Πάνος Θεοδωρίδης


Από πότε οι προσωπικές εμπειρίες
γίνονται ποίηση διαρκής και λάγαρη
κι ως πότε την πτωχεία των υψηλών
νοημάτων θα κρύβουν∙ χειμώνιασε
οι γνωστοί δουλεύουν∙ η βενζίνη ακρίβηνε
με δυσκολία βγαίνει ο στίχος.
Από τη συλλογή Στην αγκαλιά της Ντεζιρέ (1980)


Ωδή (IV)

για τη Στέλλα


Αγεωγράφητα μάτια έχεις εσύ
έχεις στοχαστικό μεθύσι
κι αν δεν γυρνούσα στο μαύρο παρελθόν
αδίστακτα θα σε χαρακτήριζα
αδύναμη, με ήθος, καταπληκτική
τραυλή στο φως, τέλεια στη γύμνια σου
με ταξίδια πολλά και χαμένα παντού
με ρυτίδες που ελάτρεψα και τέλος ερωτευμένη
Είτε σε καλύπτουν ποιητικά είτε όχι οι στίχοι μου,
άλλους δεν έχω.
Από τη συλλογή Ποιήματα που θα χαθούν στην ομίχλη (2001)

8 σχόλια:

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Δέν τον γνώριζα. Μου άρεσε, νάσαι καλά, έστω γι'αυτό το λίγο που παρουσίασες.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Φαίδρα Φις είπε...

Σοφία μου καλημέρα,
εγώ σ'ευχαριστώ που είσαι εδώ,

είναι μεγάλη και ειλικρινής η χαρά μου που σου "γνωρίζω" τον Πάνο Θεοδωρίδη,
πραγματικά το δείγμα είναι ανεπαρκές,
θα επανορθώσω εντός των προσεχών ημερών,δεσμεύομαι.

καλή εβδομάδα και από μένα
σε φιλώ

Φαίδρα Φις είπε...

Σοφία σου έχω αφήσει σχόλιο εδώ και πολλή ώρα αλλά δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν καταχωρήθηκε για να αναρτηθεί,
σου έλεγα ότι είναι εξαιρετικά προκλητικό να επιτρέπεις σε κάποιον να θέτει όρια στον ουρανό(σου)
επειδή αντιλαμβάνομαι όσο σε διαβάζω ότι η γραφή σου υποκινείται από βιωματικά κίνητρα-μπορεί να είναι και εσφαλμένη τούτη η κρίση και είμαι έτοιμη ν'αναδεχτώ το λάθος και την ευθύνη που φέρει-
πάρε απόσταση από τις πληγές,
όσο τα τραύματα μένουν ασκέπαστα και χάσκουν,
παύουν οι πληγές να έχουν τον εξιλαστήριο και θεραπευτικό ρόλο,παύουν να δρουν για το σκοπό που είναι προορισμένες,ανεξάρτητα από τις προϋποθετικές συνθήκες τους,
σε φιλώ

Φαίδρα Φις είπε...

εννοούσα ότι σου έχω αφήσει σχόλιο στο δικό σου μπλογκ,
προσπάθησα ξανά,είναι αδύνατο αναρτηθεί το σχόλιο

Βασίλης είπε...

αναρωτιέμαι αν μπορεί η ποίηση
να μην είναι βιωματική,…

Καλό Ξημέρωμα

Φαίδρα Φις είπε...

Βασίλη μου καλέ,
η διερώτησή σου είναι βάσιμη και με απασχολεί διαρκώς,
ίσως να μην ήταν ορθή η διατύπωσή μου,
τείνω να πιστέψω ότι εξαρτάται από την ποίηση και πάνω σ'αυτό υπάρχουν διάφορες εκδοχές και οπτικές,
θα φέρω ένα παράδειγμα αντί για επιχείρημα,
ας πούμε,η επική ποίηση του Ομήρου.
Συντέθηκε τον 8ο αιώνα και αναφέρεται στην εποχή του Τρωικού πολέμου-12ος αι,
ο ποιητής δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να γράφει βιωματική επική ποίηση...,
και πάλι εξαρτάται από το είδος της ποίησης,
και δεν μιλώ για την επιτηδευμένη.
έχω όμως την εντύπωση ότι όταν μεταφέρεις στη γραφή,
την ένταση,το πάθος,τη φόρτιση και όλες τις απώλειες,
καθαρά και ξάστερα και δεν υπαινίσσεσαι τίποτα,
τότε πόσο ποίηση είναι αυτό και σε τι διαφέρει από ένα προσωπικό ημερολογιακό κείμενο
ή αμιγές ψυχογράφημμα?
κι εγώ εξακολουθώ να διερωτώμαι...

καλημέρα
σε φιλώ

Ανώνυμος είπε...

δεν έχω να πω οτιδήποτε βαρυσήμαντο ή σαχλό , ήθελα απλά να παρευρεθώ στη "βραδιά Θεοδωρίδη"

ευχαριστώ

Φαίδρα Φις είπε...

τότε ευχαριστώ που είστε εδώ απόψε Κ.Κ.Μοίρη...

σας φιλώ