goodbye blue sky


Τα δακτυλικά αποτυπώματα-Εδουάρδο Γκαλεάνο


Γεννήθηκα και μεγάλωσα κάτω από τα αστέρια του Σταυρού του Νότου.Όπου κι αν πάω, με ακολουθούν κατά βήμα. Κάτω από το Σταυρό του Νότου, σταυρό αστραποβόλο, πορεύομαι ζώντας τις φάσεις της μοίρας μου. Δεν έχω κανένα θεό. Αν είχα θα του ζητούσα να μη μ’αφήσει ν’ανταμώσω το θάνατο: όχι ακόμα. Έχω πολύ δρόμο να διανύσω. Υπάρχουν σελήνες στις οποίες δεν έχω αλυχτήσει ακόμη και ήλιοι που ακόμη δε μ’έχουν πυρπολήσει. Δεν έχω βουτήξει ακόμη σ’όλους τους ωκεανούς του κόσμου, εφτά καθώς λένε, ούτε σ’όλους τους ποταμούς του παραδείσου, τέσσερις καθώς λένε.
Ένα παιδί στο Μοντεβίδεο εξηγεί:
«Δεν θέλω να πεθάνω ποτέ γιατί θέλω να παίζω αιώνια».




Η μέρα που θα τα άλλαζε όλα-Οδυσσέας Ιωάννου

Από δω και πέρα τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο. Αυτή τη φράση την έχω πει και την έχω ακούσει πολλές φορές. Αμέσως μετά τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία. Μετά τους δίδυμους πύργους. Μετά την εισβολή στο Ιράκ. Ύστερα από έναν αβάσταχτο θάνατο. Γενικά, έπειτα από κάθε χοντράδα της μοίρας, σαν σπρωξιά σε ποδηλάτη, βγαίνοντας από την τροχιά μας. Υπάρχουν πράγματα που αλλάζουν στη ζωή. Είναι πολύ πιο λίγα από όσα νομίζουμε. Δεν σε αφήνουν αυτοί που ξεχνάνε εύκολα. Σε τραβάνε στις γιορτές. Σε γνωρίζουν στον κόσμο. Τι να τους πεις? Πού να τους βάλεις? Περνάει λίγος καιρός κι όλοι ξανά τα ίδια. Γιατί δεν ήσουν έτοιμος για τέτοιες αλλαγές. Απλώς σου αρέσουν οι ωραίες κουβέντες κι εσένα. Νομίζεις πως ο προσωπικός σου πόνος σε κάνει ξεχωριστό, σε διαχωρίζει από τους άλλους. Αυτό είναι πάλι. Να ξεχωρίζεις. Σε τελική ανάλυση, και μια αλλαγμένη ζωή, ζωή είναι ξανά. Δε βαριέσαι. Νομίζω πως όλοι κοιτάζουμε σ’ένα σημείο που δε συμβαίνει τίποτα. Δεν περιμένω πια «εκείνη την ημέρα που θα τα άλλαζε όλα».

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κανείς μας πια δεν περιμένει «εκείνη την ημέρα που θα τα αλλάξει όλα».

Και όμως κανείς μας
«Δεν θέλει να πεθάνει ποτέ γιατί θέλει να παίζει αιώνια».

Δύο άκρες... Μία Αλήθεια...

Πολλές Καλημέρες

Welcome back

Φαίδρα Φις είπε...

καλώς σε ξαναβρίσκω οδοιπόρε μου
2009 πια...

δύο άκρες μια αλήθεια
όμορφα το είπες

θέλω να είσαι καλά
σε φιλώ πολύ

θα τα πούμε και αργότερα

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

"Εκείνη την ημέρα που θα τα άλλαζε όλα"

καταδικάστηκαν τα παιδιά σε θάνατο...

Η κατηγορία;

Δεν ήθελαν να πεθάνουν ποτέ γιατί ήθελαν να παίζουν αιώνια...

Ζήσαμε πολλές τέτοιες μέρες, κι άλλες θα ζήσουμε πολλές...

Μου έλειψες Φαίδρα μου...

Φιλί

Φαίδρα Φις είπε...

κι εσύ μου έλειψες Λίτσα
δε θέλω να ζήσουμε κι άλλες τέτοιες μέρες
δεν έχω αντοχή
δεν έχω δύναμη

ό,τι χρειαστείς να μου πεις
αύριο το πρωί να περιμένεις e-mail
αν μου κάνει τη χάρη και λειτουργήσει κανονικά
γιατί και σήμερα προσπαθούσα να σου στείλω
αλλά επέστρεφε διαρκώς
κι εγκατέλειψα

γενικώς είχε πρόβλημα το νετ σήμερα,
ή μόνο εγώ το είχα?

σε φιλώ κοριτσάκι

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Καλημέρα!

Φαίδρα, μπορείς να προσπαθήσεις και:

alter@lipa.gr

είναι το mail μου στη δουλειά.

Σ' ευχαριστώ πολύ

Φαίδρα Φις είπε...

καλημέρα Λίτσα μου
σ'ευχαριστώ κι εγώ
θα προσπαθήσω και σ'αυτό
στο υπόσχομαι

φιλί κι αγκαλιά

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Φαίδρα, συγνώμη. Είναι: lipa@alter.gr

Φαίδρα Φις είπε...

Λίτσα κανένα πρόβλημα
ακόμα προσπαθώ να συμμαζέψω κάποια κείμενα