το δέντρο
απόχη
Τέρμα η ποίηση
-το'πε κι η Σύλβια, σ'ένα τραγούδι-
θ'ακούσεις μόνο τις φωνές
μετά το τέλος
θα συνηθίσεις το λιβάνι
τις αδιάκριτες ερωτήσεις
θα απαντάς με ένα νεύμα,
έναν βόμβο αξεδιάλυτο
από ναι κι απ’ όχι
Πέννυ Μηλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Νεότερη ανάρτηση
Παλαιότερη Ανάρτηση
Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου