λούζεται η αγάπη μου



Λούζεται η αγάπη μου
στο Γουαδαλκιβίρ,
και τ' άνθη παίρνουν ευωδιά
απ'το γλυκό κορμί της

Τρέξε πέτα χελιδόνι
φέρ' της Βενετιάς βελόνι
να κεντήσει στο μαντίλι
τη χαρά της να μου στείλει

Μεταξωτά η αγάπη μου
μαντίλια μου κεντά
κι όλο φιλάει την κλωστή
και βυσσινιά τη βάφει

ποίηση:Federico Garcia Lorca και Λευτέρης Παπαδόπουλος
μουσική:Χρήστος Λεοντής

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μιά βυσσινιά τα χείλη σου .Μας βάφουν φωτιές των.

Φαίδρα Φις είπε...

Έκτορα χαίρομαι πολύ
που σε συναντώ και στον Προμηθέα

σε φιλώ

Φαίδρα Φις είπε...

υ.γ.:μου άρεσε ιδιαίτατα το τελευταίο σου κείμενο.
στο γράφω εδώ επειδή έχεις απενεργοποιήσει τα σχόλια.

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι καταπληκτικοί αυτοί οι στίχοι του Lorca;
Μ' αρέσει ο Προμηθέας σου!

Φαίδρα Φις είπε...

γεια σου κι εδώ Οδοιπόρε,
είναι στίχοι μιας μεγάλης και τρυφερής αγάπης

οπωσδήποτε αξεπέραστοι
και όμορφα μελοποιημένοι

ευχαριστώ πολύ