δεύτερη φωνή


Τώρα είναι ένας κόσμος από χιόνι.Δεν είμαι στο σπίτι.Πόσο άσπρα είναι αυτά τα σεντόνια.Τα πρόσωπα χωρίς χαρακτηριστικά.Είναι γυμνά και αφόρητα,σαν τα πρόσωπα των παιδιών μου.Αυτά τα μικρά αρρωστιάρικα που γλιστρούν από την αγκαλιά μου.Τα άλλα παιδιά δεν με συγκινούν,είναι φρικτά.Είναι τόσο πολύχρωμα,τόσο ζωντανά.Δεν είναι ήσυχα,ήσυχα σαν τις μικρές ανυπαρξίες που εγκυμονώ.

Είχα τις ευκαιρίες μου.Προσπάθησα ξανά και ξανά.Έγραψα μέσα τη ζωή μου σαν να ήταν ένα σπάνιο όργανο,και περπατούσα πολύ προσεκτικά,με προφύλαξη,σαν να ήμουν κάτι σπάνιο.Προσπάθησα να μη σκέφτομαι πολύ.Προσπάθησα να είμαι φυσική.Προσπάθησα να είμαι τυφλή από έρωτα,σαν τις άλλες γυναίκες,τυφλή στο κρεβάτι,με τον τυφλό αγαπημένο μου,να μην ψάχνω μέσα στο πυκνό σκοτάδι για το πρόσωπο ενός άλλου.Δεν κοίταζα.Αλλά και πάλι το πρόσωπο ήταν εκεί.Το πρόσωπο του αγέννητου που αγαπούσε την τελειότητά του,το πρόσωπο του νεκρού παιδιού που δεν μπορούσε παρά να είναι τέλειο.Μέσα στη γλυκιά γαλήνη του δεν μπορούσε παρά να μείνει ιερό.Κι ύστερα υπήρχαν κι άλλα πρόσωπα.Τα πρόσωπα εθνών,κυβερνήσεων,κοινοβουλίων,κοινωνιών.Τα απρόσωπα πρόσωπα των σημαντικών ανδρών.

Από αυτούς τους άνδρες φυλάγομαι:

Τρέφουν τόση ζήλια για οτιδήποτε δεν είναι επίπεδο.Είναι φθονεροί θεοί που θα έκαναν επίπεδο ολόκληρο τον κόσμο για να τους μοιάσει.

Φαντάζομαι τον Πατέρα να κουβεντιάζει με τον Υιό.Τέτοια επιπεδοσύνη δεν μπορεί παρά να είναι ιερή.

"Ας φτιάξουμε έναν παράδεισο",λένε.

"Ας ισοπεδώσουμε και ας εξαλείψουμε κάθε αισχρή καμπύλη από αυτές τις ψυχές".


Σύλβια Πλαθ απόδοση:Κατερίνα και Ελένη Ηλιοπούλου.

2 σχόλια:

Μαύρος Γάτος είπε...

Πολύ καλό. Ζήτω οι καμπύλες!

Καλησπέρα Σ;-)))

Φαίδρα Φις είπε...

ωραία,να στο ζητάω για νά'ρθεις...
αν και θα προτιμούσα να έρχεσαι στη θάλασσα...
άντε γεια..