Δελφικό Συμπόσιο


Κοιμόμασταν τέσσερις
Φθηνό ξενοδοχείο
Φθηνά νυχτικά
Νιάτα ακριβά ζυγίζαν τα σεντόνια
Σάβανα να μετρούν,δεν το πιστεύεις.
Μόνο σώματα,μυαλά αλλότριας πόλης.
Κι ο τόπος
Ένα σφιχτό ψαλίδι για το φως
Σακιά γεμίζεις
Νομίσματα,αντίτιμα παντού
Μα δε σκεπάζουν τίποτα
Ένα ασκέρι μύγες σ'ένα ξερό σύκο
Δημόσιοι υπάλληλοι της τέχνης
Γνώση και γνώση
Κι ούτε ένας στοχασμός
Γέρικες φωνές,όχι παλιές
Σαχλοί προβολείς πάνω σ'ό,τι απέμεινε
Επιφωνήματα επί ονείρων από καιρό θανόντων θνητών
Σκυλεύουν το όνειρο κάποιου
Δεν έχει εδώ τροφή και κατοικία
Δεν έχει θέα
Κι η πόλη πουθενά
Γιατί την πόλη,οι άνθρωποι την κάνουν
Κι η άδεια πόλη,ανθρώπους δεν γεννά.



Πέννυ Μηλιά

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

γιατί η ποίηση πρέπει να φορά πάντα γκρι ή μαύρα κοστούμια και να μη τα "σπάει" με μια χρωματιστή γραβάτα ;
βλακώδης απορία εσωτερικής καύσης, δεν χρειάζεται να απαντήσετε

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Στην πόλη που χάθηκα
Στην πόλη που έσπασε
Καθρέφτης τους χάους
κομμάτια εκατομμύρια
διαλυμένων ψυχών
Σφάχτηκε ο νους μου
Διακοπή της επικοινωνίας
στη λεωφόρο των αστεριών.

Στη Φαίδρα

Φαίδρα Φις είπε...

καλημέρα,αντιλαμβάνομαι κι εγώ το
ανακλαστικό του ερωτήματος,
επιπλέον το απευθύνετε σε αναρμόδια, όχι μόνο γι'αυτή την ειδική απάντηση, αλλά και περί το σύνολο των απαντήσεων...

τολμώ να σας παραπέμψω σε κάποιες από τις πρόσφατες αναρτήσεις του Πετεφρή.
τότε ίσως καταλάβουμε λίγο από το γιατί που μας απασχολεί...

δείτε λοιπόν:-ο σκλάβος των συνειρμών
-ο σωτήρας
-αυτοκριτική
-η ποίηση ως εμβόλιμη αξία
-τεστ:μήπως είσαι ποιητής και δεν το ξέρεις?

και σε παλιότερες δικές του αναρτήσεις, θα μπορούσατε ν'ανατρέξετε και ν'αναζητήσετε μέρος της απαντήσεως,

χαίρομαι που είστε εδώ

σας στέλνω φιλιά

Φαίδρα Φις είπε...

αυτό το "σφάχτηκε ο νους μου"
μ'έσφαξε κι εμένα Προμηθέα,

σ'ευχαριστώ πολύ πολύ
σε φιλώ
καλή Κυριακή

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Διόρθωση: Καθρέφτης του χάους

Φαίδρα Φις είπε...

Προμηθέα,και με τη διόρθωση και χωρίς αυτή,
το σφάξιμο παραμένει ανηλεές!

Ανώνυμος είπε...

γιατί κύριε κκ μοίρη "τα βιβλία δεν περιέχουν την ζωή, παρά μόνο τις στάχτες της"
ίσως μια απάντηση σε μια ερώτηση που έχει απασχολήσει πάρα πολύ κόσμο,δια χειρός Μαργκερίτ Γιουρσενάρ

επίσης ο απλός, σοφός λαός λέει "κουκιά τρως, κουκιά μολογάς"

μια γνωστή μου επίσης παρατηρεί"και τι μπορούμε να θρηνήσουμε με σάπιες λέξεις, παρά ανώδυνους έρωτες"

επίσης ίσως η ποίηση να μην συμπαθεί διόλου τις γραβάτες..

τι να πω κι εγώ;προσπαθώ να υπερασπιστώ το ποιήμα μου που τόσο σας κατέθλιψε..

σκεφτείτε όμως κι εμένα τοτε τι μου συνέβη αντί να θαυμάζω την σφιχτή, πανέμορφη γραβάτα των (α)Δελφών μου στον καθρέφτη, να μην μπορώ να πάρω τα μάτια μου από τα πτώματα ονείρων,τα ερείπια ελπίδων και τα όρνια που σφυρίζαν ,ανυπόμονα πάνω απ τα νεαρά, γεμάτα γνήσια χαρά κεφάλια μας..

και να ρχεται και το ποίημα, φορτικός συγγενής που μόλις έχασε τον αγαπημένο του,ζητώντας επικήδειο..

δεν ξέρω αν όλα αυτά σας απαντούν, συγχωρήστε τον πιανίστα για τα μελαγχολικά τραγούδια του..

Φιλιά
Πέννυ

Βασίλης είπε...

Πέννυ Μηλιά, εδώ έχει θέα
Μου άρεσε ιδιαίτερα το Δελφικό Συμπόσιο

Η φανταστική σου πόλη ολόφωτη
Κι ανατρεπτική έστω και ηττημένη
Μ’ ανθρώπους ζωντανούς
Όχι μύγες
Ούτε ασκέρι
Ούτε πολυτάλαντους κράχτες
…………………………………………………

Μικρά νομίσματα ρίχνω κάθε φορά
Στη χαραμάδα σου
Και περιμένω
Και κάθε φορά όλο και πιο βαθιά
Ακούω τον χτύπο
Όλο και πιο καθαρά,..
Τα ψυχωμένα νιάτα σου
Με κυριεύουν
Κι αγαλλιάζω
Γιατί μέσα απ’ τα σάβανα λέω,…

Θα’ ρθουν μέρες
Θα’ ρθουν πόλεις
Θα’ ρθουν καταιγίδες
………………………………….
Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι θα κάθονται ακόμα στις μπροστινές θέσεις, αθώα
Θα γελούν θα μηρυκάζουν ξεχασμένες δόξες
Θ’ ανταλλάσσουν σάλιο αναμεμειγμένο με φιλιά κροταλία
Και θα ξεφυλλίζουν προγράμματα σε μπαγιάτικες ημερομηνίες,…
…………………………………………………………………
κι όμως και σήμερα,…
κι εμείς με μικρές κλωστές
πλέκουμε λέξεις, φτενές κι αδύναμες αντένες
και πίσω η λήθη σηκώνει κάστρο απελπισιάς,…
………………………………………………………
Καλησπέρα Πέννυ
Καλησπέρα Φαίδρα
Σας στέλνω την Αγωνία μου
Και τους Επαναστατικούς Χαιρετισμούς μου
Η ελπίδα, μου έπεσε κι αυτή στη χαραμάδα,…

Υ.γ. ελπίζω η Θάλασσα να με περιμένει,…

Ο μικρός μας Οδυσσέας στην Αίγινα, πάτησε κατά λάθος ένα κουμπί και προκάλεσε ένα σφάλμα στο σύστημα διακτινισμού και δεν μου «τρέχει» το έτος 2020,….

Ανώνυμος είπε...

Πέννυ άργησα να μπω στον Προμηθέα και τα έγραψε όλα ο Βασίλης πριν από εμένα!Μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό το ποίημα σου και μπορεί να το είδα κι εγώ σαν τον Βασίλη,δηλαδή αγωνιστικό!Γιατί βρε Βασίλη μου το έκανες αυτό?Τι έμεινε να πω?Εν πάση περιπτώσει συμφωνώ εν γένει και ειδικώς με τον προλαλήσαντα.Αχ!ha?
Θα προσθέσω όμως(σιγά μη δεν πρόσθετα)ότι το βλέπω και δυναμικό,το βλέπω και παραιτημένο.Όχι απαραίτητα από εσένα τον ποιητή-αφηγητή αλλά από εκείνους που σε συντροφεύουν στους Δελφούς.Σαν να τους περίμενες εσύ η ίδια,διαφορετικούς αυτούς τους συντρόφους.Πιο ελεύθερους.Πιο δυνατούς.Πιο ώριμους και συνειδητοποιημένους.Ό,τι και να πω,νομίζω ότι είναι επανάληψη...
Πολλά φιλιά παιδιά!

Ανώνυμος είπε...

Βασιλη
Με συν κινει ξανά η ανάγνωσή σου.
έτσι ακριβώς είναι.
έτσι όπως τα λες.

Οι κάτοικοι της ολόφωτης πόλης μας έγραφαν πριν λίγα χρόνια, όχι πολλά:
"αύριο φεύγουν οι μισοί
κι εμείς πηγαίνουμε γι αλλού
μπορεί στεριά
μπορεί νησί
ας γίνει θέλημα θεού"
τι θεός κι αυτός..

Κι επειδή έχει τύχει να ξέρω που πήγαν, το μαρτυρώ μόνο για σένα, και στο αφιερώνω.
Για μένα, είσαι ελπίδα χρυσή
και σε ευχαριστώ που με "διαβάζεις".

"Εκεί ζούν, εκεί
Πάνω απ τους ίσκιους που μετριούνται
Πάνω απ τις ατσάλινες χορδές τους.

Εκεί ζούν, εκεί
Οπού δεν φτάνουν οι φωνές
Δεν φτάνουν οι ανάσες
Να μιλούν την γλώσσα τους

Εκεί που θα πας
Δεν θα τους συναντήσεις
Ολοένα πέφτουν, σαν βροχή.

Δίχως φίλους να πιούν.
Λιγοστεύουν."

Ευχαριστώ για την στήριξη και για τη σύν πλευση
είναι δώρο σπάνιο και ακριβό

Καλή δύναμη
Πέννυ

Ανώνυμος είπε...

Αμαλία μου
δεν έχει σημασία ποιός το είπε πρώτος
το θέμα είναι οτι "η γη γυρίζει"
και οτι κάποιος το είπε))

Ευχαριστώ πολύ
έχεις απόλυτο δίκιο
"Σαν να τους περίμενες εσύ η ίδια,διαφορετικούς αυτούς τους συντρόφους.Πιο ελεύθερους.Πιο δυνατούς.Πιο ώριμους και συνειδητοποιημένους."
αυτό δεν σημαίνει και το να είσαι νέος;να πιστεύεις και να απαιτείς ως φυσική την σύμπραξη;

"κάποτε το πίστευα
κάποτε που πίστευα οτι μπορούσα
ήθελα να κάνω τον κόσμο έναν άλλο κόσμο
και ήθελα και κάποτε να είναι και η ζωή αλλιώς
κάποτε.όχι τώρα.όχι
όχι πια
ούτε τώρα.ούτε ποτέ πια.
τώρα ξέρω
δεν έχω τίποτα να σας κρύψω
γιατί να κρυφτώ;
τώρα που ξέρω
ηττήθηκα
αυτή είναι η σωστή λέξη"

Αυτά λέει ο Δημήτρης δημητριάδης
κι εγώ μαλλον έπαψα να είμαι νέα

ελπίζω όμως όχι και οι νέοι

Αμαλία μου
πέτα, όπως και να χει!
Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

Πεννάκι,σου τα έχω πει και διά ζώσης γι'αυτό το ποίημά σου.
από την πρώτη στιγμή που το διάβασα,μου άρεσε πολύ
για την περιγραφή,την εσωτερικότητα,το μεστό του νοήματος,
θα δανειστώ μια φράση του "ανώνυμου" από σχόλιό του στη θάλασσα,ότι προσωπικά όχι μόνο δεν μ'ενοχλεί το μαύρο ή το γκρίζο των ποιημάτων
αλλά υποστηρίζω ότι χωρίς αυτές τις αποχρώσεις που κινητοποιούν τον προβληματισμό και το στοχασμό,δεν θα υπήρχε ποίηση...
είναι ίσως κι αυτή,η εσωτερική καύση,στην οποία αναφέρθηκε ο κ.κ.μοίρης πιο πάνω...
σε κάθε περίπτωση,τι να εξηγήσεις?
ο καθένας προσλαμβάνει τα νοήματα,τα μηνύματα,που χρειάζεται για να συντριβεί,για να καταστραφεί...

εγώ σ'ευχαριστώ πολύ,που μου επιτρέπεις ν'αναρτώ τη δουλειά σου.

καλημέρα
σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά

Φαίδρα Φις είπε...

Καλέ μου Βασίλη,
η ανάλυση που έκανες στο ποίημα της Πέννυς είναι αφόρητα επαρκής!
μου αρέσει πολύ και τη βρίσκω εξαιρετικά εύστοχη!

σ'ευχαριστώ πολύ
καλημέρα με καινούρια πανιά
ρομαντικέ μου επαναστάτη.

σου στέλνω όλη τη σκέψη μου
για σήμερα,μια μέρα πένθιμης γιορτής

Φαίδρα Φις είπε...

Ακριδούλα μου,σ'ευχαριστώ που ήρθες,
παραπονιόσουν κάποτε..."πότε θα μάθω να διαβάζω ποίηση?"
είδες τι κάνει η άσκηση?
η προσπάθεια?

καλημέρα κι αγκαλιά