θριαμβική ωδή

Στο οδυνηρό φως των μεγάλων ηλεκτρικών λαμπτήρων του εργοστασίου
έχω πυρετό και γράφω
Γράφω τρίζοντας τα δόντια,θηρίο μπρος στην ομορφιά
αυτού του πράγματος,
μπρος στην ομορφιά αυτού του πράγματος,άγνωστη
εντελώς στους αρχαίους.

Ω,τροχοί,γρανάζια,ρ-ρ-ρ-ρ-ρ-ρ-ρ αιώνιο!
Δυνατέ συγκρατημένε σπασμέ των μηχανών σε παραφορά!
Σε παραφορά μέσα κι έξω μου,
κατά μήκος όλων των νεύρων μου που τα'κοψε ο ανατόμος
κατά μήκος όλων των θηλών με τις οποίες νιώθω!
Έχω τα χείλη στεγνά,ω μεγάλοι θόρυβοι μοντέρνοι,
να σας ακούω από τόσο κοντά,
και φλέγεται το κεφάλι μου να θέλω να σας τραγουδήσω
με μια υπερβολή
στην έκφραση όλων των αισθήσεών μου,
με μια υπερβολή σύγχρονή σας,ω μηχανές!

απόσπασμα από τη θριαμβική ωδή
του Αλβάρο ντε Κάμπος

για τον Βασίλη

6 σχόλια:

Βασίλης είπε...

Τιμή μεγάλη,...

Με μια υπερβολή
Οι άνθρωποι αναπνέουν
Με μια υπέρβαση
Οι άνθρωποι τραγουδούν
Πετούν, συντρίβονται
Και πεθαίνουν ημερομετρώντας,….

Και συ, για μια μηχανή,…
Μια Ακούραστη Μηχανή
Απ’ το πρωί,…
Το κάθε πρωί,…

Κι εσύ μια μικρή σταγόνα λάδι,…

Μια σταγόνα λάδι
Στης θλίψης την ακούραστη τη μηχανή
Και πάντα και τώρα

Τι να χωρέσει μια γραμμή
Και τι να πει μια λέξη;


Μόνο φωνάζω Δυνατά:
Μείνε εκεί!!!
«Να σε βλέπω να γελάς »
Να σε βλέπω να πετάς!!!
«Αντίθετα πια,…»
…………………………………………………………..

Κι εγώ, ανάμεσα σε άπειρα διαγωνίσματα, μαθήματα
Υπερβολές, Παραβολές κι ασύμπτωτες ευθείες,…
Τρέχω σαν τον άνεμο και πληκτρολογώ,…
και σε ευχαριστώ!!!!!!!!!!!!!!!!
που κατάφερες και με πέταξες ψηλά,…
για ακόμα μια φορά,….

Φαίδρα Φις είπε...

Βασίλη μου,
εγώ πρέπει να σ'ευχαριστώ
για όλα,

"της θλίψης ακούραστη μηχανή..."
τι όμορφο!

"γιατί πώς αλλιώς?αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι"

γι'αυτό σ'ευχαριστώ
κι εσύ να γελάς
να πετάς
"στη χαρά ν'ανατέλλεις"

σε φιλώ ευαίσθητε φίλε

Ανώνυμος είπε...

"Μένω μόνος,σκεπτόμενος να φύγω,
Μένω και έχω δίκιο, μένω και πεθαίνω λιγότερο...

ΠΗΓΑΙΝΩ ΠΡΟς ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΟΠΩΣ ΣΕ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΞΕΤΑΣΗ.
ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΦΤΑΣΕΙ, ΚΙ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΛΕΟς ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Να φύγω!
Ποτέ δεν θα γυρίσω,
Ποτέ δεν θα γυρίσω γιατί ποτέ δεν γύρισε κανείς.
Ο τόπος όπου κάποιος γυρίζει είναι πάνττα άλλος.
Ο σταθμός όπου κάποιος επιστρέφει είναι άλλος.
Και δεν υπάρχουν οι ίδιοι άνθρωποι, ούτε το ίδιο φως,
Ούτε η ίδια φιλοσοφία..."

Άλλο ένα από τον ίδιο, να τα ταιριάξουμε...
Βασίλη, όλοι στα ίδια καζάνια μαθημάτων βράζουμε..
Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

Πεννάκι ναι,το ξέρω,
και συμπληρώνω ένα του Παναγιώτη Κερασίδη
που ταιριάζει επίσης με τα δύο προηγούμενα-κατά τη γνώμη μου-
και λέγεται:Λείπουμε...
το σώμα ανάβει
όταν λείπουμε

καίμε λύπη με τα δάχτυλα
και λάμπει στα μάτια

φιλιά κι αγκαλιά κι από δω

Βασίλης είπε...

Ένα συμπλήρωμα κι από μένα σ’ αυτό που άφησε η Πέννυ,….

« ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΟΥ ΓΥΡΙΖΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ !!!
ΑΛΛΑ , ….
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ
ΣΑΝ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ !!!»

ΜΠΕΡΤΟΛΝΤ ΜΠΡΕΧΤ

Είναι μια συνθήκη «αναγκαία αλλά όχι ικανή» που λέμε εμείς οι μαθηματικοί,….
Καλημέρα Πέννυ
Καλημέρα Φαίδρα

Φαίδρα Φις είπε...

ευχαριστώ Βασίλη μου για την παράθεση,
εύστοχη!
καλό μεσημέρι κι από μένα