υπερωκεάνιο

Τόσο καπνό που πίνω μέσα μου άμα τον είχα ταξιδέψει

θα 'χα γυρίσει όλη τη γη από τη νύχτα ως την αυγή

παρά που λες πως μ' αγαπάς να 'χα πιστέψει

Γιατί τώρα είναι σπάνιο να ξοφλήσω το δάνειο

που 'χα πάρει απ' το χθες για να ελπίζω

σ' έναν αγώνα τιτάνιο σαν υπερωκεάνιο

μες την ομίχλη στεριά να σφυρίζω

Παναγιά μου εσύ του Νοτιά

της καρδιάς μου η γη ξενιτιά

της καρδιάς μου η γη

μια βαθιά πληγή

που την κλείνει του χρόνου η φωτιά

Τόσο καπνό που είδαν τα μάτια μου άμα τα βλέφαρα είχα κλείσει

ίσως και να 'χα ονειρευτεί πως σαν την έρημο καυτή

είν' η ψευτιά που λόγια αγάπης πάει να χτίσει

λόγια:Λίνα Νικολακοπούλου
μουσική:Σταμάτης Κραουνάκης
ερμηνεία:Άλκηστις Πρωτοψάλτη