Είναι κάτι πρόσωπα
Που το βλέμμα ξεκουράζεται
Κάτι οάσεις
Που σε νανουρίζουν σα μωρό
Κάτι βλέμματα
Που σου ξεπλένουν τις κρυφές πληγές
από την καθημερινότητα
Προχωρούν δίπλα σου
Σ' ακουμπούν στο ώμο
Κι όλα αρχίζουν να σου μιλάνε ξανά
Όπως όταν ήσουν παιδί



Είναι κάτι ψυχές
Που και μόνο που ξέρεις πως ανασαίνουν
Είσαι σίγουρος, πάλι, για τον Κόσμο

Πέννυ Μηλιά




12 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

είναι κάτι παιδιά
που αποφασίζουν κάποιοι
να τα θάψουν..

Καλημέρα

Penny είπε...

Λίτσα
..όπως διαπιστώνουν όμως δεν είναι και τόσο εύκολο.
Η κραυγή του περιθωρίου σπάει τύμπανα, τα νεύρα κάποιων, και άλλα πολλά..

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Αναρωτηθήκατε ποτέ, αγαπημένοι μου φίλοι,
Γιατί κανένα παιδί στον κόσμο, ποτέ δεν φαντάζει άσχημο;
Όσο ταλαιπωρημένο κι αν είναι
Ακόμα και νεκρό
Φαντάζει πάντα τόσο όμορφο.
Είναι η εσωτερική ομορφιά της αθωότητας που εξωτερικεύεται.
Κι όλοι εμείς, που χάσαμε το θείο προνόμιο
Και το αναζητάμε διακαώς
Σε χαλεπούς καιρούς
Το αναγνωρίζουμε στο παιδικό χαμόγελο,
Στα ολάνοιχτα παιδικά μάτια που ρουφάνε αχόρταγα τον κόσμο.
Πώς να διανοηθεί ανθρώπινος νους
Να ματοκυλίσει την ομορφιά;
Την ελπίδα, τη ζωή;
Κι όμως….
Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή….
Και λεγόμαστε άνθρωποι……
Πώς να ‘ναι κανείς σίγουρος για τούτο τον κόσμο
Αγαπημένη ποιήτρια;

Penny είπε...

Πρώτα θάβουμε το παιδί μέσα μας, το ολόδικό μας παιδί..όλα τα άλλα απλώς έπονται:ο πόνος, η καταστροφή, το μίσος, η εκδίκηση.
Οσο πιο πολύ το χουμε θάψει, τόσο πιο πολύ μας λείπει, τόσο χειρότεροι γινόμαστε.
"Εχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα" που λέει κι ο -ακόμα ένας αδικοχαμένος τεράστιος-ποιητής.

Δεν έχω ιδέα από σιγουριά, απλά κάποιες στιγμές μια ματιά μια κινηση σου δίνει αυτόματα, σαν ρεύμα ηλεκτρικό,την σιγουριά που περιγράφει το ποίημα, κι εσύ στο σχόλιό σου:ελπίζεις πως το παιχνίδι δεν χάνεται παρά μόνο η παρτίδα και συνεχίζεις να προσπαθείς, ως ενήλικος πια, να προστατέψεις, να διατηρήσεις στην επόμενη γενιά την ελπίδα.

Φαίδρα Φις είπε...

γεια σας κορίτσια
ευχαριστώ

ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ είπε...

Βλέπω με τρόμο ότι μπροστά στην ΕΞΟΥΣΙΑ της σφαίρας ο άνθρωπος είναι αδύναμος να αντιταχθεί.
Το ΧΑΜΟΓΕΛΟ μόνο μας μένει όχι για να την εξοντώσουμε, αλλά για να την κοροϊδέψουμε να δείξουμε την περιφρόνησή μας στην εξουσία της.

Νάσαι καλά Πέννυ με το όμορφο ποίημά σου, που στολίζει το χαμόγελο του Αλέξη.

Καλό σας βράδυ

Φαίδρα Φις είπε...

καλημέρα Σκορπιέ
η αγάπη είναι αλεξίσφαιρη

σ'ευχαριστώ πολύ

iwakeim είπε...

Πολυ ωραιες οι σκεψεις σας παιδια

Φαίδρα Φις είπε...

γεια σου ιωακείμ

ευχαριστώ

Penny είπε...

Γειά σου Σκορπιέ!
Το ποίημα αυτό έχει γραφτεί πολύ πριν τη δολοφονία του Αλέξη.
Η Φαίδρα το ανάρτησε σε συνδυασμό με το χαμόγελό του..
Εις μνήμην όσων μας θυμίζουν και μας κινητοποιούν θετικά..
Η εξουσία του τρόμου καταλύει μόνο το χαμόγελο είναι βέβαιο.

Αν ψάξεις σ΄αυτό το ιστολόγιο θα βρείς ένα αφιέρωμα στην μνήμη του Αλέκου Παναγούλη οπου περιγράφεται ακριβώς αυτό που είπες και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη "το χαμόγελο μας μένει να την κοροϊδέψουμε να δείξουμε την περιφρόνησή μας στην εξουσία της"

Penny είπε...

Συγνώμη ήθελα να γράψω "Την εξουσία του τρόμου καταλύει μόνο το χαμόγελο"
βέβαια και αυτό που έγραψα κατα λάθος αλήθεια είναι,αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια..

Φαίδρα Φις είπε...

σε συγχωρούμε
αρκεί να γράφεις