Κατερίνα Γώγου


Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω "ποιητής"
Μην κλειστό στο δωμάτιο ν' αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα
για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική
και κλειστώ μέσα σε αυτά για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά τις δολιοφθορές
που δεν θα παίρνω μέρος μη με πιάσουν στην κούραση
παπάδες και ακαδημαϊκοί και πουστέψω
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί
και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε για την αργία
περήφανοι για την ανεργία
Έτσι είναι.
Μας περιμένουν στη γωνία
καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Ο Μάρξ... τον φοβάμαι
το μυαλό μου τον δρασκελάει
και αυτόν αυτοί οι αλήτες φταίνε
δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό
μπορεί...ε;...μίαν άλλη μέρα...

12 σχόλια:

Βασίλης είπε...

«Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά τις δολιοφθορές
που δεν θα παίρνω μέρος μη με πιάσουν στην κούραση
παπάδες και ακαδημαϊκοί και πουστέψω,….»

Εφιάλτης,…

Λοιπόν,…Χωρίς κιάλια
Και χωρίς γυαλιά
Τυφλός
μόνο με την αίσθηση του αρπαχτικού,…

Αντέ να ξεκινήσω Διαφορικό Λογισμό τώρα

Καλημέρα, καλησπέρα
Αγαπημένη μου
Μας πυρπόλησες πάλι σήμερα,…

Φαίδρα Φις είπε...

Bασίλη μου όχι εγώ,η Κατερίνα,
σ'εκείνη τα εύσημα της πυρκαγιάς...

εγώ έχω μόνο, και δεν ξέρω για πόσο,μια ανθισμένη κερασιά στην καρδιά μου σήμερα...

τα θέλγητρα όμως,αυτής της ιερής μπουρλοτιέρισσας με συνεπαίρνουν στο μυστήριο και ξανασυνδέομαι με τη φωτιά...

σε φιλώ πολύ

Βασίλης είπε...

«…Μια ανθισμένη κερασιά στην καρδιά μου σήμερα,…» για όσο υπάρχει αξίζει
Αξίζει και την αξίζεις
Φιλί

Φαίδρα Φις είπε...

σ'ευχαριστώ καλέ μου,
για όλα σ'ευχαριστώ και δεν υπάρχουν λόγια-το ξέρεις-για τέτοιες ευγνωμοσύνες...

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Φαίδρα σήμερα "μου χτύπησες ευαίσθητη πολύ χορδή".
Η Γώγου για μένα έγραψε ιστορία!
Είναι από τις αγαπημένες μου ποιήτριες. Γι' αυτό θα συνεχίσω λίγο τα λόγια της:
..." Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.
Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δικιά σας μόνο για γλύψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.
οι φίλοι μου."

Φαίδρα, εγώ σήμερα ένιωσα πάλι την αδικία και είμαι χάλια. Όμως χαίρομαι που εσύ έχεις μια ανθισμένη κερασιά στην καρδιά σου.

Να είναι για πάντα εύχομαι!

...Δεσμώτης

Φαίδρα Φις είπε...

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μέτς.
Κάνουν ότι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν έρημους
Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια
και οινόπνευμα για να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.
Εμένα οι φίλοι μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια Βικτόρια Κουκάκι Γκύζη.
Πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
Τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων
δανεικά φουστάνια
σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση
το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.
Κάνουν ότι λάχει.
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή
Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δικιά σας μόνο για γλείψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.
Οι φίλοι μου.

Δεσμώτη κι εμένα ευαίσθητη χορδή η Γώγου...
σου χαρίζω το παραπάνω ολόκληρο.

δεν θέλω να είσαι χάλια!
να έχεις δύναμη
ζούμε όλη μας τη ζωή μέσα σ'αυτή
"κι ένας θεός πάνω απ'τ'άδικο..."

σου στέλνω τη σκέψη μου

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!

Φαίδρα της τέχνης και της επιστήμης.
Που μπορείς να νιώθεις τα απλά και καθημερινά και συνάμα τα δύσκολα και τα μεγάλα.

Ανώνυμος είπε...

Η όμορφη,η σιγανή,η ταπεινή,η τολμηρή,η αποφασισμένη,η υπέροχη μπουρλοτιέρισσα,όπως την είπες φιλενάδα,ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ!
Γιατί πάντα κλαίω τόσο πολύ όταν διαβάζω ακόμα και μόνο μία σειρά της?

anepidoti είπε...

Ξέρεις, κάποιες φορές δεν έχω να πω τίποτε κι όμως συγχρόνως, θέλω να πω πολλά...καταλαβαίνεις.
συννεφιά, βροχή κι εσύ με τις καταιγίδες σου!
καλημέρα, καλή μου!
-ευχαριστώ...-

Φαίδρα Φις είπε...

Δεσμώτη να είσαι καλά,
σ'ευχαριστώ κι εγώ.

φιλιά

Φαίδρα Φις είπε...

Αμαλία,γιατί κάθε σειρά είναι αληθινή και γραμμένη με πόνο ψυχής.
γι'αυτό ίσως...

Φαίδρα Φις είπε...

γεια σου ανεπίδοτη,
σε καταλαβαίνω πολύ.
το ξέρω αυτό το συναίσθημα.
καλά,υποστηρίζω.

σε φιλώ
καλώς ήρθες!