Παρίσι

Η κουρτίνα λευκή στις δίπλες,
αυτή κάνει δυο βήματα και γυρνάει,
η κουρτίνα ακίνητη,το φως
τρεκλίζει στα μάτια της.

Χρυσές είναι οι λάμπες.
Το απόγευμα ακουμπά,αθόρυβα.
Αυτή χορεύει στη ζωή μου.
Η λευκή μέρα καίγεται.


ΟΙ ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΙ

Στέλνω τη φωνή μου στο στόμα σου
τη φιλοφροσύνη εσύ επιστρέφεις

Είμαι ο κόμης του Cannizzaro
εσύ είσαι η Αυτού Υψηλότης η πριγκίπισσα Augusta

Είμαι η αλυσίδα η θαυματουργική
εσύ κρατάς τα κιάλια της όπερας και τα χαρτιά

Γίνεσαι τραγούδι αυτοσχέδιο
είμαι ο δάσκαλός σου

Εσύ'σαι ο σπόρος μου ο αόρατος
είμαι ο Τιμούρ ο Τάταρος

Εσύ'σαι το περίεργο κόλπο μου
εγώ ο μαγεμένος σου caddy*

Eγώ είμαι ο κούκλος σου που σ'αναστατώνει
εσύ είσαι η κούκλα μου η αναστατωμένη.

*caddy:ο βοηθός του παίκτη γκολφ

(κουβαλάει τα μπαστούνια,τις μπάλες κ.α.)

Harold Pinter
ποιήματα 1948-2004
μτφρ:Νίνος Φενέκ Μικελίδης
εκδ.Κέδρος 2005