H χαρά, η ευτυχία είναι στιγμές αγανά σπαρμένες στο διάβα της ζωής μας.
Συνηθίζουμε στην εύπεπτη κονσέρβα που μας σερβίρεται καθημερινά, μηνιαία, ετήσια για πάντα και όταν συμπτωματικά πέσουμε πάνω στο "κόκκαλο", αυτό το σκληρό για ακόνισμα των δοντιών μας, πράγμα...
Το μυρίζουμε, το μασουλάμε το θωπεύουμε και στο τέλος, σαν κάτι το πολύτιμο και που δεν πρόκειται να το βρούμε ξανά...
Τι κρίμα, να μη μπορεί κάποιος να διαχειριστεί τη χαρά, που ως δώρο του δίνεται... Τι κρίμα, γιατί δεν έρχεται πάντα, κάποιες φορές μόνον μας επισκέπτεται. Καλημέρα.
Δεν αποφεύγω να σκεφτώ ότι προϋποθέτουμε ανθρώπους που θεωρούν ότι η δική τους χαρά σώνει και καλά αφορά τους πάντες.Ο φασισμός της χαράς -κατά κάποιο τρόπο.Έχω γνωρίσει έναν αντίστοιχο φασισμό ομορφιάς και αγάπης:"μα αφου σου δίνω ό,τι πιο όμορφο έχω μέσα μου,γιατί δεν το δέχεσαι; ".Απάντηση: "γιατί μπορει να μην μου πάει".Ας μην βιαστούμε να βάλουμε "χι" σε όσους δε διακρίνουν ό,τι θεωρούμε εμεις "χαρά".
Η προσωπική εμπειρία λέει ότι όσοι πιστώθηκαν τις μεγάλες πράξεις έζησαν σωπαίνοντας έκτοτε και όχι κρίνοντας τους άλλους για αδυναμία.Καθετί από αυτά που λέτε σημαντικά(και συμφωνω) όπως η αγαπη, η χαρά, ξέρουμε ως υποψιασμένοι ότι προϋποθέτει ή συνεπάγεται την αγωνία.Να ζήσουμε τη χαρά και την αγάπη μας διεκδικώντας τα πάντα από εμάς, αλλά ταυτόχρονα με διακριτικότητα σε σχεση με τον βίο άλλων.Αν το παραβλέψουμε φοβάμαι ότι παραμονεύει η ύβρις.Καλημερίζω με ένα στίχο από ενα τραγουδι του Παπάζογλου "Ο μοναχός ο άνθρωπος, όταν γλεντούν οι άλλοι, ντρέπεται που 'ναι μοναχός και σκύβει το κεφάλι".Δε χρειάζεται να κάνουμε τους γύρω να ντρέπονται Φαίδρα,επειδή δε ζουν αυτο που ζούμε.
χ2, δεν είναι-σας διαβεβαιώ-στις προθέσεις μου η οίηση και η δήλωση ότι εγώ αγωνιώ και αγωνίζομαι και τα πράττω όλα σωστά! μετά,καρπώνομαι και δρέπω,αμέριμνη, τη χαρά και την ευτυχία. αλίμονο!
άλλωστε συμφωνώ απολύτως μαζί σας
αυτό που ήθελα να πω-πιθανώς δυσδιάκριτο και ζητώ συγνώμη-είναι αυτό που λέει και ο Γιουνγκ και αφορά τον εσωτερικό άνθρωπο.
έχουμε απομακρυνθεί πολύ-η αλήθεια είναι ότι αγνοώ και πόσοι από εμάς γειτνίασαν ποτέ με ανάλογες Ανατολικές φιλοσοφίες- από τη δύναμη του εσωτερικού ανθρώπου και την επιβολή της στον εξωτερικό άνθρωπο.
έτσι η μάζα δεν θα μπορούσε ποτέ να μας αποκόψει από τις εσωτερικές μας ρίζες-εκεί υπάρχει χαρά και αγάπη,είναι βέβαιο-
στη Δύση,αντίθετα ο εξωτερικός άνθρωπος προβάλλεται σε τέτοιο βαθμό,ώστε έχει αποξενωθεί ολοκληρωτικά από την εσωτερική του ουσία.
10 σχόλια:
Την έχω βιώσει αυτή "τη σκηνή"...
Έχω θάψει τα κόκκαλα...
Καληνύχτα Φαίδρα...
H χαρά, η ευτυχία είναι στιγμές αγανά σπαρμένες στο διάβα της ζωής μας.
Συνηθίζουμε στην εύπεπτη κονσέρβα που μας σερβίρεται καθημερινά, μηνιαία, ετήσια για πάντα και όταν συμπτωματικά πέσουμε πάνω στο "κόκκαλο", αυτό το σκληρό για ακόνισμα των δοντιών μας, πράγμα...
Το μυρίζουμε, το μασουλάμε το θωπεύουμε και στο τέλος, σαν κάτι το πολύτιμο και που δεν πρόκειται να το βρούμε ξανά...
Το θάβουμε και συνεχίζουμε με τις κονσέρβες.
Μαζί με αυτό και όλες τις αναμνήσεις του.
Την καληνύχτα μου.
Τι κρίμα, να μη μπορεί κάποιος να διαχειριστεί τη χαρά, που ως δώρο του δίνεται...
Τι κρίμα, γιατί δεν έρχεται πάντα, κάποιες φορές μόνον μας επισκέπτεται. Καλημέρα.
Λίτσα,ο φόβος μας
ο φόβος ευθύνεται...
σε φιλώ
καλημέρα
τιτάνια,
δεν γίνεται να μη συμφωνήσω σ'αυτό:
το θάβουμε και συνεχίζουμε με τις κονσέρβες
ευχαριστώ που ήρθες
σε φιλώ
καλημέρα
Σοφία μου,
τι κρίμα...
να μας τρομάζει τόσο η ζωή και
η χαρά...
ευχαριστώ κορίτσι
σε φιλώ
σου λέω καλημέρα
Δεν αποφεύγω να σκεφτώ ότι προϋποθέτουμε ανθρώπους που θεωρούν ότι η δική τους χαρά σώνει και καλά αφορά τους πάντες.Ο φασισμός της χαράς -κατά κάποιο τρόπο.Έχω γνωρίσει έναν αντίστοιχο φασισμό ομορφιάς και αγάπης:"μα αφου σου δίνω ό,τι πιο όμορφο έχω μέσα μου,γιατί δεν το δέχεσαι; ".Απάντηση: "γιατί μπορει να μην μου πάει".Ας μην βιαστούμε να βάλουμε "χι" σε όσους δε διακρίνουν ό,τι θεωρούμε εμεις "χαρά".
χ2,
κι εγώ να διευκρινίσω ότι το "χ" του τίτλου
δεν σχετιζόταν με χι διαγραφής,
καταλαβαίνω τι λέτε
αλλά πιστεύω ότι το κειμενάκι αυτό μιλάει για κείνους
που δεν είναι ικανοί για μεγάλες πράξεις...
όπως η αγάπη,η χαρά πιθανόν
ενδεχομένως και να μην την αναγνωρίζουν για χίλιους λόγους
αλλιώς...
"καθώς η ώρα προχωρά
καμιά φορά κάτι βλέπει
πως ψάχνουμε όλοι τη χαρά
μα περνά απ'την τσέπη"
καλημέρα
σας φιλώ.πολύ.
Η προσωπική εμπειρία λέει ότι όσοι πιστώθηκαν τις μεγάλες πράξεις έζησαν σωπαίνοντας έκτοτε και όχι κρίνοντας τους άλλους για αδυναμία.Καθετί από αυτά που λέτε σημαντικά(και συμφωνω) όπως η αγαπη, η χαρά, ξέρουμε ως υποψιασμένοι ότι προϋποθέτει ή συνεπάγεται την αγωνία.Να ζήσουμε τη χαρά και την αγάπη μας διεκδικώντας τα πάντα από εμάς, αλλά ταυτόχρονα με διακριτικότητα σε σχεση με τον βίο άλλων.Αν το παραβλέψουμε φοβάμαι ότι παραμονεύει η ύβρις.Καλημερίζω με ένα στίχο από ενα τραγουδι του Παπάζογλου "Ο μοναχός ο άνθρωπος, όταν γλεντούν οι άλλοι, ντρέπεται που 'ναι μοναχός και σκύβει το κεφάλι".Δε χρειάζεται να κάνουμε τους γύρω να ντρέπονται Φαίδρα,επειδή δε ζουν αυτο που ζούμε.
χ2,
δεν είναι-σας διαβεβαιώ-στις προθέσεις μου η οίηση και η δήλωση ότι εγώ αγωνιώ και αγωνίζομαι και τα πράττω όλα σωστά!
μετά,καρπώνομαι και δρέπω,αμέριμνη, τη χαρά και την ευτυχία.
αλίμονο!
άλλωστε συμφωνώ απολύτως μαζί σας
αυτό που ήθελα να πω-πιθανώς δυσδιάκριτο και ζητώ συγνώμη-είναι αυτό που λέει και ο Γιουνγκ και αφορά τον εσωτερικό άνθρωπο.
έχουμε απομακρυνθεί πολύ-η αλήθεια είναι ότι αγνοώ και πόσοι από εμάς γειτνίασαν ποτέ με ανάλογες Ανατολικές φιλοσοφίες-
από τη δύναμη του εσωτερικού ανθρώπου και την επιβολή της στον εξωτερικό άνθρωπο.
έτσι η μάζα δεν θα μπορούσε ποτέ να μας αποκόψει από τις εσωτερικές μας ρίζες-εκεί υπάρχει χαρά και αγάπη,είναι βέβαιο-
στη Δύση,αντίθετα ο εξωτερικός άνθρωπος προβάλλεται σε τέτοιο βαθμό,ώστε έχει αποξενωθεί ολοκληρωτικά από την εσωτερική του ουσία.
αυτό ήθελα να πω.
Δημοσίευση σχολίου