τα μάτια σου διασταύρωσαν τα ξίφη

    Τα μάτια σου διασταύρωσαν τα ξίφη με της μάνας σου?Και μήπως σ'έθραυσε ο καθρέφτης?Ποιος ομιλεί?Ο τρελός που είπε "Δεν τρέχει τίποτα" ή εκείνος ο άλλος που είπε "Δεν υπάρχει τίποτα".
Ποιος ομιλεί?
Είδωλα μας δόθηκαν όπως αφέθηκαν τα δέντρα στον άνεμο και στον νερό να τρέχει στα βράχια.
Από την υποδιαίρεση των οραμάτων και μετά πού πάμε?
Πιστεύω σ'αυτό που'ναι παράλογο.Αθήνα ή Ιεροσόλυμα?Η φωνή της κουκουβάγιας κόλλησε στο λαρύγγι μου.Ο δρόμος για τη Μόσχα έκλεισε Παρίσι,η Μυστηριακή Βαβυλών.
"Θα μεταμορφώσουμε τον κόσμο και θ'αναγεννηθούμε".

Η Ζαν ντ'Άρκ πέθανε.Ζήτω η Βιολέτ Νοζιέρ.Ποια Βιολέτ?

Για μια φορά ακόμη στις φλέβες μου τρέχει μελάνι και μπορώ μ'έκπληξη να κοιτάξω στα μάτια των άλλων,
της γυναίκας με το ισπανικό γέλιο πλαισιωμένη από την πρώτη ρυτίδα της θλίψης του βορειοευρωπαίου με τη φωνή της θεατρικής σκηνής και το βουβό ακροατήριο, της Βερολινέζας που θωπεύει το μάγουλό της με το χάιδεμα μιας περιστεράς
καθώς σχεδιάζει τη δολοφονία του Χίτλερ καρφώνω το βλέμμα μου
στα μάτια των νέων ποιητών με τα όνειρά τους για αιμομιξίες και σοκολατένιες λαιμητόμους.

Αύριο γιορτάζουμε το θάνατο του Λουί XVI.
Θα στείλουμε γράμμα στον Λέοντα Τρότσκυ.

Πρόσφυγες από την Ισπανία ξεχύνονται μέσα στη Γαλλία.
Η πόλη Πουατιέ με τη Γραμμή Μαζινώ ονειρεύεται ομπρέλες και τηλεφωνήματα.
Πλησιάζει η έξοδος-του Πικασό ο πίνακας,της ερωμένης ενός Βαλκάνιου βασιλιά
του αντιφασίστα ποιητή και ψυχαναλυτή Φροϋδιστή.
Περιπλανώμενε ποιος είναι ο προορισμός σου,τα Ιεροσόλυμα ή η Βαβυλώνα?

Προτιμώ την πόλη των πανύψηλων πύργων,τους δρόμους φαράγγια,τα όνειρα για φτηνά πούρα με τη γεύση της Γουώλ Στρητ,τις ηλεκτρικές καρέκλες με τη μυρωδιά Βαν Γκογκ,τα γιγαντένια χάμπουργκερ στο Λόφο Χάμπουργκερ*,τα μανιτάρια που'ναι πιο ψηλά και από της Χιροσίμα,έναν παράδεισο μεγάλο όσο ένα ψυγείο και μ'αρκετό χρυσό για ν'αρματώσω τα δόντια από την ψύξη του παγωτού.
Προτιμώ τα πτηνά με τα πολλά φύλλα και τα δέντρα με τα πολλά φτερά.
Προτιμώ τον "Μανχατανά"από τον Σατανά,τον Μαντ Χάττερ** και τον Εωσφόρο,τη φωνή που έρχεται από τις στέπες,την ακτίνα της Ειρήνης μου που μουρμουρίζει γλυκόλογα με Ρωσικά σύμφωνα και Γεωργιανά φωνήεντα,
την εμπιστοσύνη και την αμφιβολία στα όμορφά της μάτια,
το παιχνίδι που θα έπαιζα ύστερα,
κατά τη διάρκεια και μετά την επανάσταση.

Αχ,αυτή η αλχημεία των λέξεων,ο διπλός δεσμός της αγάπης και της θέλησης,
της ομορφιάς και του κτήνους,της Σφίγγας και του Οιδίποδα.Ποιος ομιλεί?

Είπε ο τρελός στον εαυτό του,να πω,κρυφά και μεταφορικά "Δεν υπάρχει Αλήθεια".
Πέραν του Οιδίποδα και του Φρόυντ υπάρχει το αίνιγμα,τα μάτια που απορούν,το πέπλο της ασάφειας και η αντίθετή της έκπληξη.
Αχ,αυτή η μαγεία της κατάπληξης!

*Ο "Λόφος Χάμπουργκερ" λέγεται έτσι γιατί στη δεκαετία του 1960 έγινε τόπος σφαγής για τους Αμερικανούς και τους Βιετγκόγκ στον Πόλεμο του Βιετνάμ
**"Μαντ Χάττερ" (Ο Τρελός Καπελάς) ήρωας στο έργο Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων


Νικόλας Κάλας