Λοιπόν σήμερα πέρασα μια μέρα στο κόσμο του Αλέξανδρου. Και τη συγκρίνω σε ευχαρίστηση και αισθητική απόλαυση με μια πρόσφατη βόλτα μου στους πίνακες του Τσαρούχη. Μπορώ να φανταστώ την ασύγκριτή εμπειρία των ζωντανών-και όχι δικτυακών-χρωμάτων ενός ατελιέ, κι αυτό με ενθουσιαζει ακόμη περισσότερο! Είναι πράγματι υπεροχα ΟΛΑ, και το λέω χωρίς υπερβολή. Θα ξεκινήσω με αυτό που με χτύπησε περισσότερο. Ολες οι προσευχες είναι κορυφαίες αλλά το αμερικαν μιρορ είναι μια ιστορία που δεν προσπερνάς εύκολα.Το ίδιο και η παναγία των άλλων. Αυτά που μου άρεσαν πάαρα πολύ επίσης είναι τα σχέδια, αλλά έχω και μια αδυναμια στα σχέδια. Με ξετρέλλανε η μικροπαντρεμένη.. Τα φαγιούμ είναι φοβερά-έτσι κι αλλιώς-αλλά οι δύο αδερφοί μου θυμίσαν διόσκουρούς και είναι συγκινητικοί.. Ολα τα μυθολογικά πορτραίτα είναι εντυπωσιακό ποσο περιέχουν-είναι- ο μύθος:με δυσκολία θα ξεχωρίζω την αφροδίτη, την Αρτεμη, την γοργόνα, τον Ιδομενέα, την Ηρα(αχ Ηρα), την αρπαγή της Περσεφόνης(τί ωραία που την κυκλώνεις!)και τον πιό συμπαθητικό κύκλωπα και γέρο βασιλιά που έχω ποτέ δει! Τυχεροί όσοι κοσμούν το μαγαζί τους με επιγραφές σου και θέλω να ζητήσω χάρη:αν δεν καώ, να σκαλίσεις το όνομά μου όταν φύγω. Α και να μη το χρεώσεις ακριβά))
Χαρά στο κουράγιο, την αντοχή και την επιμονή σου.Δώσε και σώσε!
#Φαίδρα σ΄ευχαριστω πολύ για την αφιέρωση. Χαίρομαι και που δεν μου είπες τίποτα για τα έργα που μου έβαλες. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη Είναι περίεργα όμορφη η αίσθηση να βλέπεις τι επιλέγουν οι άλλοι απο τα έργα σου. Πραγματικά σ΄ευχαριστώ όπως και την...
#Πέννυ Όπως σου είπα και στο μπλογκ μου δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη παρουσίαση - εισαγωγή στην ιστοσελίδα μου. Το μόνο βέβαια, που μου έκανες "μυθολογικά πορτραίτα" (που τέτοια είναι φυσικά) αυτά που εγώ τα ονομάζω "παρα μυθολογικά πορτραίτα" Υπάρχει και σχετικό κείμενο στην επιλογή "κείμενα" στην ιστοσελίδα που νομίζω θα το βρεις ενδιαφέρον.
Όσο για το σκάλισμα που ζητάς... Είτε καείς είτε όχι μπορεί να γίνει. Για την τιμή μη σε νοιάζει καθόλου. Γιατί να σε νοιάζουν εξάλλου τέτοιες ασήμαντες λεπτομέρειες τη στιγμή που θα ... είσαι αλλού; Το μόνο ζήτημα είναι μήπως εγώ έχω πάει πριν απο σένα εκει (στο ... αλλού) και ούτε κι εγω θα νοιάζομαι πλέον για τέτοιες ασήμαντες λεπτομέρειες
Αλέξανδρε,μου αρέσουν όλα όσα ζωγραφίζεις,στο έχω πει εδώ και χρόνια. βρίσκω μια εξαίσια ιδιαιτερότητα πιο ειδικά στους συνδυασμούς των χρωμάτων και κάτι πολύ δικό σου στις γραμμές και στην έκφραση των προσώπων που πάντα τη βρίσκω συγκινητική ακόμη κι όταν είναι "θυμωμένη" ή αγριεμένη. κατά την άποψή μου,δύσκολα το προσπερνάει αυτό κάποιος. σου είχα πει κάποτε~όταν είχα κάποια χρήματα~πως ήθελα ν'αγοράσω την Ιππολύτη και την Πυθία. τώρα θέλω ν'αγοράσω και αυτούς εδώ που ανάρτησα.δεν ξέρω πότε αλλά πραγματικά τους αγαπώ.
τώρα τελευταία παρατήρησα επίσης ότι εξίσου ιδιαίτερος είναι ο τρόπος που ζωγραφίζεις τα άκρα. δηλαδή ενώ φαίνονται κάπως δυσανάλογα με το υπόλοιπο σώμα,έχουν μια κρυμμένη αρμονία που προσωπικά τη βρίσκω γοητευτική και ακόλουθη με το ύφος σου.
δεν θέλω ευχαριστίες. κάνω αυτό που νιώθω άλλωστε το αξίζεις.
καλή αρχή σου λέω κι από εδώ και χαίρομαι πάντα να σε φιλοξενώ
Απο αυτούς που ανάρτησες ο 2ος και ο 3ος είναι πουλημένοι. Θυμάμαι όμως πως σου άρεσε και η πτώση του Ίκαρου(ή ο Ίκαρος ερωτευμένος;) Δεν γίνεται όμως να μην ευχαριστώ Και δεν είναι "τυπικές" οι ευχαριστίες μου ή απο υποχρέωση. Να΄σαι καλά
ναι βέβαια μου αρέσουν και οι δύο!εννοώ και η πτώση και κυρίως ο ερωτευμένος Ικαρος
κρίμα όμως...ήθελα τουλάχιστον την ποδηλάτισσα μ'αρέσει που είναι έτσι διαλυμένη...:))
νομίζω όμως πως εξίσου χαρακτηριστικό σου είναι και η προσευχή του ποιητή
όλα μ'αρέσουν!ειλικρινά
καλά δεν θα μαλώσουμε και για τις ευχαριστίες τώρα... κανόνισε ν'ανεβείς Αθήνα να τα πούμε από κοντά και το καλοκαίρι θα'ρθω σίγουρα στο Ρέθυμνο μια που θα ξαναπεράσω για Γαύδο-χωρίς μπηχτές παρακαλώ η απάντηση αν υπάρξει-
#Φαίδρα Αν πας στη Γαύδο να μου το πεις διότι ένας φίλος μου κάνει μπαρ εκεί (για 2ο καλοκαίρι φέτος) "ντόλσε βίτα"
#ΛΑΜΠΡΙΝΗ Σ΄ευχαριστώ. Η αναζήτηση ταυτότητας σε ότι τέχνη και να ασκούμε είναι το μεγάλο μας βάσανο. Ο Τσαρούχης εμπλέκεται στις αναζητήσεις των καλλιτεχνών της γεννιάς του '30 που αναζητούσαν μια Ελληνική ταυτότητα στο έργο τους. Οι περισσότεροι αγνοούσαν τα καλλιτεχνικά ρεύματα της ευρώπης και όσοι γνώρισαν κάποια απ΄αυτά τα σνόμπαραν. Είναι πολύ μεγάλη ιστορία. Δε νομίζω όμως πως ο Τσαρούχης επηρρέασε ιδεολογικά τις νεότερες γενιές ζωγράφων. Τεχνικά και αισθητικά σίγουρα πρέπει να σταθείς στο έργο του και έχουν σταθεί αρκετοί, τις άλλες απόψεις του όμως δεν τις ενστερνίστηκαν και πολλοί.
τι λες τώρα!τα ωραιότερα πάρτι στο Ντόλτσε Βίτα ήταν το περασμένο καλοκαίρι!!!!!!!!!!!! γνώρισα και τα παιδιά αλλά δεν είχαμε συζητήσει πριν θα τα πούμε οπωσδήποτε αυτό το καλοκαίρι σκέφτομαι να πηγαίνω στη Γαύδο κάθε χρόνο
Καλά που έχω και τη Λαμπρινή να μου υποδείξει τι είναι παρωχυμένο και τι πρωτοποριακό και από τι επιτρέπεται να αντλώ ευχαρίστηση και αισθητική απόλαυση.. Η κλασσική αρχαιότητα επιτρέπετται ή μήπως είναι λίγο παλιά για τα γούστα σου; Λαμπρινή ευτυχώς σ΄ αυτό το κόσμο, δεν έχουν όλοι τον καημό και το κόμπλεξ της πρωτοπορίας και δεν εξαγγέλουν όλοι τον εαυτό τους ως νέο μεσσία που θα σώσει την καημένη ελληνική Τέχνη. Γι αυτό να είσαι πιό προσεχτική όταν αυτόκλητα αναφέρεσαι και ερμηνεύεις λόγια άλλων,ειδικά ζωντανών. Μάθημα να κάνεις όταν και σε όποιον σου ζητηθεί, κυρα δασκάλα της κακιάς ώρας. Και ξεκόλλα με μένα ρε παιδάκι μου, μπα σε καλό σου..
Λαμπρινή μου τη σπάνε οι ξερόλες.Και όπως με αντιμετωπίζουν τους αντιμετωπίζω. Μερικές φορές και με μεγαλύτερη ανεκτικότητα, όταν βαριέμαι να ασχοληθώ.
Οσο για τη ματαιοδοξία είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό,ανεξάρτητα από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείται η τέχνη και η καλλιτεχνία ως δικαιολογία.Αλλά έτσι έχουμε μάθει από τις γύρω μας αρένες, άρτον και θεάματα. Οσο πιο ναρκισσιστής και ψωνάρα τόσο μεγαλύτερος ο καλλιτέχνης.
Με τη λογική που το θέτεις και που αναπνέουμε ακόμα, θράσος είναι και ματαιοπονία. Μου τη σπάει η προσπάθεια είτε αγιοποίησης είτε αποκαθήλωσης ανθρώπων,είτε μου είναι συμπαθείς είτε όχι. Μπορεί βέβαια για κάποιους που ξεκινάνε και ψάχνουν πρότυπα να βοηθάει αλλά πιστεύω οτι είναι μια προσπάθεια να αποποιηθεί κανείς τη δική του ευθύνη και ανάγκη για έργο και έκφραση.
Καταλαβαίνεις τι εννοώ;Είναι θέμα κοσμοθεωρίας.Δεν χρειάζεται να διαλέξεις,δεν έχουμε πόλεμο,μπορείς να πεις κάτι καλό για κάποιον χωρίς να χρειάζεται να μειώσεις κάποιον άλλο.Το ότι κάποιος καταφέρνει κάτι, δε σημαίνει οτι δεν μπορεί και κάποιος άλλος να καταφέρνει κάτι άλλο ή ο ίδιος άνθρωπος να αποτυχαίνει σε κάτι άλλο.
Στα άλλα δε θα επεκταθώ γιατί το ουσιαστικό θέμα είναι η υπέροχη ζωγραφική του Αλέξανδρου.
Λαμπρινή επειδη σε εχω καταλάβει λοιπον, γι αυτό σου λέω. Πήγαινε παιδάκι μου εκεί που περιφέρεσαι συνήθως και που καυλώνεις, στις αρένες. Εδώ κάποιοι σαν κι εσένα δεν θα καυλώσουν ποτέ.Πήγαινε εκεί να καταθέσεις τη "καύλα" σου και τα κακάκια σου.Εδώ δεν θα βρείς του εχθρούς που ψάχνεις.Εδώ όλοι σε ανέχονται και σε σέβονται, πως να το αντέξεις; Εδώ δεν "τρέχει αίμα" σχολιαστών. Μόνο του ποιητή. Γιατί ξέρουμε τι σημαίνει να τραβήξεις έστω και μια γραμή στον καμβά, να γράψεις έστω και έναν στίχο και προσωπικά υποκλίνομαι.
Ο Δίας «αγιογραφημένος» πάνω στο «μητροπολιτικό» του Θρόνο
«εκκλησιαστικό» βυζαντινό παράδοξο; Δεν ξέρω Μου έκανε εντύπωση πάντως
Επίσης
ο Σίσυφος έχοντας καρβουνιασμένη στα τεράστια μάτια του την πικρή αλήθεια για το μοιραίο της αύξησης της εντροπίας του συστήματος,…
_Άσε ρε Σίσυφε δε γίνεται τίποτα,…_
το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι
Να μελώνουμε με πινελιές στίχους εξισώσεις αγάλματα και μουσικές υπεκφυγές,…
τη μικρή συστολή που μας χαρίζει ο χρόνος,…
να δροσίζουμε με γουλιές κρασί και ποτηριές ρακί
τη λιγοστή συνδρομή που μας καταδέχεται το φως στην αεικίνητη πορεία του,…
δεν ξέρω τι κουβεντιάζει ο Αλέξανδρος με τους Φευγάτους Μύθους που τον συντροφεύουν τις ώρες δημιουργικής ανάπαυσης
δεν ξέρω αν είναι αμετάκλητη πια και η αλληλουχία φυσικής - φιλοσοφίας - ψηστικής - ζωγραφικής;
Ξέρω ότι ανοίγεις κουβέντα με τους Πίνακες του
Ξέρω ότι το «κόκκινο» πουκάμισο στην «Η προσευχή του απελπισμένου»,… που ονειρεύεται,…. μοιάζει με πέπλο που φροντίζει τις καθημερινές πληγές,… το βλέμμα του δεν αναζητεί σωτηρία απλά μας κοιτά κατάματα και την ίδια στιγμή ο ίδιος ο πίνακας αναδύει μια αισιοδοξία
Ξέρω ότι ξυπνούν μύθους, οι ανέμελες «ρεκόρ» καφεδιές του
Βρίσκουν το έδαφος οι αποδράσεις των μορφών του
άλλωστε οι κάθε λογής ανατροπές όπως αυτές της χαρούμενης ποδηλάτισσας ,… είναι που κάνουν έναν ζωντανό, κυκλωμένο από δάνεια και παγκόσμιες επαιτείες, έναν σύγχρονο αιχμάλωτο της άσφαιρης δημοσιότητας, να γίνεται δραπέτης της ίδιας του της ζωής και να μοιάζει μ’έναν φλεγόμενο ποιητή που προσεύχεται πάνω απ’ το μανουάλι με τις γόπες του ραντίζοντας σπονδές Διονύσου στις ασκητικές αυστηρές βυζαντινές ρίζες του,…
Μαθαίνουμε στο Χρώμα του ατίθασου καμβά του Αλέξανδρου Στις σχεδόν «κυβιστικές» πτώσεις των αγγέλλων του Πετάμε κι εμείς στους αναποδογυρισμένους ουρανούς που σκαρφίζεται για να τεντώνει τα εμπριμέ παντελόνια των ηρώων του,…
Κι είναι ένας Νέος δημιουργός που δε θα τον γνωρίζαμε,… Αν ….
«Μια γοργόνα που ονειρεύεται» Εύχομαι να’ ναι πάντα η φαντασία του και η ζεστασιά των «τρελών» μορφών που επιλέγει να μας ταξιδέψει,…
Ευχαριστούμε Φαίδρα Ευχαριστούμε Πέννυ
Αλέξανδρε σίγουρα θα τα ξαναπούμε,…
Υ.Γ. επειδή έχουν ανοίξει οι συζητήσεις για «επαΐοντες» και μη Δηλώνω ότι δεν έχω ιδέα από ζωγραφική !!! Μου αρέσει όμως όταν οποιοδήποτε έργο προκαλεί στα καμένα εγκεφαλικά μου κύτταρα οποιασδήποτε μορφής συγκίνηση, να την αποδίδω με όποιο τρόπο μπορώ, στο δημιουργό του,… μόνο και μόνο,για τις ώρες που έχει ενσταλάξει πάνω σ’ αυτό,…
Βασίλη γεια χαρά Για να σου λυθούν ο απορίες για τον Δία διάβασε εδώ Μια γυναίκα γύρω στα 60 θεολόγος όπως μου δήλωσε, μπήκε μια μέρα στο εργαστήριό μου πριν 2χρόνια περίπου για να μου δηλώσει σφόδρα προσβεβλημένη και σοκαρισμένη που ζωγράφισα έτσι το Χριστό (το είχε δει σε μια έκθεση στο Ρεθυμνο). Όταν της εξήγησα αυτά που γράφω και στο κείμενο μου είπε πως λέω ψέματα γιατί αυτή ως θεολόγος δεν τα γνωρίζει!!! Κατά τ΄άλλα εντυπωσιάζομαι που δηλώνεις άσχετος με τη ζωγραφική. Αν είναι έτσι , η ευχέρειά σου στο λόγο ειναι εκπληκτική συν το ότι προσπαθείς να αντλείς ποιητική έμπνευση απο ότι - όπως λες - προκαλεί συγκίνηση στα καμένα εγκεφαλικά σου κύτταρα. Πρόσεχε όμως τις μοριακές σου δομές διότι αγαπούν περισσότερο τη φυσική και τους θερμοδυναμικούς της νόμους , παρά τα αιώνια και άφθαρτα μαθηματικά!
το link που παράθεσες, το είχα διαβάσει _ αφού περιεργάστηκα όλον το δικτυακό σου τόπο_ έκανες βέβαια πολύ καλά και το ανέφερες, αφού θα φανεί χρήσιμο και σ’ όσους δεν πρόλαβαν να το ανακαλύψουν στις πλούσιες σελίδες σου.
Τα παλιά τα χρόνια,… είχα ξεφυλλίσει ένα βιβλίο του Γιάννη Κορδάτου «Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός», που απ’ ότι θυμάμαι, με εμπεριστατωμένο τρόπο και σαφέστατη βέβαια θέση, καταδείκνυε τις στενές σχέσεις που είχε ο Χριστιανισμός με τις προϋπάρχουσες θρησκείες και τη διαλεκτική και διαρκή ένωση και πάλη των αντιθέτων, η οποία καταργεί οποιαδήποτε έννοια παρθενογένεσης όχι μόνο στην τέχνη,… _ με την ευκαιρία θα του ρίξω ένα φρεσκάρισμα_
το είπα καθαρά ότι ανοίγεις κουβέντα με τους Πίνακες σου (έμπνευση, διάθεση, ανάγνωση, διαλογισμός, στροφή,… πες το όπως θέλεις,…) είναι ένα στοίχημα,… είναι όπως τα κείμενα της Φαίδρας _ δεν είναι τυχαίο ότι σε γνώρισα εδώ_
και για αυτό δε σταματώ να λέω ότι: η Κοινότητα γίνεται πολύ δυνατή, με την αξιοποίηση της δύναμης της πληροφορίας που μοιραία καθίσταται ανεξέλεγκτα ελεύθερη,…
το μόνο τίτλο που αποδέχεται η αφεντιά μου είναι του Ασκούμενου Μαθηματικού,….Κι αυτόν, ακόμα και σήμερα, μου τον αμφισβητούν και καλά κάνουν,…
τα αιώνια κι άφθαρτα Μαθηματικά είναι κι αυτά κβαντισμένα: η μεταπήδηση από το ένα επίπεδο στο άλλο απαιτεί μεγάλες ποσότητες ενέργειας κι ο χρόνος δυστυχώς εδώ κάτω είναι Ευκλείδειος και πεπερασμένος,…θα δούμε
ελλοχεύει βέβαια και ο κίνδυνος της αντίστροφής πορείας που σηματοδοτεί η μετάπτωση (λόγω τρέλας π.χ. ) από ένα ανώτερο ενεργειακό επίπεδο σε ένα χαμηλότερο αλλά και τότε απογειώνεται η οικονομία του Συστήματος : είναι κι αυτή η Ποίηση της Εντροπίας,…
χαίρομαι όμως γιατί αυτά τα εργαλεία, μου επιτρέπουν έστω και σαν αναγνώστης, σαν απλός κινούμενος παρατηρητής, να συλλαμβάνω έστω και λίγο απ’ το ανεξερεύνητο μεγαλείο του ταλέντου της Φύσης,…
τυχερός που Σας Συνάντησα Όλους Εσάς,.. τους Άλλους Έλληνες
σαν μια Βεβαιότητα Αρχέγονη Ήξερα ότι Υπάρχετε,… Δεν περίμενα ποτέ όμως ότι θα μπορούσα να συνομιλώ μαζί Σας
είναι μεγάλο δώρο, ανάμεσα στις καθημερινές τριβές με τα ασήμαντα κι απαραίτητα να έχεις κι ένα ζωντανό παράθυρο στον Κόσμο, Σ’ Αυτόν τον Κόσμο
Ξέρεις ότι έχω κι εγώ του Μύθους μου, ξεχασμένους σε τόμους όνειρα κι όπλα παραδομένα,… Μιλώ μ’ αυτούς νύχτα μέρα Όλο τα ίδια μου λένε Τους αγαπώ, κυλούν στο αίμα μου,…
Αλλά δεν μπορεί να ζεις μόνο με εκείνους τους μύθους
Δεν μπορεί να υπήρξαν Μύθοι τότε και σήμερα όχι,…
Υπάρχουν και σήμερα,…
Αξιοποιώντας την άπιαστη ταχύτητα του φωτός παρατάσσουμε τα φωτόνια απέναντι μας και εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις γινόμαστε συνταξιδιώτες έστω και για μερικά βήματα μόνο,… όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις,….
Αλέξανδρε θα τα ξαναπούμε,… ήδη ξέρω τον πρώτο μου σταθμό στην Κρήτη
#Βασίλης Για τη στενή σχέση του Χριστιανισμου με τις προϋπάρχουσες θρησκείες έχουν γραφτεί πολλά. Για τη σχέση όμως της χριστιανικής τέχνης με την προϋπάρχουσα , λίγα.Και ειδικά για τη χριστιανική ζωγραφική. Απο τη μια είναι το δόγμα και η τυφλή προσκόληση σ΄αυτό και απο την άλλη (ίσως το κυριότερο) πως δεν έχουμε πολλά δείγματα προ-χριστιανικής ζωγραφικής. Ενώ έχουμε πλήθος αγαλμάτων απο ζωγραφική δεν είμαστε και τόσο καλυμένοι. Ευτυχώς που βράθηκν και τα πορτραίτα του Φαγιούμ.
Νομίζω πως όλοι με τους πίνακές τους (ή με τα άλλα έργα τους) θέλουν να ανοίγουν μια κουβέντα. Εξ΄άλλου η τέχνη είναι επικοινωνία. Ο καθένας με τα μέσα του και τις δυνάμεις του κάνει ότι μπορεί. Αν πάντως αυτό που κάνει είναι αληθινό , νομίζω πως η κουβέντα που ανοίγει είναι για καλό.
Λες πως δεν μπορεί να υπήρξαν τότε μύθοι και να μην υπάρχουν και σήμερα. Μα φυσικά και υπάρχουν. Αυτός ήταν και ό λόγος που ξεκίνησα - δίχως να το πολυκαταλάβω τότε - να φτιάχνω αυτά τα "παρα μυθολογικά" πορτραίτα. Για να βρω εκείνους τους μύθους στο σήμερα αλλά και για να ανοίξει το μάτι μου σε καινούριους. Οι "προσευχές" είναι ένα τέτοιο άνοιγμα.Θέλω κι εδώ κάποια στιγμή να ολοκληρώσω ένα κείμενο , όμως εδώ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Θα έρθει όμως η ώρα του (αν δε με προλάβει καμιά βιαστική εντροπία)
(μπες αλήθεια στο μπλογκ μου να διαβάσεις το ομώνυμο ποίημα)
Κατά τ΄ άλλα τα κόκαλα του Ευκλείδη τα ακούω να τρίζουν πολλά χρόνια τώρα Παρ΄όλ αυτά αναρωτιέμαι - εδώ και κάτι χρόνια- πως γίνεται το άθροισμα των γωνιών του τριγώνου να βγαίνει(σχεδόν) όσο οι μισές μέρες του χρόνου;
23 σχόλια:
Λοιπόν
σήμερα πέρασα μια μέρα στο κόσμο του Αλέξανδρου.
Και τη συγκρίνω σε ευχαρίστηση και αισθητική απόλαυση με μια πρόσφατη βόλτα μου στους πίνακες του Τσαρούχη.
Μπορώ να φανταστώ την ασύγκριτή εμπειρία των ζωντανών-και όχι δικτυακών-χρωμάτων ενός ατελιέ, κι αυτό με ενθουσιαζει ακόμη περισσότερο!
Είναι πράγματι υπεροχα ΟΛΑ, και το λέω χωρίς υπερβολή.
Θα ξεκινήσω με αυτό που με χτύπησε περισσότερο.
Ολες οι προσευχες είναι κορυφαίες αλλά το αμερικαν μιρορ είναι μια ιστορία που δεν προσπερνάς εύκολα.Το ίδιο και η παναγία των άλλων.
Αυτά που μου άρεσαν πάαρα πολύ επίσης είναι τα σχέδια, αλλά έχω και μια αδυναμια στα σχέδια. Με ξετρέλλανε η μικροπαντρεμένη..
Τα φαγιούμ είναι φοβερά-έτσι κι αλλιώς-αλλά οι δύο αδερφοί μου θυμίσαν διόσκουρούς και είναι συγκινητικοί..
Ολα τα μυθολογικά πορτραίτα είναι εντυπωσιακό ποσο περιέχουν-είναι- ο μύθος:με δυσκολία θα ξεχωρίζω την αφροδίτη, την Αρτεμη, την γοργόνα, τον Ιδομενέα, την Ηρα(αχ Ηρα), την αρπαγή της Περσεφόνης(τί ωραία που την κυκλώνεις!)και τον πιό συμπαθητικό κύκλωπα και γέρο βασιλιά που έχω ποτέ δει!
Τυχεροί όσοι κοσμούν το μαγαζί τους με επιγραφές σου και θέλω να ζητήσω χάρη:αν δεν καώ, να σκαλίσεις το όνομά μου όταν φύγω.
Α και να μη το χρεώσεις ακριβά))
Χαρά στο κουράγιο, την αντοχή και την επιμονή σου.Δώσε και σώσε!
#Φαίδρα σ΄ευχαριστω πολύ για την αφιέρωση. Χαίρομαι και που δεν μου είπες τίποτα για τα έργα που μου έβαλες.
Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη
Είναι περίεργα όμορφη η αίσθηση να βλέπεις τι επιλέγουν οι άλλοι απο τα έργα σου.
Πραγματικά σ΄ευχαριστώ
όπως και την...
#Πέννυ
Όπως σου είπα και στο μπλογκ μου δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη παρουσίαση - εισαγωγή στην ιστοσελίδα μου.
Το μόνο βέβαια, που μου έκανες "μυθολογικά πορτραίτα" (που τέτοια είναι φυσικά) αυτά που εγώ τα ονομάζω "παρα μυθολογικά πορτραίτα"
Υπάρχει και σχετικό κείμενο στην επιλογή "κείμενα" στην ιστοσελίδα που νομίζω θα το βρεις ενδιαφέρον.
Όσο για το σκάλισμα που ζητάς...
Είτε καείς είτε όχι μπορεί να γίνει. Για την τιμή μη σε νοιάζει καθόλου. Γιατί να σε νοιάζουν εξάλλου τέτοιες ασήμαντες λεπτομέρειες τη στιγμή που θα ... είσαι αλλού;
Το μόνο ζήτημα είναι μήπως εγώ έχω πάει πριν απο σένα εκει (στο ... αλλού) και ούτε κι εγω θα νοιάζομαι πλέον για τέτοιες ασήμαντες λεπτομέρειες
Πεννούλα καλημέρα.
Αλέξανδρε,μου αρέσουν όλα όσα ζωγραφίζεις,στο έχω πει εδώ και χρόνια.
βρίσκω μια εξαίσια ιδιαιτερότητα πιο ειδικά στους συνδυασμούς των χρωμάτων και κάτι πολύ δικό σου στις γραμμές και στην έκφραση των προσώπων που πάντα τη βρίσκω συγκινητική ακόμη κι όταν είναι "θυμωμένη" ή αγριεμένη.
κατά την άποψή μου,δύσκολα το προσπερνάει αυτό κάποιος.
σου είχα πει κάποτε~όταν είχα κάποια χρήματα~πως ήθελα ν'αγοράσω την Ιππολύτη και την Πυθία.
τώρα θέλω ν'αγοράσω και αυτούς εδώ που ανάρτησα.δεν ξέρω πότε αλλά πραγματικά τους αγαπώ.
τώρα τελευταία παρατήρησα επίσης
ότι εξίσου ιδιαίτερος είναι ο τρόπος που ζωγραφίζεις τα άκρα.
δηλαδή ενώ φαίνονται κάπως δυσανάλογα με το υπόλοιπο σώμα,έχουν μια κρυμμένη αρμονία
που προσωπικά τη βρίσκω γοητευτική
και ακόλουθη με το ύφος σου.
δεν θέλω ευχαριστίες.
κάνω αυτό που νιώθω
άλλωστε το αξίζεις.
καλή αρχή σου λέω κι από εδώ
και χαίρομαι πάντα να σε φιλοξενώ
καλημέρα
φιλιά
Απο αυτούς που ανάρτησες ο 2ος και ο 3ος είναι πουλημένοι.
Θυμάμαι όμως πως σου άρεσε και η πτώση του Ίκαρου(ή ο Ίκαρος ερωτευμένος;)
Δεν γίνεται όμως να μην ευχαριστώ
Και δεν είναι "τυπικές" οι ευχαριστίες μου ή απο υποχρέωση.
Να΄σαι καλά
ναι βέβαια μου αρέσουν και οι δύο!εννοώ και η πτώση και κυρίως ο ερωτευμένος Ικαρος
κρίμα όμως...ήθελα τουλάχιστον την ποδηλάτισσα
μ'αρέσει που είναι έτσι διαλυμένη...:))
νομίζω όμως πως εξίσου χαρακτηριστικό σου είναι και η προσευχή του ποιητή
όλα μ'αρέσουν!ειλικρινά
καλά δεν θα μαλώσουμε και για τις ευχαριστίες τώρα...
κανόνισε ν'ανεβείς Αθήνα να τα πούμε από κοντά
και το καλοκαίρι θα'ρθω σίγουρα στο Ρέθυμνο μια που θα ξαναπεράσω για Γαύδο-χωρίς μπηχτές παρακαλώ η απάντηση αν υπάρξει-
φιλιά καληνύχτα
#Φαίδρα
Αν πας στη Γαύδο να μου το πεις διότι ένας φίλος μου κάνει μπαρ εκεί (για 2ο καλοκαίρι φέτος) "ντόλσε βίτα"
#ΛΑΜΠΡΙΝΗ
Σ΄ευχαριστώ.
Η αναζήτηση ταυτότητας σε ότι τέχνη και να ασκούμε είναι το μεγάλο μας βάσανο.
Ο Τσαρούχης εμπλέκεται στις αναζητήσεις των καλλιτεχνών της γεννιάς του '30 που αναζητούσαν μια Ελληνική ταυτότητα στο έργο τους. Οι περισσότεροι αγνοούσαν τα καλλιτεχνικά ρεύματα της ευρώπης και όσοι γνώρισαν κάποια απ΄αυτά τα σνόμπαραν. Είναι πολύ μεγάλη ιστορία.
Δε νομίζω όμως πως ο Τσαρούχης επηρρέασε ιδεολογικά τις νεότερες γενιές ζωγράφων. Τεχνικά και αισθητικά σίγουρα πρέπει να σταθείς στο έργο του και έχουν σταθεί αρκετοί, τις άλλες απόψεις του όμως δεν τις ενστερνίστηκαν και πολλοί.
τι λες τώρα!τα ωραιότερα πάρτι στο Ντόλτσε Βίτα ήταν το περασμένο καλοκαίρι!!!!!!!!!!!!
γνώρισα και τα παιδιά
αλλά δεν είχαμε συζητήσει πριν
θα τα πούμε οπωσδήποτε αυτό το καλοκαίρι
σκέφτομαι να πηγαίνω στη Γαύδο κάθε χρόνο
Καλά που έχω και τη Λαμπρινή
να μου υποδείξει τι είναι παρωχυμένο και τι πρωτοποριακό και από τι επιτρέπεται να αντλώ ευχαρίστηση και αισθητική απόλαυση..
Η κλασσική αρχαιότητα επιτρέπετται ή μήπως είναι λίγο παλιά για τα γούστα σου;
Λαμπρινή ευτυχώς σ΄ αυτό το κόσμο, δεν έχουν όλοι τον καημό και το κόμπλεξ της πρωτοπορίας και δεν εξαγγέλουν όλοι τον εαυτό τους ως νέο μεσσία που θα σώσει την καημένη ελληνική Τέχνη.
Γι αυτό να είσαι πιό προσεχτική όταν αυτόκλητα αναφέρεσαι και ερμηνεύεις λόγια άλλων,ειδικά ζωντανών.
Μάθημα να κάνεις όταν και σε όποιον σου ζητηθεί, κυρα δασκάλα της κακιάς ώρας.
Και ξεκόλλα με μένα ρε παιδάκι μου, μπα σε καλό σου..
Λαμπρινή
μου τη σπάνε οι ξερόλες.Και όπως με αντιμετωπίζουν τους αντιμετωπίζω. Μερικές φορές και με μεγαλύτερη ανεκτικότητα, όταν βαριέμαι να ασχοληθώ.
Οσο για τη ματαιοδοξία είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό,ανεξάρτητα από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείται η τέχνη και η καλλιτεχνία ως δικαιολογία.Αλλά έτσι έχουμε μάθει από τις γύρω μας αρένες, άρτον και θεάματα. Οσο πιο ναρκισσιστής και ψωνάρα τόσο μεγαλύτερος ο καλλιτέχνης.
Με τη λογική που το θέτεις και που αναπνέουμε ακόμα, θράσος είναι και ματαιοπονία.
Μου τη σπάει η προσπάθεια είτε αγιοποίησης είτε αποκαθήλωσης ανθρώπων,είτε μου είναι συμπαθείς είτε όχι.
Μπορεί βέβαια για κάποιους που ξεκινάνε και ψάχνουν πρότυπα να βοηθάει αλλά πιστεύω οτι είναι μια προσπάθεια να αποποιηθεί κανείς τη δική του ευθύνη και ανάγκη για έργο και έκφραση.
Καταλαβαίνεις τι εννοώ;Είναι θέμα κοσμοθεωρίας.Δεν χρειάζεται να διαλέξεις,δεν έχουμε πόλεμο,μπορείς να πεις κάτι καλό για κάποιον χωρίς να χρειάζεται να μειώσεις κάποιον άλλο.Το ότι κάποιος καταφέρνει κάτι, δε σημαίνει οτι δεν μπορεί και κάποιος άλλος να καταφέρνει κάτι άλλο ή ο ίδιος άνθρωπος να αποτυχαίνει σε κάτι άλλο.
Στα άλλα δε θα επεκταθώ γιατί το ουσιαστικό θέμα είναι η υπέροχη ζωγραφική του Αλέξανδρου.
Λαμπρινή
επειδη σε εχω καταλάβει λοιπον, γι αυτό σου λέω.
Πήγαινε παιδάκι μου εκεί που περιφέρεσαι συνήθως και που καυλώνεις, στις αρένες.
Εδώ κάποιοι σαν κι εσένα δεν θα καυλώσουν ποτέ.Πήγαινε εκεί να καταθέσεις τη "καύλα" σου και τα κακάκια σου.Εδώ δεν θα βρείς του εχθρούς που ψάχνεις.Εδώ όλοι σε ανέχονται και σε σέβονται, πως να το αντέξεις;
Εδώ δεν "τρέχει αίμα" σχολιαστών.
Μόνο του ποιητή.
Γιατί ξέρουμε τι σημαίνει να τραβήξεις έστω και μια γραμή στον καμβά, να γράψεις έστω και έναν στίχο και προσωπικά υποκλίνομαι.
Στον Αλέξανδρο εν προκειμένω.
Ο Δίας «αγιογραφημένος»
πάνω στο «μητροπολιτικό» του Θρόνο
«εκκλησιαστικό» βυζαντινό παράδοξο;
Δεν ξέρω
Μου έκανε εντύπωση πάντως
Επίσης
ο Σίσυφος έχοντας καρβουνιασμένη
στα τεράστια μάτια του την
πικρή αλήθεια για το μοιραίο της αύξησης της εντροπίας του συστήματος,…
_Άσε ρε Σίσυφε δε γίνεται τίποτα,…_
το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι
Να μελώνουμε με πινελιές
στίχους
εξισώσεις αγάλματα
και μουσικές υπεκφυγές,…
τη μικρή συστολή που μας χαρίζει ο χρόνος,…
να δροσίζουμε με
γουλιές κρασί
και ποτηριές ρακί
τη λιγοστή συνδρομή που μας καταδέχεται το φως στην αεικίνητη πορεία του,…
δεν ξέρω τι κουβεντιάζει ο Αλέξανδρος με τους Φευγάτους Μύθους που τον συντροφεύουν τις ώρες δημιουργικής ανάπαυσης
δεν ξέρω αν είναι
αμετάκλητη πια και η αλληλουχία
φυσικής - φιλοσοφίας - ψηστικής - ζωγραφικής;
Ξέρω ότι ανοίγεις κουβέντα με τους Πίνακες του
Ξέρω ότι το «κόκκινο» πουκάμισο στην
«Η προσευχή του απελπισμένου»,…
που ονειρεύεται,….
μοιάζει με πέπλο που φροντίζει τις καθημερινές πληγές,…
το βλέμμα του δεν αναζητεί σωτηρία
απλά μας κοιτά κατάματα
και την ίδια στιγμή ο ίδιος ο πίνακας αναδύει μια αισιοδοξία
Ξέρω ότι ξυπνούν μύθους, οι ανέμελες «ρεκόρ» καφεδιές του
Βρίσκουν το έδαφος οι αποδράσεις των μορφών του
άλλωστε
οι κάθε λογής ανατροπές
όπως αυτές της χαρούμενης ποδηλάτισσας ,…
είναι που κάνουν έναν ζωντανό, κυκλωμένο από δάνεια και
παγκόσμιες επαιτείες,
έναν σύγχρονο αιχμάλωτο της άσφαιρης δημοσιότητας,
να γίνεται δραπέτης της ίδιας του της ζωής και
να μοιάζει μ’έναν φλεγόμενο ποιητή
που προσεύχεται πάνω απ’ το μανουάλι με τις γόπες του
ραντίζοντας σπονδές Διονύσου στις
ασκητικές αυστηρές βυζαντινές ρίζες του,…
Μαθαίνουμε στο Χρώμα του ατίθασου καμβά του Αλέξανδρου
Στις σχεδόν «κυβιστικές» πτώσεις των αγγέλλων του
Πετάμε κι εμείς στους αναποδογυρισμένους ουρανούς που σκαρφίζεται για να τεντώνει τα εμπριμέ παντελόνια των ηρώων του,…
Κι είναι ένας Νέος δημιουργός που δε θα τον γνωρίζαμε,…
Αν ….
«Μια γοργόνα που ονειρεύεται»
Εύχομαι να’ ναι πάντα η φαντασία του και η ζεστασιά των
«τρελών» μορφών που επιλέγει να μας ταξιδέψει,…
Ευχαριστούμε Φαίδρα
Ευχαριστούμε Πέννυ
Αλέξανδρε σίγουρα θα τα ξαναπούμε,…
Υ.Γ.
επειδή έχουν ανοίξει οι συζητήσεις για «επαΐοντες» και μη
Δηλώνω ότι δεν έχω ιδέα από ζωγραφική !!!
Μου αρέσει όμως όταν οποιοδήποτε έργο
προκαλεί στα καμένα εγκεφαλικά μου κύτταρα
οποιασδήποτε μορφής συγκίνηση, να την αποδίδω
με όποιο τρόπο μπορώ, στο δημιουργό του,…
μόνο και μόνο,για τις ώρες που έχει ενσταλάξει πάνω σ’ αυτό,…
άντε Καλησπέρες σ’ όλους
Bασίλη είσαι πολύ ωραίος!
ευχαριστίες για το άσμα
και το υστερόγραφο με βρίσκει
απολύτως σύμφωνη...
σε φιλώ πολύ
Βασίλη γεια χαρά
Για να σου λυθούν ο απορίες για τον Δία διάβασε εδώ
Μια γυναίκα γύρω στα 60 θεολόγος όπως μου δήλωσε, μπήκε μια μέρα στο εργαστήριό μου πριν 2χρόνια περίπου για να μου δηλώσει σφόδρα προσβεβλημένη και σοκαρισμένη που ζωγράφισα έτσι το Χριστό (το είχε δει σε μια έκθεση στο Ρεθυμνο).
Όταν της εξήγησα αυτά που γράφω και στο κείμενο μου είπε πως λέω ψέματα γιατί αυτή ως θεολόγος δεν τα γνωρίζει!!!
Κατά τ΄άλλα εντυπωσιάζομαι που δηλώνεις άσχετος με τη ζωγραφική.
Αν είναι έτσι , η ευχέρειά σου στο λόγο ειναι εκπληκτική συν το ότι προσπαθείς να αντλείς ποιητική έμπνευση απο ότι - όπως λες - προκαλεί συγκίνηση στα καμένα εγκεφαλικά σου κύτταρα.
Πρόσεχε όμως τις μοριακές σου δομές διότι αγαπούν περισσότερο τη φυσική και τους θερμοδυναμικούς της νόμους , παρά τα αιώνια και άφθαρτα μαθηματικά!
Νομίζω πως όποιος έχει αντιρρήσεις με κάποια ανάρτηση ή με τον ιδιοκτήτη του βλογ αρκεί να το αναφέρει (μπορεί και να μην το κάνει καθόλου).
Να μας τα πρήζει όμως δεν το ανέχομαι, και σίγουρα δεν το ανέχονται και άλλοι.
Τέλος τα κινήματα, μωρά μου!!
;)
Αλέξανδρε
το link που παράθεσες, το είχα διαβάσει _ αφού περιεργάστηκα όλον το δικτυακό σου τόπο_ έκανες βέβαια πολύ καλά και το ανέφερες, αφού θα φανεί χρήσιμο και σ’ όσους δεν πρόλαβαν να το ανακαλύψουν στις πλούσιες σελίδες σου.
Τα παλιά τα χρόνια,… είχα ξεφυλλίσει ένα βιβλίο του Γιάννη Κορδάτου «Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός», που απ’ ότι θυμάμαι, με εμπεριστατωμένο τρόπο και σαφέστατη βέβαια θέση, καταδείκνυε τις στενές σχέσεις που είχε ο Χριστιανισμός με τις προϋπάρχουσες θρησκείες και τη διαλεκτική και διαρκή ένωση και πάλη των αντιθέτων, η οποία καταργεί οποιαδήποτε έννοια παρθενογένεσης όχι μόνο στην τέχνη,…
_ με την ευκαιρία θα του ρίξω ένα φρεσκάρισμα_
το είπα καθαρά ότι ανοίγεις κουβέντα με τους Πίνακες σου
(έμπνευση, διάθεση, ανάγνωση, διαλογισμός, στροφή,… πες το όπως θέλεις,…) είναι ένα στοίχημα,…
είναι όπως τα κείμενα της Φαίδρας _ δεν είναι τυχαίο ότι σε γνώρισα εδώ_
και για αυτό δε σταματώ να λέω ότι: η Κοινότητα γίνεται πολύ δυνατή, με την αξιοποίηση της δύναμης της πληροφορίας που μοιραία καθίσταται ανεξέλεγκτα ελεύθερη,…
το μόνο τίτλο που αποδέχεται η αφεντιά μου είναι του Ασκούμενου Μαθηματικού,….Κι αυτόν, ακόμα και σήμερα, μου τον αμφισβητούν και καλά κάνουν,…
τα αιώνια κι άφθαρτα Μαθηματικά είναι κι αυτά κβαντισμένα: η μεταπήδηση από το ένα επίπεδο στο άλλο απαιτεί μεγάλες ποσότητες ενέργειας κι ο χρόνος δυστυχώς εδώ κάτω είναι Ευκλείδειος και πεπερασμένος,…θα δούμε
ελλοχεύει βέβαια και ο κίνδυνος της αντίστροφής πορείας που σηματοδοτεί η μετάπτωση (λόγω τρέλας π.χ. ) από ένα ανώτερο ενεργειακό επίπεδο σε ένα χαμηλότερο αλλά και τότε απογειώνεται η οικονομία του Συστήματος : είναι κι αυτή η Ποίηση της Εντροπίας,…
χαίρομαι όμως γιατί αυτά τα εργαλεία, μου επιτρέπουν έστω και σαν αναγνώστης, σαν απλός κινούμενος παρατηρητής, να συλλαμβάνω έστω και λίγο απ’ το ανεξερεύνητο μεγαλείο του ταλέντου της Φύσης,…
τυχερός που Σας Συνάντησα Όλους Εσάς,..
τους Άλλους Έλληνες
σαν μια Βεβαιότητα Αρχέγονη Ήξερα ότι Υπάρχετε,… Δεν περίμενα ποτέ όμως ότι θα μπορούσα να συνομιλώ μαζί Σας
είναι μεγάλο δώρο, ανάμεσα στις καθημερινές τριβές με τα ασήμαντα κι απαραίτητα να έχεις κι ένα ζωντανό παράθυρο στον Κόσμο, Σ’ Αυτόν τον Κόσμο
Ξέρεις ότι έχω κι εγώ του Μύθους μου, ξεχασμένους σε τόμους όνειρα κι όπλα παραδομένα,…
Μιλώ μ’ αυτούς νύχτα μέρα
Όλο τα ίδια μου λένε
Τους αγαπώ, κυλούν στο αίμα μου,…
Αλλά δεν μπορεί να ζεις μόνο με εκείνους τους μύθους
Δεν μπορεί να υπήρξαν Μύθοι τότε και σήμερα όχι,…
Υπάρχουν και σήμερα,…
Αξιοποιώντας την άπιαστη ταχύτητα του φωτός
παρατάσσουμε τα φωτόνια απέναντι μας και εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις γινόμαστε συνταξιδιώτες έστω και για μερικά βήματα μόνο,…
όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις,….
Αλέξανδρε θα τα ξαναπούμε,… ήδη ξέρω τον πρώτο μου σταθμό στην Κρήτη
#ΛΑΜΠΡΙΝΗ
Σ΄ευχαριστώ για το "εδώ" αν και το κείμενο δεν είναι δικές μου απόψεις. Εγώ απλά τις συγκέντρωσα σε μια πάρα , μα πάρα πολύ μικρή παρουσίαση
#Βασίλης
Για τη στενή σχέση του Χριστιανισμου με τις προϋπάρχουσες θρησκείες έχουν γραφτεί πολλά. Για τη σχέση όμως της χριστιανικής τέχνης με την προϋπάρχουσα , λίγα.Και ειδικά για τη χριστιανική ζωγραφική. Απο τη μια είναι το δόγμα και η τυφλή προσκόληση σ΄αυτό και απο την άλλη (ίσως το κυριότερο) πως δεν έχουμε πολλά δείγματα προ-χριστιανικής ζωγραφικής. Ενώ έχουμε πλήθος αγαλμάτων απο ζωγραφική δεν είμαστε και τόσο καλυμένοι. Ευτυχώς που βράθηκν και τα πορτραίτα του Φαγιούμ.
Νομίζω πως όλοι με τους πίνακές τους (ή με τα άλλα έργα τους) θέλουν να ανοίγουν μια κουβέντα. Εξ΄άλλου η τέχνη είναι επικοινωνία. Ο καθένας με τα μέσα του και τις δυνάμεις του κάνει ότι μπορεί. Αν πάντως αυτό που κάνει είναι αληθινό , νομίζω πως η κουβέντα που ανοίγει είναι για καλό.
Λες πως δεν μπορεί να υπήρξαν τότε μύθοι και να μην υπάρχουν και σήμερα.
Μα φυσικά και υπάρχουν. Αυτός ήταν και ό λόγος που ξεκίνησα - δίχως να το πολυκαταλάβω τότε - να φτιάχνω αυτά τα "παρα μυθολογικά" πορτραίτα. Για να βρω εκείνους τους μύθους στο σήμερα αλλά και για να ανοίξει το μάτι μου σε καινούριους.
Οι "προσευχές" είναι ένα τέτοιο άνοιγμα.Θέλω κι εδώ κάποια στιγμή να ολοκληρώσω ένα κείμενο , όμως εδώ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Θα έρθει όμως η ώρα του (αν δε με προλάβει καμιά βιαστική εντροπία)
(μπες αλήθεια στο μπλογκ μου να διαβάσεις το ομώνυμο ποίημα)
Κατά τ΄ άλλα τα κόκαλα του Ευκλείδη τα ακούω να τρίζουν πολλά χρόνια τώρα
Παρ΄όλ αυτά αναρωτιέμαι - εδώ και κάτι χρόνια-
πως γίνεται το άθροισμα των γωνιών του τριγώνου
να βγαίνει(σχεδόν) όσο οι μισές μέρες του χρόνου;
Δημοσίευση σχολίου