...









είμαι βαθιά θλιμμένη




παλιότερα θα ορκιζόμουν οτι ξέρω καλά να το κάνω αυτό




τώρα απλά διαβάζω τις λέξεις που φτιάχνουν αυτό που είμαι




απόσταση




α π ό σ τ α σ η




πάρε απόσταση




δώσε απόσταση




εστίασε




σήκωσε το χέρι




εστίασε




ακινητοποίησε το ένα σου χέρι με το άλλο




μην ξεχνάς να αναπνέεις




συγκεντρώσου στον στόχο




στόχευσε




πάρε απόσταση




δώσε απόσταση




δώσε αυτό που έχεις να δώσεις




ανάπνεε




μην το σκέφτεσαι




το αξίζει




ο στόχος σου, το αξίζει




χτύπα

9 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

το ίδιο βαθιά θλιμμένη είμαι και εγώ...
παλαιότερα θα ορκιζόμουν ότι ζούσα...

καλημέρα!

pandiony είπε...

ο στόχος είναι η ζωή που θέλουμε να σκοτώσουμε? κατάλαβα καλά?

Penny είπε...

Γειά σου λύχνος
η θλίψη συχνά μας θυμίζει πώς είναι η χαρά. "χτύπα" μια!)

καλό σου βράδυ

Penny είπε...

Διάκι
λες;)

Για να επιβιώσεις σήμερα στην Αθήνα πρέπει να πάρεις απόσταση από τη θλίψη και άλλα ακόμα "ωραιότερα" συναισθήματα που σου γεννιώνται αλλά να μην ξεχνάς από την άλλη τί φταίει, το στόχο σου. Δεν είναι τόσο απλά όπως παλιά. Αυτό νιώθω οτι συμβαίνει..

φιλιά..

pandiony είπε...

φίλη μου, καμιά φορά οι σύγχρονες ανθρώπινες συμπεριφορές μου θυμίζουν τα πειράματα που κάναν οι ψυχολόγοι τον προηγούμενο αιώνα σε χιμπατζίδες. και δε βγάζω τον εαυτό μου τελίως απ'έξω. νομίζω φταίει το κατακορύφως εν ελήψη οριζόντων και οριζοντίων. το οικοδόμιμα έχει καταρεύσει αλλά άντε να πίσεις τους εργολάβους ότι ο άνθρωπος δεν είναι αδρενές υλικό!
για μένα φταίει ότι οι νέοι δεν γνωρίζουν να μαζέψουν άγρια χόρτα, να κυνηγήσουν, να ανάψουν μια φωτιά, δεν ξέρουν δηλαδή τους νόμους της φυσικής επιβίωσης. πχ μια καριερίστα προτιμά τη φήμη τα λεφτά και τα νεκρά σπέρματα απο την οικογένια και την ευχαρίστηση της πλατιάς βιοπάλης. είδα ξεκίνησε η 3η μπιενάλε της αθήνας και είναι πάλι γύρω απο τη καταστροφή, τα σκουπίδια, τα λέιζερ και τα φανταχτερά χρώματα. αν πούμε οτί η τέχνη είναι οδηγός και προφήτης της κοινωνίας τότε δυστυχώς θελήσαμε να ηττηθούμε, ματαιοπονόντας. μια γκουέρνικα η ψυχή μας, τα ονειρά μας, οι στόχοι μας, μια εθελούσια Σωκρατική αυτοκτονία.
κι όμως, στα αδήλωτα βρίσκεται η ελευθερία.

enfant raté είπε...

Σαν ήχος που έρχεται και απομακρύνεται ήταν αυτές οι λέξεις.

Νομίζω το γκρέμισμα το στόχου μου ταιριάζει περισσότερο αυτόν τον καιρό.

Όλα από την αρχή, όλα καινούρια.

Καλησπέρα. :-)

Penny είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Penny είπε...

Διάκι
"μια γκουέρνικα η ψυχή μας, τα ονειρά μας, οι στόχοι μας, μια εθελούσια Σωκρατική αυτοκτονία.
κι όμως, στα αδήλωτα βρίσκεται η ελευθερία.."
απόλυτα έτσι είναι.ειδικά το τελευταίο..
θα μου μάθεις να ανάβω φωτιά;)

Penny είπε...

enfant rate
λόγω της απόστασης ε;

καλοφόρετα τα καινούργια..)

χαρηκα πολύ που ακούστηκες κι ας άργησα να απαντήσω-καταλαβαίνεις γιατί.
μη χαθείς..
:)