Ζωή Πορφυρογέννητη

Γνώριζα πολύ καλά ότι δεν έπρεπε να βασίζομαι στην ευγνωμοσύνη των ανδρών.Είναι όλοι τους αχάριστοι,μικρόψυχοι,κενόδοξοι.
Δεν μιλώ για τους τέσσερις άνδρες μου,μου μου φέρθηκαν όπως μου φέρθηκαν.Μιλώ για το φίλο μου και ευνοούμενό μου,τον Μιχαήλ Ψελλό.
Τι συκοφάντης!Τι ταπεινή ψυχή!Καμιά λεπτότητα,κανένας ενδοιασμός,άτιμος φίλος.Ο χαρακτήρας του δεν άξιζε όσο το πνεύμα του.Πόσο μοιάζει με τόσους και τόσους σημερινούς!
Μου άρεσε η συντροφιά του,με γοήτευε ο τρόπος που μιλούσε,που έγραφε.Τον ευεργέτησα όσο κανέναν,τον έκανα υπουργό και Μέγα Αυλάρχη,δεν ήξερα τι φίδι έτρεφα στον κόρφο μου.

Θοδωρής Γκόνης

Καρόλου Ντηλ και Τσιμισκή

Άγρα,2008