Εύα


Ναυάγια σχεδίων
Ματωμένες οπλές
Ιππότες της τύχης
Σκισμένα του ήλιου πανιά
Ανεμίζουν στη λάσπη

Ξέθαψε τούτη τη μουσική
Τη φωνή μου
Μα στέκει βουβή
Σε τούτη την έρημη γη
Δεν μπορεί να'ναι αλήθεια
Τόση άμμος
Ένας αχνός θάνατος
Σκεπασμένος ως το λαιμό της εγκατάλειψης

Το φίδι που περνά
Γνέφει φιλικό στη γυαλάδα του
Θα το πάρω, σαν φάρμακο
Έχω ακόμα ταξίδι



Πέννυ Μηλιά

το τραγούδι πείσμα είναι αφιερωμένο στην Αμαλία και στην Πέννυ

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κουτσουνάκι μου!Ευχαριστώ ευχαριστώ!Δεν είναι πολύ συγκινητικό τραγούδι? Βούρκωσα όμως και με την τελευταία στροφή της Πέννυς.Αχ, βρε κοριτσάκια η ποίηση είναι αίσθημα βαρύ και βαθύ!Πώς να σηκώσω όλο αυτό στις πλάτες μου συν τον έναν ολόκληρο κόσμο από φωτιά στα φτερά μου?
Γράφετε εσείς και κοντά σας θα ασκηθώ και εγώ στην ανάγνωση των βαθέων ονείρων και των ελπιδοφόρων οραμάτων. Οδηγοί εσείς,ακόλουθος εγώ...
Σας ευχαριστώ πολύ και τις δύο!
Να με παίρνετε μαζί σε αυτά τα πολύτιμα ταξίδια σας.
Μεγάλη και συγκινημένη αγάπη!

Φαίδρα Φις είπε...

Ακριδούλα μου...εδώ μου είσαι?
μη με συγκινείς έτσι,σε προειδοποιώ...
θα μαλώσουμε!

έλα ξεβούρκωσε να παίξουμε...
άντε παλιοκόριτσο!

πάντα θα είσαι μαζί μου κι εγώ μαζί σου.

"αρραβώνας ακριβός"...

κι εγώ σου στέλνω τη μεγαλύτερη αγάπη.

Ανώνυμος είπε...

Ξορκίζεις όλο το κακό φιλενάδα μερικές φορές.Γι'αυτό σ'αγαπώ τόσο πολύ!

Φαίδρα Φις είπε...

ελπίζω να μην εννοείς μόνο τις λέξεις μου...

θυμήσου πόσες φορές το έχεις κάνει εσύ για μένα.

χαζούλα ακριδούλα μου!

Ανώνυμος είπε...

Δεν εννοώ μόνο τις λέξεις σου Φαιδρούκι.Εννοώ όμως και αυτές.Εσύ είσαι αυτή που είσαι μαζί με τις λέξεις σου.Δεν μπορώ να τις εξαιρέσω από εσένα.
Υστερόγραφο:γιατί γράφουμε μόνο εμείς οι δύο εδώ?

Φαίδρα Φις είπε...

Νομίζω πως έχεις δίκιο.
Δεν ξέρω γιατί γράφουμε οι δυο μας...
προφανώς γιατί μιλάμε οι δυο μας!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Καταδύομαι
κι αναλαμβάνω
να ξεθάψω τη μουσική
της φωνής μου
Ιππότης σκεπασμένος
εγκατάλειψη...

Καληνύχτα Προμηθέα
Προμηθέας...Δεσμώτης

Ανώνυμος είπε...

και οι δυό τους ήταν υπέροχες

ή μήπως να πω και οι τέσσερις (βλέπε συνηθισμένη μέρα στην θάλασσα)

Φαίδρα μου γλυκιά
Αμετανόητη Εύα μου
στην παγίδα του πείσματος που προτείνει η αμαλία και τα μήλα καταφαγωμένα από την εποχή ακόμα της Χιονάτης..ολόκληρα, με το δηλητήριο.

Η ανοσία αργεί να έρθει
παρότι πληρώνουμε ακριβά-και υποψιάζομαι ίσως και υπερτιμημένα- το αντίτιμο του αντίδοτου (Ω μάντη και θεατρίνε Ασκληπιέ)

η παρέα με το φίδι χρήσιμη, μαθαίνουμε αργά την υπομονή μέχρι το πέρας της επίδρασης του πόνου, μα ίσως ποτέ τον ίδιο τον πόνο, δίχως ποτέ να παραδίνεσαι.

το ταξίδι είναι σίγουρο.
και η έρημος.
και τα φίδια...ςςςςςςςςςςςςςςςς!

μια Εύα που την λέγαν Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

Προμηθεύ Δεσμώτη,
ευχαριστώ που ήρθατε,σας έψαχνα,σαν κάτι να μου έλειπε...
αστειεύομαι ασφαλώς!

αφού αναδέχεστε την ευθύνη της εκταφής,προχωρήστε
δεν θα σας εμποδίσει κανείς...

ευχαριστώ για το σχόλιο και το χρόνο σας

σας περιμένω ξανά

καλημέρα

Φαίδρα Φις είπε...

Πεννάκι,Πέννυ Μία,Εύα...
άργησα να σου γράψω καθώς έχω μεταβεί στην Αίγινα για επαγγελματικούς λόγους,
δεν ήταν απολύτως προγραμματισμένο,την ώρα που μου τηλεφωνούσες εκφωνούσα ένα λογύδριο...
ξύπνησα πολύ πρωί και βλέπω τις βαρκούλες απέναντι
φυσάει κι έχει ψύχρα αλλά είναι όμορφα
το σήμα του διαδικτύου είναι σε συνεχή αναζήτηση,
τώρα έχω δύο μπάρες και κατάφερα να γράψω,
θα επιστρέψω εγκαίρως για την "Ιλιάδα",όπως ήδη γνωρίζεις.

αυτό το φίδι και το δηλητήριό του το έχει συνηθίσει τόσο πολύ ο οργανισμός από τις διαρκείς και αθέλητες καταπόσεις που στέκεται αδύνατο πια,να τον βλάψει καθ'οιονδήποτε τρόπο...

άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη...εννοώ τις Εύες του κόσμου.

σε φιλώ πολύ
σου στέλνω αιγινίτικα φυστίκια
και μια αγκαλιά
μια βαρκούλα θα τα φέρει στην πόρτα σου...

καλημέρα

Βασίλης είπε...

Αργά το φαρμάκι, κυλάει
Κι οι Ιππότες τι όμορφα φιλούν μ’ αυτό στο στόμα
Από ποια ματαιωμένη ελπίδα όμως ελπίδα έρχονται;
Ποιος τους γνέφει, Εύα;
Από ποια ανεκτέλεστη συμφωνία εφορμούν;

Μια μουσική αχνή ακούγεται
Η φωνή σου είναι;
ή η ηχώ από τη Συνοδεία των εγκαταλελειμμένων
ονείρων
Τι είδους φαρμάκι δαγκώνει το ταξίδι σου;
Και ποια γυαλάδα τρίβει στο μπακιρένιο νταβά του ο καιρός;

Καλημέρες πολλές
Μια Αφρισμένη Θάλασσα Καλημέρες

Καλημέρα Φαίδρα
Καλημέρα Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

Βασίλη μου καλέ,
πολύ όμορφοι στίχοι
πολύ όμορφοι!

Μια μουσική αχνή ακούγεται
Η φωνή σου είναι;
ή η ηχώ από τη Συνοδεία των εγκαταλελειμμένων
ονείρων
Τι είδους φαρμάκι δαγκώνει το ταξίδι σου;
Και ποια γυαλάδα τρίβει στο μπακιρένιο νταβά του ο καιρός;

αυτό εδώ με ενθουσίασε!
σ'επισκέφτηκε πρωί πρωί η Μούσα?

μήπως είναι οι κρυφές παρενέργειες υψηλής ποιότητας από τις χρόνιες αναγνώσεις του Ελύτη?

ό,τι κι αν είναι...
είναι ωραίο ως τα μεγάλα ερωτηματικά της ζωής μας που χωνεύουν τις τελείες και τις καμπύλες τους πολύ πριν απαντηθούν...

καλημέρα
σε φιλώ

animavox είπε...

σ΄ευχαριστώ γιατί κάθε ανάρτηση σου είναι το κουμπί on της ψυχής μας..

Φαίδρα Φις είπε...

animavox,
πολύ κολακευτικό...
σ'ευχαριστώ

όμορφη Κυριακή