ο κήπος


εκεί
να τρώγεται για ένα κοτσάνι μήλου
που βρήκε πεταμένο μες στον κήπο της







Σταύρος Ζαφειρίου
στάσιμα
εκδ.Νεφέλη


6 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Πόσα πεταμένα βρίσκουμε στον κήπο μας;...

Ίσως να ναι και ξεχασμένα από παλιά...

Φιλί μνήμης

Adam The Sinner είπε...

Xμμ...μηλαράκι...
πόοοσο πίσω με γύρισες...

Καλό μήνα!
Θησαυρέ...

Φαίδρα Φις είπε...

Λίτσα μου μήπως τόσο πίσω
εκεί που
"οι νύχτες μιλούσαν μαζί μου.μου έδειχναν δρόμους προσωπικούς.και με καθρέφτιζαν σε κοιλώματα τ'ουρανού και,φάνταζα όμορφος και σιχαμερός ταυτόχρονα(πώς αλήθεια γίνεται?)"

Ο Δραπέτης
Λίτσα Πατεράκη
εκδ.Μπαρτζουλιάνος

Φαίδρα Φις είπε...

πρωτόπλαστε,
γιατί όλους μας γυρνάνε πίσω
τα μήλα...

είναι το σύμπλεγμα του προπατορικού...

ωραία,εμπεδώσαμε τον ενικό αριθμό

ευχαριστώ για τη φιλοφρόνηση!

σε φιλώ

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Με συγκινείς πολύ Φαίδρα μου!

Πάρα πάρα πολύ...

Φαίδρα Φις είπε...

αποκλείεται περισσότερο απ'ό,τι εσύ με τον Δραπέτη

φιλάκι