στον Χριστόδουλο Παρασκευαίδη...καλό ταξίδι

Των Ασωμάτων

Μυστηριώδης η ατμόσφαιρα. Σαν καπνός προσκυνητής

μιας φλόγας που δεν άναψε κι όμως έχει σβήσει.

Πολλά στεφάνια στις οδούς και στα στενά των ήλων.

Πλαστικά τα περισσότερα ώστε

να μη μαραίνεται η προτίμηση Βαραββάν Βαραββάν απολύσαι

και να στρογγυλοποιούνται ευθυνότεροι οι πόνοι.

Γεμάτα λεμονανθούς τ' ασθενοφόρα πεζοδρόμια.

Κι όπως αφουγκραζόμουν πικραμένες τις καμπάνες

να σκαμπιλίζουν τ' ασεβή ευώδη μάγουλα του ανέμου

να λιθοβολούν τις Μαγδαληνές ακακίες που

μυροβόλα έπεφταν απ' τον ερωτικό όροφο της άνθισης

στα πόδια της εσταυρωμένης Του ανταπόκρισης

αφηρημένη σκόνταψα σε κορμό σφοδρής επιθυμίας

μετά από τόσα κι από τόσα μεσολαβήσαντα αργύρια

να μεταλάβω το άχραντο σώμα της ανάμνησης

από το δισκοπότηρο στην ιερή ποσότητα έστω ενός

μικρού κοχλιαρίου

-πάλι τσιγκουνεύεσαι? άντε, κερνάω εγώ το αίμα.

θυμάμαι,δεν ξεχνώ ποτέ

όσα δε μου ζητούν να τους το αποδείξω.

κική δημουλά από το λίγο του κόσμου, 1998, ίκαρος