Ρουμπλιώφ


Προσεύχομαι συχνά σε δαχτυλίδια πρόσωπα σε πέτρες
Κοιτώντας επίμονα το σημάδι εκεί στον τοίχο ή το ταβάνι
Χαϊδεύοντας το χέρι του το βλέμμα
Ακούγοντας προσεκτικά με αγάπη
Απαντώντας ευλαβικά στη σιωπή


Εσύ βλέπεις τα χοντρά μου παπούτσια μου
που πατάνε
στο ξύλο τη γραμμή
τα ξεδιάντροπα μάτια
τα αστεία για το φόβο
τα σάλια,τα φιλιά
τα κραγιόν στις εικόνες
τα λεφτά να κουδουνίζουν
στα λεφτά
και βουνό να σου σφηνώνουν
στις μασχάλες
τα κεριά
μαλακά να λιώνουν
να λερώνουν
με δειλές φλογίτσες τον αέρα
να σβήνουν
με χοντρά δάχτυλα
πριν ανάψουν


Δεν βλέπεις που κοιτάν από ψηλά
οι μαστόροι
με μουστάκια
και γένια θαλλερά
πόσο έχουν πιει αλήθεια


Δεν ξέρεις Εκείνοι ξέρουν:όσο έχουν πληρωθεί
μεθούν και ζωγραφίζουν
ήθελαν να είναι ναυτικοί
μα τι να γίνει?
καθένας όπως καταφέρνει,ό,τι μπορεί
Μεθούν λοιπόν και βάφουν
μα δεν καταλαβαίνεις
εδώ κροκί,εκεί πολύ γαλάζιο
άσε το βυσσινί
παντού
σαν αίμα
"εκείνοι ξέρουν"
σκέφτεσαι
κι αυτοί το ίδιο για σένα
"ξέρει.Για να πληρώνει"


Πληρώνεις και μεθούν
μεθούν και ζωγραφίζουν
γυμνά,ντυμένα
μάτια,ουρανούς
κομμένα μέλη
σταυρούς και κόλαση.Ό,τι θέλουν.


Δε θέλουν να κατεβούν
μεθούν και ζωγραφίζουν
σπίτι έχουν κάνει
τον ουράνιο θόλο


Απλώνονται στις σκαλωσιές και στα ύψη
τόσο εκεί έχουν μείνει
κανένας δε ρωτάει
πέτρα και ξύλο και μπογιά
έχουν γίνει
τόσο πολύ περνάνε
που δεν ξεχωρίζουν
αυτούς που ζωγραφίζουν
και μεθάνε


Ρωτιούνται είναι οι άγιοι
ή εκείνοι που γερνάνε;


Πέννυ Μηλιά

10 σχόλια:

Βασίλης είπε...

η ομορφιά δεν αντέχεται
είναι εκθαμβωτική
η καμπάνα του Αντρέι Ρουμπλιώφ δεν ξέρω αν είναι ραγισμένη
αλλά ο ήχος της έχει διαπεράσει την ψυχή μου,…

δεν είναι σχόλιο
είναι μια παράταση που παίρνω από τη σημαία,…
δεν ξεμπερδεύεις έτσι με τέτοιο κείμενο
Πέννυ θα επανέλθω
Αν και πλησιάζει η ώρα που θα δώσω τον όρκο της αμιλησιάς

Φαίδρα Φις είπε...

Βασίλη ευτυχώς που ήρθες
και είπες όσα είπες

είχα αρχίσει να πιστεύω
ότι αυτό το κείμενο
που προσωπικά
εκτιμώ ως ένα από τα
καλύτερα της Πέννυς
αν όχι το καλύτερο
δεν άγγιξε ούτε εσένα

έκανα λάθος και σου
ζητώ συγνώμη

κι εσύ το αμίλητο?

ωραία παρέα θα κάνουμε...

Δημήτρης είπε...

Με αδικείς Φαίδρα, έμμεσα μεν με αδικείς δε...
Την εξεταστική μου μέσα!!!

Τι να πώ, απλά να αναρωτηθώ μέσα από την δικιά μου ματιά... Γιατί δεν κατεβαίνουν και εδώ κάτω να ζωγραφίσουν πάνω στο απέραντο γκρίζο, τα κομμένα μέλη να ενώσουν και τα χρώματα να τα κάνουν χρώματα, γιατί;;;

Σε φιλώ

Τι να πώ περιττά τα λόγια, μίλησε η γλώσσα που καταλαβαίνεις και καταλαβαίνω...

Φαίδρα Φις είπε...

jimmy

σ'ευχαριστώ πολύ
που είσαι εδώ

να ξέρεις...θα το θυμάμαι

σε φιλώ

Βασίλης είπε...

«Δε θέλουν να κατεβούν
μεθούν και ζωγραφίζουν
σπίτι έχουν κάνει
τον ουράνιο θόλο»
…………………………………………………………

αφήστε με
δε θέλω να κατέβω
κρατήστε με εκεί ψηλά
όχι, δε θα μεθώ,
δεν είμαι άξιος να μεθώ
με το κρασί το άγιο,…
αφήστε όμως
να μένω εκεί κρεμασμένος
στης σκαλωσιάς την ασταθή ισορροπία
μεθυσμένος απ’ την αύρα σας
να σας κουβαλώ
τα πινέλα σας
στα χρώματα σας να με ανακατεύετε
να πιτσιλίζομαι από των άστρων σας
την σκόνη και τη γύρη των λουλουδιών σας
να ρουφώ λίγο
από το μεθυστικό άρωμα
των χεριών σας
καθώς αγκαλιάζουν
τα άγια των αγίων πρόσωπα
να σας σκουπίζω το μέτωπο
καθώς οι πόροι σας
μύρο με έκσταση αναμειγνύουν
για το πορφυρό φωτοστέφανο

αφήστε με και
σας δίνω σταγόνα σταγόνα
ότι έμεινε,…
θα σας πληρώνω με χρόνια σιωπής
και σελίδες από το ρημαγμένο
ναυτικό μου φυλλάδιο,…
………………………………………………………



«Δεν ξέρεις Εκείνοι ξέρουν:όσο έχουν πληρωθεί
μεθούν και ζωγραφίζουν
ήθελαν να είναι ναυτικοί
μα τι να γίνει?
καθένας όπως καταφέρνει,ό,τι μπορεί
Μεθούν λοιπόν και βάφουν
μα δεν καταλαβαίνεις…»

«Ρωτιούνται είναι οι άγιοι
ή εκείνοι που γερνάνε;»

ή εκείνοι που γεννάνε;

………………………………………………………………

Πέννυ μου δεν έχω λόγια
Είναι πολύ όμορφο
(ίσως το πιο όμορφο; Δεν το λέω
γιατί θα έρθουν κι άλλα,… και
γιατί χρωστάω και τη Σταχτοπούτα)

Τόσο δυνατό
Και τόσο απλό
Νιώθω πολύ τυχερός που σε διαβάζω

Φαίδρα μου
Μπράβο για την επιλογή
Και για το βήμα που δίνεις στην Πέννυ
Είναι πολύ σημαντικό
Χωρίς εσένα δεν θα τη γνωρίζαμε
Την Πέννυ με τη γλυκιά Μηλιά

Πόσες φορές θα το πω;
πολύ τυχερός,…

Ανώνυμος είπε...

Γλυκιά μου αγαπημένη Φαίδρα
αδερφή μου,
είμαι στάχτη.

Σου γράφω,
κι αυτές τις μέρες ξέρεις πως είναι η ψυχή μου..
ως κι ο ίσκιος που περνάει, την σκίζει..

Ο "Ρουμπλιώφ" είναι κάτι που ούτε ξέρω πως το έγραψα.

Είναι χωνεμένη όλη η αίσθηση που έχω για το τι σημαίνει θείο, μέθεξη, ζωή, προσευχή, απαγόρευση, έκκληση, αστείο, χαρά, μεταφυσική, όρια, υπέρβαση.

Πέρα από το ότι ο Ταρκόφσκι είναι από τους αγαπημένους μου ..-δεν ξέρω και πως να τον πω- και από τους ανθρώπους που έχω βαθιά εκτιμήσει και αγαπήσει.

Το σημαντικό για τον "Ρουμπλιώφ" είναι που κάποιος το διάβασε και τον άγγιξε. Μ αυτόν τον τρόπο διαβάστηκε και από άλλους.

Από τον Βασίλη
που προχθες πέρασα το πρωινό μου ακούγοντας την μουσική στο μπλογκ του..
Βασίλη μου, είσαι πολύ μέσα.
Και μακριά από μας τέτοιοι όρκοι..

Από τον Jimmy
με την ωραία απορία..
Είδες την ταινία;σίγουρα θα σου αρέσει περισσότερο από το ποίημα..

Ευχαριστώ πολύ
για το ένα και σημαντικό, που ζητάει όποιος γράφει στίχους..

Φαίδρα σου χρωστάω πολλά
αλλά επειδή σε εμάς ισχύουν πιο πρωτόγονα οικονομικά συστήματα
θα σε πληρώσω με φιλιά..

Πέννυ

ekptwtos είπε...

EINAI APLA YPEROXO!DEN YPARXOYN LOGIA!!

Φαίδρα Φις είπε...

έκπτωτε,
σ'ευχαριστούμε πολύ εγώ και η Πέννυ και σε καλωσορίζω με χαρά.

καλημέρα

Φαίδρα Φις είπε...

Πεννάκι δεν χρειάζονται ευχαριστώ.
Μόνο την αγάπη σου θέλω.

αγκαλιά
και πάρε με σε παρακαλώ
όταν μπορείς

καλημέρα

Φαίδρα Φις είπε...

Βασίλη...ΘΑΥΜΑΖΩ!