Τα παιδιά που χάθηκαν




Αφιερωμένο στις αναπηρίες μας

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

To κακό είναι πως για τα παιδιά που έχουν χαθεί, μιλούν τα πιο ωραία παραμύθια.
Τα ίδια τα παιδιά πότε θα μιλησουν;
Και με τι φωνές;
Και με τι αυτιά θα τα ακούσουμε;

Penny είπε...

Τα παιδιά που χάθηκαν είμαστε εμείς.
Οι αναπηρίες μας.
Αυτό το παιδί σκοτώνουμε στους άλλους και μέσα μας.
Αυτό το παιδί πνίγουμε.
Αυτό το παιδί δεν μπορούμε να περιθάλψουμε,να νανουρίσουμε, να γιατρέψουμε, να μεγαλώσουμε, να αγαπήσουμε.
Αυτό το παιδί μισούμε, του λέμε σκάσε, το βάζουμε στη γωνία, στο περιθώριο, το στήνουμε στον τοίχο.
Επειδή κάνει εμάς ανάπηρους, ανίσχυρους, αδύναμους, υπόδουλους απέναντι στους άλλους, τους "μεγάλους" και "δυνατούς", νομίζουμε.
Εξού και η κώφωση στην οποία αναφερεσαι.
Να σαι καλά για τα ερωτηματικά που αντέχεις και μοιράζεσαι.

negentropist είπε...

Σίγουρα δεν πήγαν στράφι οι σχεδόν καθημερινοί περίπατοι μιας ασυνήθιστης γυμνασιακής τάξης στο δάσος Συγγρού (απέναντι απο το ΚΑΤ), με τον υπέροχο καθηγητή Αρχαίων Ελληνικών του ΕΕΑ, (Καραγεωργίου) να διαβάζει Λυσία και Ισοκράτη σε καμμιά 15αριά έφηβους που τον ακολουθούσαμε απο πίσω, ανάμεσα στα πεύκα ... Βέβαια, αρκετές φορές κάναμε πλάκες σαν πιτσιρικάδες που ήμασταν ... αλλά τότε που να φανταζόμασταν ότι η ποιοτική διαμόρφωση στους εγκεφάλους μας, λόγω Λυσία, θα ήταν κάποτε χρήσιμη στις ζωές μας.

Λυσίας, στον λόγο “υπέρ του αδυνάτου”:

"Τα του σώματος δυστυχήματα τοίς της ψυχής επιτηδεύμασιν ιάσθαι"


George Benson - The Greatest Love Of All

Whitney Houston - Greatest Love Of (All Lyrics)

:)

Ανώνυμος είπε...

Nαι έστι είναι
αλλά...
γιατί τα κάνουμε όλ' αυτά σ' αυτό το παιδί;

Φαίδρα Φις είπε...

γιατί το φοβόμαστε κάποτε.
το νομίζουμε για θηρίο...
μεγάλο κεφάλαιο ανοίγουμε όμως
και θα πονέσουμε όλοι...

Penny είπε...

neg
έτσι είναι,καλά τα λέει ο "παλιός"!
καλη Παρασκευή!

Penny είπε...

σόλο
κληρονομικά γονίδια,κακή εκπαίδευση-με τη ευρύτερη έννοια, γιν και γιάνγκ, φυσική οικονομία και νομοτέλεια..
τι να σου πω;και γω ψάχνοντας πάω.
το καλύτερο πάντως είναι να ρωτήσεις το δικό σου εσωτερικό παιδί..

φιλιά!

Penny είπε...

φαίδρα
σωστήηηη..

Ανώνυμος είπε...

To ρωτάω.
Κι αυτά που μου λέει είναι πολύ καθαρά.
Κάνω όμως άλλα.
Εσύ;

Penny είπε...

σόλο
κι εγώ!εννοείται.
αλλά τελευταία προσπαθώ να το αφήνω να κάνει πιο πολλά αυτό και έχει πάρει τα πάνω του)

όλοι (κάποιοι)στην προσπάθεια είμαστε.
κανείς δεν έχει απαντήσεις.
ή μάλλον απαντήσεις έχουμε, στη δράση "κλωτσάει" το πράγμα, τι να λέμε;
ας κάνουμε. ας ρωτάμε. ας το ψάχνουμε. ας ζωγραφίζουμε. ας γράφουμε. κι ας μην έχουμε τόοοοσες πια απαντήσεις.
φιλιά