ραντεβού στην παραλιακή

Παρατάω αμέσως την προσπάθεια να γράψω μια χριστουγεννιάτικη ιστορία.Έτσι κι αλλιώς δεν ξέρω ιστορίες.Και ούτε ένα παραμύθι ολόκληρο.Μέσες άκρες μόνο.Τα χαλίκια του Κοντορεβυθούλη,τις ατάκες για τα μεγάλα αυτιά από τη γιαγιά της κοκκινοσκουφίτσας,και λίγα πράγματα από το χρυσό άγαλμα και το περιστέρι.Αντίθετα ξέρω πολλές εικόνες.Σταματημένες ιστορίες πάνω στους σπασμούς των ανθρώπων που τις έζησαν.Ξέρω την τελευταία λέξη που ακούστηκε πριν πάρουν στο λαιμό τους το χρόνο.Ας πούμε ότι έχω φωτογραφική μνήμη και όχι κινηματογραφική.Ας πούμε ακόμα ότι δεν μ’ενδιέφεραν ποτέ πραγματικά οι ιστορίες-ακόμη και των φίλων μου-όσο οι στιγμές τους.Κακό είναι αυτό.Αλλά βαριέμαι.Η εύκολη ετυμηγορία είναι ότι δεν ενδιαφέρομαι.Μπορεί.Όσοι νομίζουν ότι η παρατήρηση με το συμπέρασμα ενώνονται με μια ευθεία γραμμή,την τραβάνε και τελειώνουν.Θα μπορούσα να πω ότι τους λυπάμαι,αλλά δεν είμαι σε θέση να λυπηθώ κανέναν.Οι πραγματικές μου λύπες είναι ανυπεράσπιστες απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση,αλλά και τόσο ισχυρές και ανέγγιχτες όσο εκείνες μίας γιαγιάς που μέχρι να πεθάνει έπεφτε κλαμένη στο κρεβάτι,γιατί έφερνε στο νου της όσους είχαν σκοτωθεί στους πολέμους. Κι ας μην είχε χάσει κανέναν η ίδια.Πάντα αισθάνομαι ότι το πάρτυ τελειώνει.Ας τελειώνει πια.Κι όταν κάθομαι να γράψω κάτι,στην ουσία τελειώνω το πάρτι.Αλλά πρώτα το έχω ζήσει.Όλες οι φραστικές συντριβές μου είναι η στοιχειώδης αξιοπρέπεια της σκέψης μου.Απλά δε ζω έτσι.Τόσο αξιοπρεπώς.Δεν προλαβαίνω να με προσέχω από όλα.Εύχομαι να μην προλάβω να ζήσω ποτέ αθωωμένος.Θα είναι πολύ πληκτικό και δε θα είμαι σε θέση πια να ικανοποιήσω τα πάθη μου.Έχω σταματήσει να μετράω τον κόσμο με τα δάχτυλα,αθροίζοντας ανθρώπους με πράξεις.Είναι σαν να αθροίζεις μάτια με εικόνες.Δε βγαίνει σούμα.
Κερδίζω χρόνο με αυτά,μήπως και θυμηθώ κάποια χριστουγεννιάτικη ιστορία.Τίποτα.Μόνο κάτι ομορφιές.Ωραία ρούχα,ωραία φαγητά,ωραία πρόσωπα,ωραίες στιγμές.Αμίλητες θεές δηλαδή.Ακαριαίες χαρές,που χλευάζουν τις φλυαρίες της στεναχώριας.Γιατί,με πόσες λέξεις μπορείς να πεις ότι είσαι ευτυχισμένος?Με μία νομίζω.Όποιος χρησιμοποιεί περισσότερες,κάποιον προσπαθεί να πείσει ότι λέει αλήθεια.Η γλώσσα φτιάχτηκε για να περιγράψει τα υπόλοιπα.Ίσως να φτιάχτηκε και για τους εγωπαθείς,αυτάρεσκους,επηρμένους γραφιάδες,αλλά η αρρώστια μας είναι λιγότερο επικίνδυνη από την φιλανθρωπία των «αισιόδοξων» με τη «θετική» σκέψη,που σαν παρθένες γεροντοκόρες φωνάζουν «γαμιέμαι!» για ν’ακούσουν οι γείτονες.
Ξέρεις κάτι?Φοβάμαι λιγάκι.Ότι δε θα γίνει τίποτα τελικά. Ότι θα σερνόμαστε πάνω σε βλακείες και εξυπναδούλες και δεν θα παίξουμε ποτέ τη ζωή μας,για να δούμε ποιος έχει τ’άντερα να υποστηρίξει αυτά που λέει.Ότι κάποιοι δεν θα δεχτούν το ραντεβού στην παραλιακή,για να περάσουμε γκαζωμένοι με κόκκινο,να δούμε τελικά ποιος είναι αυτός που γαμάει με τον κώλο…
Συγχώρα με Χριστούλη μου.Τέτοιες κουβέντες στα γενέθλιά σου…
Αλλά έχω και μια πρόταση για τη γιορτή της Αγάπης: καθαρά σπέρματα.Όχι μπερδεμένα με σπασμένες χολές.Ποιος δε θέλει να γεννήσει γελαστά παιδιά?Χρόνια πολλά αρκεί να μην τα συνηθίσεις.Και άμα ζηλεύεις τη ζωή μου,να είσαι έτοιμος και να σκοτωθείς στη θέση μου.

Οδυσσέας Ιωάννου


8 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

...Ωραία ρούχα,ωραία φαγητά,ωραία πρόσωπα,ωραίες στιγμές.Αμίλητες θεές...
...αλλά η αρρώστια μας είναι λιγότερο επικίνδυνη από την φιλανθρωπία των «αισιόδοξων» με τη «θετική» σκέψη,που σαν παρθένες γεροντοκόρες φωνάζουν «γαμιέμαι!» για ν’ακούσουν οι γείτονες...
...κάποιοι δεν θα δεχτούν το ραντεβού στην παραλιακή,για να περάσουμε γκαζωμένοι με κόκκινο,να δούμε τελικά ποιος είναι αυτός που γαμάει με τον κώλο...

...Και άμα ζηλεύεις τη ζωή μου,να είσαι έτοιμος και να σκοτωθείς στη θέση μου...

ΑΥΤΑ ΞΕΧΩΡΗΣΑ (!!!) Φαίδρα
ραντεβού στην παραλιακή λοιπόν.
Αντέχουμε;;;
Αντέχουμε λέω

Αγκαλιά!

Φαίδρα Φις είπε...

Λίτσα ραντεβού στους δρόμους και στην παραλιακή!
είμαι σίγουρη για τις αντοχές μας

ευχαριστώ πολύ

αγκαλιά σου στέλνω κι εγώ

TiTaNiA είπε...

"Και να γράψεις μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία,
Ακόμα και να την πεις?
Τι νόημα θα έχει,
αν δεν είναι για παιδί...?"


Κάπως έτσι νοώ τα δικά μου Χριστούγεννα...

Πλασμένα για παιδί...

"Όχι μπερδεμένα με σπασμένες χολές.Ποιος δε θέλει να γεννήσει γελαστά παιδιά?"

Ο επίλογος φτιαγμένος στα μέτρα μου.

Την καλημέρα μου

Και ναι Αντέχετε!!!

Όμορφα να περάσετε!

Φαίδρα Φις είπε...

titania,καλή μου φίλη
ευχαριστώ για τις σκέψεις σου
με τις οποίες συντάσσομαι

να είσαι καλά
να έχεις χαρά και ν'αντέχεις κι εσύ
αντέχεις,το ξέρω...
μη ρωτάς πώς,το ξέρω...

σε φιλώ
καλή Κυριακή

Άβατον είπε...

Χρόνια καλά...σε όσους ακολουθούν τα χνάρια της τετραγράμματου προπαίδειας...Love-Light-Life-Liberty
Χρόνια ζοφερά και λυπόψυχα σε όλους τους σκατάνθρωπους

Φαίδρα Φις είπε...

άβατον
ξαναπέσ'το πολλές φορές αυτό

ωραία ευχή
η μόνη που μας έμεινε ως ελπίδα

κάτι είναι κι αυτό...

φιλάκι

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Πασιονάρια.
Ωραίο το κείμενο του Ιωάννου.Τον ακούω και εγώ.
Τα έχει παίξει λίγο αλλά έχει κάτι.
Σαν να λέμε δηλαδή "Mary crisis and a happy new fear!"
Κράτησε και το δικό μου χέρι...

Φαίδρα Φις είπε...

sigma γεια,
μια που το ανέφερες,μου φαίνεται
σε κάποιο τοίχο το πήρε το μάτι μου
σήμερα που είχα κατεβεί κέντρο

και μου έκανε εντύπωση
αλλά το ξέχασα
τώρα μου το θύμισες

αλήθεια δεν είναι αυτό άλλωστε?

ευχαριστώ
φυσικά σου κρατώ το χέρι
φιλί