μένω εκτός


Αυτή τη στιγμή πονάω αφόρητα.Ίσως θα πρέπει να γίνω κυνικός για να αποφύγω τέτοιου είδους δοκιμασίες,το έχω ξανακάνει,το σκέφτομαι,το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτό που γυρεύω τώρα βρίσκεται λίγο πέρα από τον κυνισμό.Ο κυνισμός προστατεύει,ενδεχομένως,αλλά δεν σε πλουτίζει.Γιατί σου γράφω και γιατί σ'τα γράφω όλα αυτά?Γιατί πρέπει να είμαι σαφής,όχι μόνο προς εσένα,και θέλω να το ξέρεις.Γιατί είσαι η άλλη άκρη αυτού του μπλεγμένου κουβαριού και θέλω επίσης να ξέρεις τι σκέφτομαι και τι αισθάνομαι.Οι σκέψεις και τα αισθήματά μας προσδιορίζουν τις αντιδράσεις μας.Γιατί πρέπει να υπάρξει μια λύση.Γιατί δεν σκοπεύω να τρελαθώ.Γιατί τα πράγματα έχουν πάντα και μια άλλη διάσταση,μη προσδιορίσιμη,που συχνά όμως είναι και η πλέον ενδιαφέρουσα.

Θανάσης Βαλτινός


Αργά το Σάββατο παρατηρώ το θάνατο
όπως αποτυπώνεται στα παλιά πράγματα,στα ξύλινα
ταβάνια,στα πρόστυχα κρεβάτια,στα βαμμένα με κίτρινη ώχρα ξύλινα πατώματα.
Η σκιά του πόλεις στο Μεξικό,στη Χαιρώνεια,στο Μπάγκλα Ντες.Στα σοκάκια τους πουλάνε
ζεστή λάσπη και φωτογραφίες από τη στέψη του αυτοκράτορα.

Γιώργος Χρονάς



2 σχόλια:

Fatale είπε...

''Οι σκέψεις και τα αισθήματά μας προσδιορίζουν τις αντιδράσεις μας''

και συμφωνώ απόλυτα,αν και δεν είμαι απόλυτη.

Φιλάκια

Φαίδρα Φις είπε...

καλημέρα φιλενάδα,
συγνώμη για την αργοπορία
κι εγώ συμφωνώ απόλυτα
μια που είμαι και απόλυτη

φιλιά και αγκαλιά