
Χρειαζόμαστε το χώμα, για να βυθίσουμε βαθιά τις ρίζες...


Αλλά ας μην ξεχνιώμαστε προορισμός μας τα αστέρια του απείρου...

Την καλησπέρα μου

Φαίδρα Φις είπε...

oδοιπόρε καλέ μου,
όπως είπες
αναλόγως με τα ταξίδια
για εκείνα του μυαλού
πολύ λίγα χρειαζόμαστε...
ευτυχώς δηλαδή που είμαστε ακόμα σε κάτι ολιγαρκείς...

εξαιρετική η καβαφική λεπτομέρεια
"τες Ιθάκες"...


σε φιλώ
καλό μεσημέρι

Zissis είπε...

Όμορφο...

Ανώνυμος είπε...

Η φράση "μέσα μου αργά ορφάνεψε ο νεκραναστημένος" είναι μια εύκολη και σχετικά αβίαστη παραπομπή στον Ιησού Χριστό.
Δύο νεκραναστημένους ξέρω από τη θεολογική μας "ιστορία".
Ο ένας είναι ο Χριστός και ο άλλος ο Λάζαρος.
Επειδή εκτιμώ μάλλον ως απίθανο να εννοείς τον Λάζαρο,κρατάω τον Χριστό.
Εμένα μου φάνηκε πως θέλεις να πεις το εξής.Τον πίστευες κάποτε ως τώρα που διαψεύστηκε ή τον απομυθοποίησες και έμεινε μέσα σου αλλά ορφανός από την πίστη σου.
Πήρα την φόρα όπως βλέπεις...
Αλλά ήταν προτροπή σε προηγούμενο πόστ.
Αν λέω αηδίες να μου το πεις.

Ανώνυμος είπε...

Πού είσαι?Ακόμη να έρθεις?
Μόλις έκανα και αναγραμματισμό στο "τόποι"=πιοτό...Μπας και βγήκες για κανένα τέτοιο???

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Ο τόπος π' ονειρεύτηκα
δε σχεδιάστηκε στους χάρτες
Ανεμοπάρθηκε από τυφώνες
μούλιασε από βροχές
Μόνο εγώ τον βλέπω στη γεωγραφία
της ψυχής μου

Φιλιά Φαίδρα,πολλά!!!

Ανώνυμος είπε...

Τόποι έ;Χμ..

"Ποτέ δεν θα ζήσω
στην πόλη που θέλω
Την έκαψες, επιθυμία μου.."

Σε φιλώ αγαπημένη
Πέννυ

Ανώνυμος είπε...

Εκεί που η γη τελειώνει
και αρχίζει ο ουρανός
αυτός ο τόπος μόνο
δεν είναι κανενός
εκεί είναι που ανταμώνουν
μεσ'στο όνειρο οι ψυχές
τις νύχτες που κρυώνουν
και μένουν μοναχές

Κανένας δεν τον ξέρει
και δεν τον μελετά
μα αυτός που υποφέρει
τον ψάχνει και ρωτά...

Θα έρθεις?

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο!
Στο σχόλιο του(της)sigma για το Χριστό ή τον Λάζαρο έχω να πω ότι δεν είναι απαραίτητο να ισχύει τίποτα απο τα δυο.
Ένα όνειρο πχ, μπορεί να είναι νεκραναστημένο, ή μια εμμονή, ή ακόμα, κι ένας τόπος!

tovenito είπε...

Δε είμαι εγώ που σας μιλώ
Είναι τα κρύα βράδια
Οι δανεικές ελπίδες
Τα προδομένα χάδια
Και οι τόποι που δεν είδες

Δε σας μιλώ εγώ
Είναι τα σπασμένα σας βήματα

Artanis είπε...

Καταπληκτικό κομμάτι...Εμένα μου έφερε διαφορετικούς συνειρμούς στο μυαλό...
Τις περσινές πυρκαϊές, τον όλεθρο, το θάνατο...Το καψαλισμένο τοπίο που αναγεννάται, τους ορφανεμένους ανθρώπους που βρίσκουν στήριγμα για να συνεχίσουν...
Καλημέρα...

Φαίδρα Φις είπε...

eggod
χαίρομαι που αποφάσισες να σχολιάσεις
και σ'ευχαριστώ
ξέρω ότι το κάνεις δύσκολα

Φαίδρα Φις είπε...

sigma
σ'ευχαριστώ πολύ
για το σχόλιο και το χρόνο που
διαθέτεις για να διαβάζεις
τα κείμενά μου

είσαι πολύ κοντά
καλημέρα

Φαίδρα Φις είπε...

Λίτσα μου,
ο καθένας βλέπει τον τόπο του
στη "γεωγραφία της ψυχής του"
να είναι παρήγορο αυτό άραγε?

θέλω να το πιστέψω
ευχαριστώ
σε φιλώ και καλημέρα

Φαίδρα Φις είπε...

Πεννάκι μου γλυκό
την έκαψες επιθυμία μου

μάλλο αυτό συνέβη

σε φιλώ
επικοινώνησε μετά τις σημερινές πυκνές υποχρεώσεις σου
σε περίμενα χθες αλλά κάτι θα σου έτυχε

φιλάκι

Φαίδρα Φις είπε...

sigma
ευχαριστώ για το τραγούδι
αγαπημένο, του Ηλία Κατσούλη
που έφυγε πρόσφατα

να είσαι καλά

Φαίδρα Φις είπε...

σολωμάντζαρε
συμφωνώ,
το καθετί μπορεί να είναι νεκραναστημένο
αλλά επειδή μου θυμίζει ξαναζεσταμένη σούπα αυτή η κατάσταση
θα προτιμούσα να μην πέθαινε μέσα μου...

σε φιλώ
καλό Σάββατο

Φαίδρα Φις είπε...

τοβενίτο
καλώς όρισες

όμορφο αυτό που άφησες
και σ'ευχαριστώ πολύ

σε φιλώ

Φαίδρα Φις είπε...

Artanis,
καλώς ήρθες κι εσύ

ο καθένας κοιτάζει πάντα από την σκοπιά που τον πονάει πιο πολύ
ενδεχομένως για να ξορκίζει τα κακώς κείμενα...

σ'ευχαριστώ πολύ
σε φιλώ

Ανώνυμος είπε...

Φαίδρα ευχαριστώ πολύ.Προσπαθώ να έρθω κοντύτερα...
Σολωμάντζαρε είμαι "ο".Ευχαριστώ πολύ που βρήκες ενδιαφέρουσα την προσέγγισή μου.
Σας χαιρετώ αμφοτέρους.

Ανώνυμος είπε...

Πέννυ καλέι Γη..
Αυριο θα καλέσει Φαίδρα.

Δεν είμαι ποτέ σπίτι παρά κάτι τέτοιες ώρες..
Δεν ήθελα να σε πάρω από τον δρόμο..

Σε βλέπω..
Κάνω ευχές..
"Ναι!Τώρα είμαι έτοιμη για παγίδες!" είπε η αλεπού..

Φιλιά στην ουρά))
Take care sweety
Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

sigma,καλημέρα
δεν σε είδα χθες συγνώμη
ήμουν και λίγο θολωμένη

δύσκολο πράγμα η εγγύτητα...

Φαίδρα Φις είπε...

Πεννάκι κι "όλο τρέχω τρέχω τρέχω"

σε καταλαβαίνω μην έχεις άγχος
κοίταξα ό,τι μου έστειλες
σε λίγο σου στέλνω μέιλ
απάντησε όταν μπορείς

καλή παράσταση
πιστεύω στις ευχές σου
συνέχισε να τις κάνεις
βγαίνουν...

αγκαλιά μεγάλη