Βυθός



Σε συλλογίζομαι όπως έχεις διπλωθεί,
Θαρρείς και απώλεσες το σχήμα σε μια μάχη.
Από το σώμα σου η ψυχή σαν να εχάθει,
Και τρισκατάρατο απέμεινες σκαρί.


Στα σωθικά σου, τα φαντάσματα γελάνε.
Κερνάνε χόρτο και αλκοόλ, ναύτες χαμένους.
Σε ωκεανούς ματιών γαλάζιων βυθισμένους,
Που από τον ύπνο τους κάποιες νυχτιές ξυπνάνε.


Και επιστρέφουν στη ζωή, δίψα γεμάτοι,
Που να την σβήσει δεν κατέχει το κρασί.
Πιάνουν τραγούδια που αγνοούν οι στεριανοί,
Και θυσιάζουν όποιον βρουν λαθρεπιβάτη.


Λιμάνι ψάχνουνε, να δέσουν για ένα βράδυ,
Και στις γυναίκες, τις φτηνές, μιλούν χυδαία.
Κάθε αμαρτία τους, “είναι η τελευταία”,
Λένε γελώντας, και επιστρέφουνε στον Άδη.


Μα εσένα χάθηκε όλη σου η ζωή,
Σε μια παρτίδα με χαρτιά σημαδεμένα.
Δε σ' έσωσε του γέρου σου η καδένα,
Θεός δεν βρέθηκε για να σε λυπηθεί.

Και έτσι απέμεινες σκαρί καταραμένο,
Που δεν του πρέπει παρά μόνο η στεριά.
Ενώ κρυφά με χάδια η ακροθαλασσιά,
Για άλλη μια νύχτα, σε κρατάει ερωτευμένο.


 

4 σχόλια:

pandiony είπε...

αααμαν! πολύ καλό..

Φαίδρα Φις είπε...

αλήθεια αμάν και πολύ καλό!
θ'ακολουθήσουν κι άλλα...

Βασίλης είπε...

Σας διαβάζω.
Πάντα.
Δεν περνώ απλά,…
Δυνατά σφίγγω στην παλάμη μου τ’ αγκάθια σας
σιωπηλά κρατώ το φακό με τις γραφές σας
εστιάζω το φως σ’ ένα σημείο
μικρές εστίες φωτιάς Επιβάλω

καμένα χέρια
μάτια κλειστά
δεμένα αύριο

τα χαρτιά, βουτηγμένα στο αίμα
έτσι κι αλλιώς είχαν αρπάξει,…


Καιρός καθηκόντων
ενέσκηψε βαρύς
Ικανή κι αναγκαία σιωπή,…

πράξη απροσδιόριστης μορφής
όλα ανοικτά όλα δεδομένα

αδήλωτα κι αιματηρά
αίρεται η κανονικοποίηση
…………………………………………

Είναι μια μυστική λειτουργία η γραφή
Σα μουσική που υπήρχε και δεν έτυχε να ακούσεις ποτέ
Έτσι κι αυτός «ο βυθός»
Μου άρεσε, πικρά η αλήθεια είναι, αυτό:


«Και έτσι απέμεινες σκαρί καταραμένο,
Που δεν του πρέπει παρά μόνο η στεριά.
Ενώ κρυφά με χάδια η ακροθαλασσιά,
Για άλλη μια νύχτα, σε κρατάει ερωτευμένο.»

Φαίδρα Φις είπε...

Βασίλη αγαπημένε μου,το γνωρίζω
άλλωστε και για μένα
είναι πολύ δύσκολη και περίεργη εποχή

γι'αυτό απέχω
απ'ό,τι μπορεί να επιδεινώσει
μέσα μου τη "νοσταλγία"...

πάντα όμως το ευχαριστώ
στο λέω ζεστά σαν να είμαι
εκεί δίπλα σου
και ξέρω πως το νιώθεις

ήμουν λοιπόν βέβαιη
ότι θα σε άγγιζε η γραφή του
Αλέξανδρου

φιλιά κι είμαι εδώ
για όλα
να το θυμάσαι