Μεσαιωνικό υστερόγραφο


Έγραφε ερωτικά γράμματα και τα πετούσε στο δρόμο.Χωρίς υπογραφή,χωρίς ημερομηνία,χωρίς όνομα παραλήπτη.Και σε καλούσε να πας να τον βρεις,η καρδιά του χτυπούσε για σένα,για σένα άνοιγε τα μάτια το πρωί,για σένα τά'κλεινε το βράδυ,για σένα έγραφε αυτά τα γράμματα και τα πετούσε στο σκοτάδι.Συνήθως άρχιζε ή τελείωνε μ'εκείνα τα τεθλιμμένα στιχάκια:"Λάβε χαρτί χωρίς ψυχή/και σώμα δίχως αίμα...".Ή άλλα που δεν τα ξέραμε:"Ο έρως κόβει γόνατα/κι οι λογισμοί γερνούνε/κι εγώ που τά'χω και τα δυο/πώς δε με καταλυούνε".Ποτέ δε μάθαμε ποιος είναι.Εικασίες μόνο,χειρότερες κι από την πλήρη άγνοια.Σήμερα ήταν αυτός,αύριο εκείνος,μεθαύριο κινδύνευες να είσαι εσύ,να είμαι εγώ.Όποιος κι αν ήταν,δίπλωνε το χαρτί στα τέσσερα και το άφηνε να το πάρει ο άνεμος,να το πάει όπου θέλει.Τό'βρισκες στα πιο απίθανα σημεία.Στους δρόμους,κεντρικούς κι απόκεντρους,στα ρείθρα,κάτω απ'τα τραπέζια στα καφενεία,κάτω από παγκάκια,κάτω απ'τα πόδια σου,συχνά και πιο μακρυά,σκαλωμένα πάνω σε πουρνάρια,σε βατομουριές,ή ανάμεσα στα κομμένα ξύλα για το χειμώνα στα υπόστεγα.Πάνω σε τάφους στο κοιμητήριο,κι εκεί ακόμα.Πολλά τα μούσκευε η βροχή ή βαρειά πάχνη,και η μελάνη από την πέννα διαστέλλετο,οι χαρακτήρες πάνω στο χαρτί έμοιαζαν με μπλε νιφάδες χιονιού σε μεγέθυνση,έπαιρναν σχήματα αμοιβάδας.Άλλοτε διαλύονταν τελείως,έπαιρνες το χαρτί κι έσταζε σαν σουπιά.Σπανίως, άφηνε να διαφανεί η ταυτότητα του φύλου του.Άντρας.Ελάχιστα μιλούσε για το άτομό του,με τρόπο έμμετρο.Ό,τι κυρίως εκθειαζόταν σ'αυτά τα γράμματα,ό,τι απελπισμένα αναζητιόταν και δε βρισκόταν,ήσουν εσύ-το κέντρο του κόσμου!Κάποτε σταμάτησαν.Έφυγε ή πέθανε ή κουράστηκε ή ποιος ξέρει τι άλλο.
Ζυράννα Ζατέλη

15 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Αυτοκτόνησε η ελπίδα του -
νομίζω -
στην παλίρροια μέσα
της φαντασίας του
ή
στο υστερόγραφο της ψυχής του...
...εκεί στην κόκκινη τελεία
της ανάσας του...

Φιλί

Φαίδρα Φις είπε...

Λίτσα μου,
πανέμορφα το έγραψες και δεν έχω πολλά πράγματα να συμπληρώσω

στην κόκκινη τελεία της ανάσας του...
υπέροχη εικόνα!

θα ήθελα όμως να σου αφήσω κάτι από τη Σκοτεινή Πράξη του Τάσου Λειβαδίτη-Χορικό,1974

είναι η ώρα του μεγάλου ονειροπόλου,που εδώ και αιώνες,χωρίς ποτέ να χάνεται,πηγαίνει πάντα προς το χαμό...

τι άλλο είναι λοιπόν,το μέλλον,απ΄την αληθινή πατρίδα μας,αφού το όνειρο εκεί πηγαίνει...

κάτω απ'το μανδύα ενός άλλου πηγαίνουμε,που προχωράει σιωπηλός,δίχως όνομα,ίσως γι'αυτό και πιο αληθινός...

αναφορικά με το μέιλ τώρα,
έχω μεγάλο πρόβλημα με τον υπολογιστή μου
είναι κολλημένος
πάλι δεν μπορώ να στείλω ούτε ν'ανοίξω τα μέιλ που μου στέλνουν

ελπίζω μέσα στη μέρα να λυθεί το θέμα

αλλιώς θα τα πούμε από το μπλογκ

σε φιλώ πολύ
καλημέρα αγαπημένη μου φίλη

Ανώνυμος είπε...

Ερωτικά γράμματα που ταξιδεύουν στον χρόνο ζητώντας παραλήπτη... ζητώντας το κέντρο τους...

Ποτέ δεν μάθαμε ποιος είναι... υπήρξε άραγες ποτέ; Ή τον φανταστήκαμε απεγνωσμένα;

Φωτεινή καλημέρα Φαίδρα μου...

Φαίδρα Φις είπε...

oδοιπόρε μου καλημέρα
πιθανώς να υπήρξε
ή να υπήρξαμε εμείς στη θέση του
κάποτε...

μου έχει συμβεί
το έχω κάνει δηλαδή

όσο κι αν σου φανεί περίεργο το πρώτο μου βιβλίο
που είναι μυθιστόρημα
είναι μια επιστολή
που εναγωνίως έψαχνε στο χρόνο
να παραδοθεί στο φυσικό παραλήπτη της

αγνοώ αν η ευχή μου εκπληρώθηκε
πάντως η επιθυμία μου παραμένει
και δεν το μετάνιωσα ποτέ

ευσεβείς πόθοι...

σε φιλώ πολύ

tovenito είπε...

καθόλου μεσαιωνικό το υστερόγραφο. διαχρονικό όσο ποτέ.
σαν τα γράμματα τα αληθινά που όσος χρόνος κι αν περάσει δεν χάνονται ποτέ. και τα βρίσκεις παντού. κυρίως μέσα σου

Φαίδρα Φις είπε...

γεια σου tovenito
αλήθεια
τα βρίσκεις μέσα σου
και για πάντα
ειδικά εκείνα που έχουν μπερδευτεί με λάθη κι ενοχές

και μάλλον έχουν αφομοιωθεί και χωνευτεί απ'αυτά...

δεν ξέρω,
μάλλον τον καθένα μας τον "πιάνει"
από διαφορετικό σημείο αυτό το κείμενο

έτσι φαίνεται τουλάχιστον
αλλά μπορεί στο βάθος να συγκλίνουν όλες οι εκδοχές
ή να μην απέχουν πολύ τελικά

σε φιλώ

Άθεος είπε...

Επαίνους θα σου γράψω άλλη φορά.
Τώρα πες μου, το link το θέλεις στη Θάλασσα, στον Προμηθέα ή και στα δυο…

Φαίδρα Φις είπε...

γιατί άλλη φορά?
όταν καλομαθαίνεις κάποιον δεν μπορείς μετά τόσο στυγνά να το παίρνεις πίσω
ή να το αναβάλλεις...
αστειεύομαι

όπου θες...
και στα δύο δηλαδή!

Φαίδρα Φις είπε...

εντάξει,σε βρήκα και στη θάλασσα

Άθεος είπε...

Όπως θέλεις… και στα δυο!
Ευχαριστώ για την ανταπόδοση αν και θα μου άρεσε να αναφέρονται στο όνομα του site και όχι στο χρήστη!

Βασίλης είπε...

Πολύ όμορφο,… για επίλογος

Φαίδρα Φις είπε...

άθεε,
όπως βλέπεις
η επιθυμία σου
είναι διαταγή...

καλημέρα

Φαίδρα Φις είπε...

οι επίλογοι καμιά φορά
αγαπημένε μου Βασίλη
έχουν το πάνω χέρι
συγκρινόμενοι με τους προλόγους

είναι εντυπωσιακή η έξοδος...

καλημέρα
σε φιλώ

Άθεος είπε...

Αν είναι διαταγή...
τότε έχω... πολλές επιθυμίες!

Φαίδρα Φις είπε...

εγώ μίλησα για μία
και αν αυτή ήταν η πιο σημαντική
τότε δεν υπάρχει περιθώριο
για την εκπλήρωση δεύτερης...

αλλά όχι τελεσίδικα

θα δούμε...