να η Λόλα


Παίζουν τα παιδιά
Ανάμεσα στα χρώματα
μιλούν με πεταλούδες
Κρατούν το μπλε
των ονείρων
για νανούρισμα

Παιδί κι εγώ
κατεβαίνω
στις νύχτες
Τα βρώμικα σκαλοπάτια
μου δείχνουν λυγμό


Παίζουν τα παιδιά
Σκάβουν παγίδες
για τα παιδιά
με το φιλί της μάνας
στα γερά κορμιά τους


Σπασμένο παιδί εγώ
βλέπω τα κούτσουρα
στ' αποτυπώματα
των θρανίων μας

Μέσα απ' το παράθυρο
-κατασκευή παρελθόν
Και κατεβαίνω οργή
τα βράδια
σε ραγισμένα πρόσωπα


Σπλάχνα ροδόχρωμα
τα παιδιά
στις φωτογραφίες
σχολικών βιβλίων
Ο Μίμης, Η Άννα
Πλεξούδες όνειρα
όταν η γιαγιά...
τηγανίζει ψάρια


Ανεπιθύμητο σπλάχνο εγώ
κατέβαινα στην κόλαση
με το δάγκωμα της αράχνης
στα χείλη μου

Να, η Λόλα!...
Σπασμένη ζωή
η Λόλα...
Λου και Οοο - Λο
Λου και ΑΑΑ - Λα
Λόλα...


Τη βρήκα
στο τελευταίο σκαλοπάτι...
όταν κατέβαινα στις νύχτες
Είχε πατήσει ένα όνειρο
Είχε γεμίσει το πέλμα της
αγκάθια και πονούσε
Είχα φυλάξει αράχνες
μέσα στη χούφτα μου
Αυτές που διαβάσαμε
τ' όνομα του θανάτου

Πάντα τα βράδια
ανακαλύπτω
την πρώτη γραφή
απ' το παλίμψηστο εγώ μου
Κι εκεί φωνάζω
Λόλα!

Όταν τα παιδιά
κυνηγούν νεράιδες,
με χρώματα αρμενίζουν
Εγώ, νυχτερινούς βυθούς

10 σχόλια:

Διάττων είπε...

Η ποιότητα γραφής της Λίτσας είναι εγνωσμένης αξίας...

Να έχεις μια γλυκιά μέρα σήμερα, ως ένα ευχάριστο ξεκίνημα της εβδομάδας...

Φαίδρα Φις είπε...

Διάττοντα,
ευχαριστώ,το ίδιο εύχομαι
και για σένα

αναμφίβολα η ποιότητα της Λίτσας-πέρα από τη γραφή-
είναι σπουδαία!

είναι αυθεντικός άνθρωπος
και η γραφή της άρρηκτα
συνδεδεμένη μ'αυτή τη γνησιότητα

πώς να μην την αγαπήσεις?

σε φιλώ

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Πώς να μη σας αγαπήσω;
Όταν με συγκινείτε και οι δύο τόσο πολύ!...
Φαίδρα, Διάττοντα, φίλοι καρδιάς, δικοί μου φίλοι...
Φαίδρα σου χρωστώ πολλά!!!

Σε φιλώ πολύ πολύ!
Καλημέρα!

Φαίδρα Φις είπε...

Λίτσα μου καλή,
τίποτα δεν μου χρωστάς

εγώ σου ανταποδίδω τη συγκίνηση
που λέγαμε χθες

αυτό με κάνει χαρούμενη
και να ξέρεις ότι το εννοώ
από τα βάθη μου

σου στέλνω ήμερη αγάπη
και δυνατή
σ'αυτή την τόσο παγωμένη μέρα
στην Αθήνα

Δανάη είπε...

Φαίδρα μου,
πετώντας έρχομαι...
Αφήνω σε σένα γλυκιά εόρτια ευχή
και στο αγαπημένο ποίημα της Λίτσας υδάτινο δάκρυ που πάλι αδυνατώ να αποφύγω...

Καλημέρες σε όλους

Φαίδρα Φις είπε...

Ακριβοθώρητη,Υδάτινη Φίλη μου...
δεν υπάρχει κανένας
λόγος ν'αποφεύγουμε αληθινά
δάκρυα συγκίνησης

η ευαισθησία σου
με αγγίζει βαθιά...

ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου!

να μην ξεχάσεις τα φτερωτά σου
πέδιλα...

σε φιλώ πολύ γλυκά
καλημέρα

Βασίλης είπε...

Σκέφτομαι ότι το πρώτο κοινό εργαλείο μετά την αφή, την όραση και τη γεύση για πάρα πολλούς από μας, υπήρξε εκείνο το Αναγνωστικό με τη Λόλα και το Μίμη, τον καθαρό Αλέκο και τόσα όμορφα στρογγυλά μαύρα μεγάλα γράμματα,…

Κι όταν τώρα τις λέξεις και τα γράμματα
κανακεύουμε να μας κάνουν το χατίρι
Είναι ότι ξοφλάμε εκείνα τα όνειρα που τρέχανε τότε στα μάτια μας,…
Τότε που καμιά «ζωή δεν ήταν σπασμένη»,…

Πολύ τρυφερό Λίτσα
Και πολύ σκληρό με μας
και το χρόνο που τρέχει

Καλημέρα Φαίδρα
Ελπίζω να είναι καλύτερα τα πράγματα
Χαμόγελο και Χαρά εύχομαι

Φαίδρα Φις είπε...

Bασίλη μου,
πολύ όμορφα όσα έγραψες

εγώ θυμάμαι το αναγνωστικό
αλλά νομίζω πως δεν το έχω διδαχτεί

πάντως υπήρχε στο σπίτι μας
πάντα καθώς και οι δύο γονείς μου
είναι-συνταξιούχοι πλέον-δάσκαλοι

το θυμάμαι χαρακτηριστικά
στο ράφι,στο τραπέζι,στο γραφείο

και γενικά επισύρει μια μελαγχολική αύρα
όταν σκέφτομαι το εξώφυλλό
του
νομίζω ένα αγόρι κι ένα κορίτσι
με κοτσιδάκια,
πιασμένα από το χέρι να τρέχουν
με ένα βιβλίο στο χέρι

μπορεί να θυμάμαι και λάθος
αλλά αυτή την εικόνα
έχω,δεν είναι ψέμα...

σ'ευχαριστώ πολύ καλέ μου

σε φιλώ
και σε σκέφτομαι

για τα πράγματα
θα σου γράψω
όχι πολύ καλά

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Βασίλη,
ξεχωριστά απ' την υπέροχη Φαίδρα μας,
σ' ευχαριστώ κι εγώ πολύ

Φιλί πρωινό!

Φαίδρα Φις είπε...

καλημέρα Λιτσάκι μου!
φιλιά φιλιά