Ουίλλιαμ Σαίξπηρ,Σονέτα

10

Ντροπή,μην πεις πως μ'αγαπάς,αφού είσαι συ

τόσο απρονόητος για τον ίδιο σου εαυτό.

Παραδέξου το,αν θες,πως σ'αγαπάν πολλοί,

μα πως δεν αγαπάς κανέναν,φανερό.

Τι σ'έχει πιάσει τέτοιο ολέθριο μίσος που ως

και ν'αυτοχαλαστείς γυρεύεις,να ξεφτίσεις

τον ώριο αυτόν ναό,που πόθος σου καυτός

έπρεπε να'ναι πώς να τονε συντηρήσεις.

Άλλαξε γνώμη για ν'αλλάξω ιδέαΠάει να μένει

πιο ωραία η έχτρα απ'την αγάπη τη σεμνή?

Γίνου όπως η όψη σου η καλή,η χαριτωμένη,

καν δείξε στον εαυτό σου διάθεση αγαθή.

Κάμε ένα αντίτυπό σου,αν μ'αγαπάς,να ζει

τ'Ωραίο στο δικό σου πάντοτε και συ.

εκδ.Επικαιρότητα

Μτφρ:Βασίλης Ρώτας

          Βούλα Δαμιανάκου